Alle inzendingen over zaadje

Het Winterland leek schilderij zelfs het gras deed geen concessie brak frêle af van de impressie de sporen van het ijs in mij Het lentekind kwam aangefloten vrolijk smolt ze bij `t ontdooien m`n gelaat in zachte plooien tot mijn zaadje was ontsproten Sprietje groeide uit tot halm waar ik eind`lijk in kon klimmen om mijn kleur te laten…

Belandt er in mijn tuin vroeg of laat een zaadje op ’t verkeerde plekje dan slaat dat daar een praatje. Dat vind ik in mijn tuin een jammerlijke zaak waaraan ik liever snel en kordaat een einde maak. Dan sla ik in mijn tuin vakkundig aan het wieden. Ik houd nogal van orde, maar minder van hybriden.…

hun god bleef bestaan hun zon is ondergegaan de liefde is gebleven bron van warmte en leven de straten zijn verlaten ruïnes en diepe gaten bomen moe gestreden na een kortzichtig verleden lange winterdromen de ijstijd is gekomen de adem verdween de verstikking verscheen de aarde is gaan zweven op zoek naar zonne leven een zaadje…

Op iedere windvlaag zweef ik mee, Een pluizig zaadje, een veer, Ik reis met wolken over zee En ruis in regen neer, Vermeng met golven mijn geluk, Weet niet waarheen ik vaar; En steeds als ik een roos mij pluk Geurt mijne ziel uit haar.…

hij er overheen gesprongen om uiteindelijk te kiezen voor zichzelf de schepen nu echt te verbranden te wentelen in de resten puin en as de restanten van zijn wereld ziet hij in de spiegel achter zich geen kleur dan zwart en wit en grijs een keuze voor jezelf is nog maar het begin jezelf terug te vinden is de lange uitdaging als een zaadje…

De korrels roepen: heb plezier plant een zaadje, schilder de tijd. Heb erg in de tonen en noten bij deuntjes die repeteren herken je de instrumenten laat niets het geheel om zeep helpen. Beelden, niets is zo wonderlijk bomen worden heldere sterren kledingstukken ademen en leven ze blijven ook naar mij kijken.…

Ik merk dat aan gewoon de rand van mijn ledikant, als een van de vele dromen weer een zaadje plant.…

Als een steile rots kan de mensenziel zich tonen wanneer de milde regen Van Gods Woord erop neer valt het hemelse water glijdt langs het harde steen naar beneden en verdampt snel verdwijnt ogenschijnlijk maar ergens tussen twee blokken ligt een smalle strook aarde zuigt vele druppels op die een eenzaam zaadje treffen midden op de…

in jouw kromming zie ik mij even leven een weerspiegeling en nog veel meer van wat mij is omgeven in je val neem je mij mee met heel mijn beleven richting de verdroogde aarde als bijdrage om vrucht te dragen die daar nieuw leven baarde doordat het net dat ene hoopvolle zaadje op tijd wist te ontmaagden wie weet dat onze bespiegelingen…

slipje Dat is ureum, zeg ik geschrokken en denk aan m'n slip met 't vlekje Ze roept verschrikt: dat stoppen ze in atoombommen, weet je Ik vrees haar wankele ijlhoofd bedrijf hoogfrequent de daad ben klaar als ze wijn-verdoofd kreunt: je wipt me van m'n graat Ik trek me terug als een heer als ervaren staartslag zwemmer daalt het laatste zaadje…

Hoe kan de zon zo mild mijn hart vervullen; hoe kan een lied een boom zijn die hier groeit; hoe kan een glimlach speels en ongewild een zaadje zijn dat kiemt, een bloem die bloeit? Hoe kan het licht een mens ontroeren, hoe kan een zang ooit niet gezongen zijn?…

