Alle inzendingen over zaadje

hij plantte een zaadje van verlangen in vruchtbare grond koesterde het voor droogte en kou zorgzaam beschut het groeide voorzichtig doorstond de sei- en andere zoenen werd trotse jonge boom de kruin vol sappen bruisende belofte van schaduw en oogst lente verraste met bloesemkroon en zomer bracht licht het najaar een korf vol ideeën…

Een zaadje viel het zweefde met de wind lager en lager het daalde op Aarde Men dacht het sterft alras de dood ergens diep in de Aarde Echter, er kwam een dag dat het zaadje ontwaakte een groen plantje kwam boven Aarde Toen ging het snel het wonder van groei en bloei zette 'n prachtige bloem in de Aarde…

ik plant een zaadje in de aarde dat mijn bedoeling verstaat en het schat op waarde zonder ook maar iets te vragen levert die stille zwarte grond z’n waardevolle bijdrage hoe simpel het ook lijkt ‘t is dit zwijgend samenspel dat de wereld verrijkt het zaadje – ik – en de zwarte grond een op stil vertrouwen gebaseerd verbond met als…

Van zaadje tot windvanger in koolzuurgassige luchten vanaf het maaiveld de lucht in vluchten.…

Wanneer het pijn doet zaait vriendschap een zaadje hoop wonder van zorgen…

Toen het zaadje ging groeien Kwam uit het niets een mooie bloem Men zag de schoonheid bloeien Door de bij met zijn gezoem…

vette vink zat op het geplaveide paadje vlakbij een laat uitgebloeide zonnebloem at vraatzuchtig een pas gevallen zaadje…

soms blijf je waar je bent het zaadje dat in de ziel kleurend ontkiemt in stilte verder groeit gedragen door het diepere leven in harmonie met de seizoenen je blijft waar je bent…

Dat iets was een zaadje wat ontkiemde, in dat niets zo ontstond er in ieder geval al iets en verdween het immens grote niets, veranderde in iets. Het zaadje groeide en vermenigvuldigde zich meer en meer het grote niets was verdwenen, steeds meer en meer kwam er tevoorschijn in het grote iets.…

Zo kwam het ene zaadje hier-‘t andere daar de wind speelde met ze, ongekend Een aantal kwamen hier terecht, kijk daar, maar van rood- was geen sprake? Nadat ‘t zaadje zich genesteld had, kwam daar voor ‘t eerst te zien Dat ook kleuren zich manifesteren in bloemen want: wie heeft ooit een roze klaproos gezien?…

Het begin De beweging van het het zaadje Toenadering zoekend naar het eitje en daarna De verbinding en het delen waardoor groei mogelijk is Het leven: Beweging Toenadering Verbinding Delen Groeien Zijn als de natuur zo puur dat is Leven…

Ooit viel hij als zaadje naar beneden langs de stam omlaag. Beneden aangekomen landde hij in een voedselrijke laag. Groeide hoger hoger, nu met bladerdak zo rijk Geeft hij zuurstof en beschutting deze eeuwenoude eik.…

klein zaadje achteloos gestrooid stevige stengels groene staken wat kleine bladeren zo mooi geplooid wat is een bloem zonder zijn aarde zijn steel in leven bijna voltooid kijk naar de kleuren uiting van waarde klein leven groter dan ooit…

Het eitje en zaadje kleven samen en ze zijn zwanger van een knul of van een meid de gok genomen en nu gewonnen ze worden pa en ma en over negen maanden zal dan blijken of de genen zich vermenigvuldigden. Blijdschap is er hoewel nog vers en ik denk alleen aan die tien teentjes en vingertjes.…

De bouwstenen zijn simpel bereid tot al wat mogelijk lijkt atoom vormt zich een molecule Hoeveel spiertjes er nodig zijn in een bekend gezicht tot het zacht aan het stralen slaat Een ster van Bethlehem wegwijzer naar een route voor een opgewekte finale wijst Nog een glimlachje bij iemand losmaakt een zaadje voor vrolijkheid…

Een tenger zaadje ontkiemt in aarde, de aarde voedt en ziet. In zijn wortels zul je later wonen, daar waar de dood niet kan komen.…

