325 resultaten.
Vierde dag van stille week
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 De dag wacht af
houdt adem in
geen palmen wuiven nog
boven de loper
naar de poort
door drukke straten
wordt geen hosanna
meer gehoord.
En stil en verlaten
ergens buiten de stad
huilt de koning
om de toekomst
van hen die Hij
altijd heeft liefgehad.…
DROOMBOEK
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 245 Wat staat hij vriendelijk en blij te wuiven.
Toch niet door ’t schieten onder Bolhuis’ duiven?
© Inge Boulonois…
Uit vette klei
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 427 wil de horizon voorbij
maar ben getogen uit vette klei
die veel te vaak verdronken is
ze zuigt me terug
als ik ontstijgen wil de wortels
lam de stam weer te beschonken is
dan wuiven slechts mijn bladeren
door geestrijk vocht dat in het sap
van aderen verruiming en vergeten zocht…
Cefalu
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 105 De zon daalt langs
de golven naar het strand
Onze blik beklimt ze
Tot wij mekaar ontmoeten
In volle geopende zee
Langzamerhand
Verbrokkelt de lichttrap
Wij spoelen weer aan
Laatste glinsters wuiven
De horizon glimlacht…
Stroom der vergetelheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 800 Golven wuiven ijskoud diepte
onder het gladde oppervlak
waar stilte vergetelheid verdrinkt.
Zo gaat ze mee
in een eindeloze beweging
over en weer
naar een vage einder
en terug.…
Haagse Bos
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 349 De armen van reuzen
met handenvol groen
wuiven boven ons
naar de stad
en de zee.…
Och mocht ik, dan…
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 147 mocht ik al wat woorden
laten bloesemen uit mijn hand
kon ik al iets vruchtbaars
achterlaten in een gedicht
dan
zou ik de mooiste zomer
schrijven op een lijn van licht
warmte wuiven in de nerven
van elk beschreven blad
och, hoe graag zou ik elk vers
een signatuur meegeven uit mijn hart…
Gele zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 164 Zij wuiven mij tegemoet
zij geven niets om geel
zij geven veel
geel
Geschut door de wind en
gevoed door het water en
gezien door mij en
veel geel
Onverschillig kijken zij mij
aan
hun daad is gedaan, ik
ervaar hun leed
Geel en veel geel en
de horizon, zij
is weg
opgelost
Is opgegaan
in de gele zee…
Alles wuift
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Klaproos wuift
Burka wuift
Zeilen klapperen
op 't golvend glinsterend
spetterend water
van het IJsselmeer
Lakens bollen en wuiven aan een waslijn in 't Gooi
De familie wuift
bij het vertrek: dag, dag
Koolzaad en margrieten
staan samen te wuiven
in de berm
Dag meeuw, ik wuif
De meeuw drijft af
De kont van een vliegtuig
komt in zicht…
zal ik je vannacht nog dromen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 145 je was nooit
zal nimmer zijn
zoals je vandaag
te beleven staat
één en al
honingzoete sfeer
waar vele vlinders
naar toe worden gelokt
en hoe weliger
je gaat wuiven
net als ik
niet meer willen wijken
tot de dag ondergaat
je helemaal vergeten raakt
of zal ik je vannacht
nog dromen…
Herfst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 144 Dwarrelende gedachten wuiven door mijn hoofd
Rood groen geel bruin, alle kleuren van de regenboog
Meer kleuren dan het spectrum dat wij kennen
Constant bezig om mijn wereld te verkennen
Een herfst die nooit word afgebroken
Kleurijke bladeren, zonder eind voor ogen…
Pico de los Reales
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 536 De berg maakt een
hoofse buiging naar
Estepona aan zijn voet
een bladgouden zon
belicht zijn
schitterende wolkenpruik
en minzame palmen
wuiven als kwasten
aan zijn troon.