Wakker in de kleine lichtbron van diversiteit niet-rationele drijfveer, ben jij daar van onzichtbare geneugten ik, zaadje in een hersenpan geniet van eenvoudige dingen die me in vreugde laten zingen over duisternis, die mij heeft ontdekt tijdens schimmige uren van verveling voordat de liefde mij bezoeken komt in het schemerland.…

door jouw charmes kan er een roos in mijn hart groeien een rode bloem die tot prachtige kleuren in mijn lichaam kan bloeien de kracht dat jij geeft zorgt dat een zaadje tot een mooie verschijning kan ontpoppen en jij; jij bent het sprankelende water dat mijn wortels vol passie met liefde kan toestoppen…

Hoe kunnen woorden je bekoren, of zijn het toch de woorden niet maar wat ze roepen, wat ze wijzen en hoe je door de woorden ziet hoe 't leven steeds opnieuw geschenk is, hoe liefde je bestaan plots kleurt en dat het allerkleinste zaadje toch ergens nog naar morgen geurt.…

Maar dat vuur is uit een vonkje tot zo fel een brand ontgloeid: Maar die stroom uit kleine druppen tot die zeekolk saamgevloeid: Maar dat ondier is geboren uit het stof der ledigheid: En dat onkruid, van één zaadje over d' akker uitgebreid. Sterfling!…

een zaadje verscholen in de krater? misschien is het wel verstandig er verre van te blijven jij gelooft dat jij gelooft dat ik het mis? dat klinkt knap en knap filosofisch het is niet niks als is alsof zo iets in jou is…

Platgekust met tongzoenen smeltend in de mond Overleefd ondanks alle hartvormige geschenken zo van met een pijl erdoor Verpakt met liefdevolle woorden opdat de ijzeren vuist in een zacht lederen handschoen aankomt als een ploertendoder op een hard hoofd In de keukenkast loert het zaadje wraak is de heer Er zijn oorlogen in het verschiet…

Als een zaadje in de grond. Beroofd van het eigen ik.…

in luttele seconden jouw leventje weggevaagd vier veel te korte jaren was je een zaadje van de zon wat wist je van barbaren die alles monsterlijk maken?…

Een traan biggelde langs m'n wang omlaag En vond zijn weg naar het diepe dal Opgejaagd door m'n geweeklaag Geen tijd voor herstel na de rauwe val Stuitte hij op een zaadje in de grond Omringde het even met z'n vocht en zonk Daarna was 't een kiem die daglicht vond En mij als bloem opnieuw geur en kleur schonk…

Ik herken het in alles in bloemen en bomen en kom het nog steeds tegen elke nacht in mijn dromen het groeit nog elke dag en geeft zo'n gelukkig gevoel ik geef het elke dag weer want ik heb er een heleboel ik zie het in een blaadje dat van de boom is gewaaid in een opkomend zaadje dat ooit eens door een mens is gezaaid ik voel het…

Slingerend langs knoestige bomen Loop ik vergezeld door zilver maanlicht Zomaar wat te dagdromen Kijkend omhoog, naar de witte magische bol Voel ik inwendig de lol Om een diepe wens te uiten Een wens die een vorm van creativiteit laat ontspruiten Overvallen door een gevoel zeer frappant Lijkt het alsof ik met mijn stille wens Op dit ogenblik Een zaadje…

hoekje en geniet van jouw gezicht op je buik ligt nog een boekje met de tekst naar boven gericht Ik heb maar snel het boekje gepakt en ervaar jouw stilte en de rust want je ligt nog exact zoals ik je welterusten heb gekust Ik had nooit verwacht dat het zo een impact had op mij ik mompel grijnzend nog die nacht ‘en dat door een simpel zaadje…

dat is niet aan mijn dovemansoren gericht doch enige rijpheid van het groeiend zaadje verhoogt de smaak wellicht niet dat ik zou weigeren bij het naderen van mijn aangezicht toch zal ik het wassen niet laten het is niet iets waar ik vaak over zal praten maar ik maak me zorgen over de onbevlektheid toch voor het oog althans vaak…

Een zaadje ontkiemt in de koude donkere bodem van deze wereld of is het alleen maar onkruid dat mijn geestesoog ziet terwijl ik verder in het drijfzand wortel schiet. Tijd rijpt deze boom en zal hem ook oogsten hopelijk zullen we de vruchten ervan plukken voordat het te laat is en hij afsterft.…