In de verte
zingen de golven
van de Middellandse Zee
een turquoise hymne
voor de ongekroonde koning
van de Costa del Sol.…
In de lente
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 322 in de lente
van het achterland
rijpen nog steeds
zoete druiven
al dragen ze
een gerimpeld vlies
en lijken stram
om in wind te wuiven
ze kennen nog vaak
twinkelende ogen
en hun harten worden
soms goudgerand
omdat ondanks
ongrijpbaar verlies
tedere mildheid groeit
in dragend mededogen…
Schaatsen schuiven
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 354 blauw strakt
de hemel in
noordoostenwind
zie de rietkraag
wuiven hoor
schaatsen schuiven
ruggen diep gebogen
in gedogen tegenwind langs
het wak waar je de vogels vindt
ben gestopt
heb mijn maal gedeeld
zij waren met zo veel
in samen overwinteren
ben ik gegaan nog
wakken zij in overleef…
kom wonen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 721 kom wonen
waar ik woon
het gras is groener
er is meer tijd
om te verlangen
naar wat je
misschien
zoekt
bomen
wuiven in de wind
diepe grachten
waar je volop
boterbloemen vind
kom wonen
waar ik woon
het gras is jonger
er is meer tijd
om te verlangen
naar wat je
misschien
mist.…
Een bizarre race
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 884 in het dal
staan schapen en koeien
een mandarijn rolt
een citroen rolt
jonge bomen rennen
langs de heuvels
een mandarijn rolt
een citroen rolt
schapen en koeien
blaten en loeien
de mandarijn rolt
het gras en de bomen
wuiven en joelen
de citroen rolt…
Bij de ophaalbrug in liefde
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 642 Een poort in het leven
Moment in de tijd
Metamorfose ondergaan
Tot overgaan bereidt
Je verlaat ons in vertrouwen
Op het pad zij aan zij
Pure liefde waarop wij bouwen
Oeverloos bij elk tij
De stroom tussen ons
Zal blijvend getuigen
Bij de ophaalbrug in liefde
Respectvol wuiven
In licht & liefde…
Pilaren van rust
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 64 Pilaren van rust
Als groene ornamenten verschenen
Het maakt je natuurbewust
Bij het strekken van je benen
Hun zachte wuiven in de wind
Robuuste vormen aanschouwen
Door het gemoed bemind
En zij, straks, hun bladeren weer openvouwen
Het lieflijk deinen
En vogels verschijnen
Als pilaren van trots
Als natuurlijke rots…
Het speelse lentelicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 273 takken wuiven trager
bladeren groenen donkerder
dan het speelse lentelicht
met energie beladen
strekken zij zich spreidend uit
haar bast voelt warm aan mijn huid
in ontspannen
vloeien krachten door mijn lijf
fluister dat ik altijd bij haar blijf
kijk op en zie
een wonderlijk gebeuren
de kruin herneemt zijn voorjaarskleuren…
laurierblad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 855 aan de rand van het terras
tot groene kegel verknipt
waakt hij over de tropentuin
zijn ovalen leren blad kruidt
vlees dat spettert in eigen nat
de haremslaaf van de keizer
vlocht zijn takken tot lauwerkrans
een amulet tegen bliksem en banvloek
nu staat hij naast siergras
onder ragfijne pluimen
ze wuiven me het huis uit…
Manueel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 540 Wuiven of buigen de vingers
zich naar elkaar over?
Wordt lichtval een diefstal
van schaduw?
O handen,
o hardheid,
o liefde,
spreek toch
van verlossing
tot mij…
Bij volle maan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 88 waar komen ze vandaan
de paarden die
bij volle maan galopperen
in weides zonder hek
ik ben niet gek
heb hun hoofden gezien
gestrekt in een meer
dan schitterend gaan
ben ze gevolgd tot
ik het schrikdraad voelde
niet verder kon en zij
verdwenen aan de horizon
nog hoor ik ze snuiven
zie hun staarten wuiven
ik ben niet gek er zitten…
Omhels de lente
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 265 Ontluikende knoppen
begroeten me liefdevol
ruik de geur weer
van het frisse groen
Bomen staan zachtjes
te wuiven, zon gloort
in de vroege morgen
omhels de nieuwe lente.…
Tot het mes zal snijden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 221 mensen wuiven
warmte en zon
maar schaduw blijft hangen
gevangen in
ondoordringbare spinsels
van angst en stress
tot het mes
zal snijden
kwaad en goed gaat scheiden
er wordt gebeden
op het scherp van de snede
als salomon zijn oordeel velt
in herstel zal het leven
weer toekomst
zonder schaduw kunnen geven…
grootse dag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 844 de lange stoet rijdt toeterend voorbij
waar wij
opzij
zwaaiende deelnemers
machtig verrast zijn
over het tetterend gelijk
de kinderen wuiven terug
een mooie rondreis
mijn dubbele gedachten
over eendracht en
massaliteit
laten de weggedrukte tranen toe
mijzelf ten spijt…
In dwalen en falen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 mijn lichaam is gekneusd
het hart slaat over
in dwalen en falen
nog altijd onderkoeld
ik kan er niet meer in
zweef slechts rond herinnering
van hoe het was en ging
zie nog het koren wuiven
op een warme zomerdag
de bruidsjurk
waarin jij de mooiste
van de wereld was
zij vechten voor mijn lijf
begrijpen niet waar ik nu blijf
om…
Mijn schaduw langer wordt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 ben ik verdwaald
in golven van de zee
als duinen naar me wuiven
mijn schaduw
langer wordt en
wegspoelt in het schuimen
zand onder mijn voeten
voel verdwijnen als
strand de vloed weerstaat
niemand ziet
hoe ik te gronde ga
iedereen ontkent dat ik besta
ben gegaan
heb geen banden door te snijden
daaraan lijden was mijn enige bestaan…
Belichaming
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 556 een bed van rozenvlees
doortrekt mijn aderen
krimpend van begeerte
naar water in de woestijn
alle luchten wuiven weg
terwijl onze genen zich
stempelen in spiegels
gelijk van adem en bloed
omtrek ik jouw middellijn
drink jij mijn zielswater
met omarmen van huid
en inlijven van schaamte…
Volharding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 de ruimte tussen rotsvast
en zoiets als onwrikbaar
is broos en dun bezaaid,
zodat mijn vage bomen
wuiven alsof ze weifelen
op de tast, zonder vaste
ankerplaats, over straffe
zij- en tegenwind, terwijl
in de verte gouden even-
beelden verstenen als
herleefde achtergrond,
tot stof, in zekere mate…
Ouder worden.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 476 Ik zag de korenbloemen wuiven
in de jeugd van mijn bestaan.
Ik zag bloesems appels druiven
waar is die tijd toch heengegaan.
Het groen is bijna vervaagd
langzaam verkleurt het blad.
Aan de stam wordt al gezaagd
de beste tijd heb ik gehad.
Nu kan ik slechts nog dromen
van alles wat ooit eens was.…