Een vonkje dat een vuurtje kan zijn, een zaadje dat misschien terug een bloem kan worden. Woorden hebben een heilzame werking op je bewustzijn en je zelfrespect. “Kan het aub zo blijven?” Dan kan ik op mijn dromen blijven drijven.…

uit een klein zaadje ooit dat zich mengt met eicel groeit machtige leven door aandachtig bewaterde wortels met aandacht en liefde zich evoluerend en ontplooiend door met liefde te vermeerderen wat passie expandeert houd daarbij het hart vrij vrij van geroofd bezit en vluchtig geweld dat dankbaarheid doet verdorren waar het plezier en vreugde…

de aarde zwelt al tot barstens toe ieder zaadje dat tot kiem werd verheven is zijn aardse verborgenheid al moe toon u o eindelijk als verrezen - alles wil uitbotten in groene kracht Gij geeft aan de schepping nieuw leven uw eeuwig licht moet breken de nacht!…

het Engels terwijl het primair Nederlands moet worden aanpakt als verbetering voor onszelf: Het Koninkrijk der Nederlanden en als export-voorbeeld voor de buitenlanden ach ik moet niet klagen, niet zeuren, zeiken tel je zegeningen, tel ze een voor een maar wat echt telt is of je intrinsiek meetelt om te beginnen bij je ontstaan met het zaadje…

servet een theedoek uit de keuken om mij het morsen te gunnen Ook mijn vader morste veel en had een wit stoffen servet aan een ras-zilveren koord om zijn nek om vooral het hoofd te bieden aan Een zwaar geleden leven daarin kunnen wij elkaar een hand geven vader en zoon, zoon en vader maar mijn dochtertje resultaat van een opgevangen zaadje…

die al wat duister is moet verdrijven toon toch een glimp van Uw Gezicht wij willen U in glans zien verschijnen waar blijft Gij O ontluikend leven de aarde zwelt al tot barstens toe ieder zaadje dat tot kiem werd verheven is zijn aardse verborgenheid al moe toon U O eindelijk als verrezen - alles wil uitbotten in groene kracht Gij…

harkerige takken aan een verre, mistige waterkant even later een glanzende vrouw aantrekkelijk gezicht en mager lijf en grote, hele grote kanovoeten zij wacht op jouw oor tegen haar bast zij kraakt, wiegt en perst sappen van worteldiep naar blader hoog gevangen zonlicht slaat zij op in het hart tegen bederf en ongerief de boom eens een zaadje…

Er zat eens een zaadje onder de grond dat een beetje water toch wel lekker vond. Want hoe kon die nou zonder water groeien Hij wou boven de grond, maar dat was best nog wel even stoeien. Eenmaal boven de grond kreeg die frisse lucht maar wat was dat nou? hij van blijdschap een diepe zucht.…

familiebeelden in een televisieserie over melancholie zo lieten wij ons vervoeren in de spanning van het ogenblik het moment van gewortelde waarheid voorovergebogen als naar de grond gericht om het zware werk te doen voor de doden die ons lieten falen toen de weemoed kwam met zijn spiegelbeeld begraven in het diepste graf op aarde het laatste zaadje…

zonnige toekomst dat maakt me zo blij mijn leven is begonnen volwassen worden hoort daarbij samen met jou wil ik dat doen ik met jou en jij met mij jij geeft me dat gevoel het gevoel een roos te zijn jij weet wat ik bedoel wij staan op één lijn bloeiend ga ik door ik weet nu waarvoor waarvoor ik wil leven mijn alles wil geven het zaadje…

Ik ben een zaadje die nu eerst de winter zal moeten overwinnen, om volgend jaar zelf met mijn ranke lijf te kunnen pronken met mijn kroost.…

Ooh mooie stoere vliegden van de Groote Heide Wees welkom beste wandelaar onder deze hemel van groen en verbaas je Kijk rond naar zoveel schoonheid na oorlogsgeweld geboren uit een nietig zaadje Zichzelf geplant met vooruitziende blik Uitgegroeid tot een gigant, zó dik Van twijg naar tak naar troostrijk naaldendak De harde bast, bestand…

Als tegenslag samenspant het leven parkeert zoiets als 'n zaadje dat tijd steeds wilt planten, dood en droogte met 't nat als deze verwanten bestaan is, even doelwit was, dat wat aanmeert. Weet.…

Godsdienst wierp er 't eerste zaadje Onbemerkt van in de grond, En bezorgde ’t iedre morgen, Drenkte 't elke avondstond. 't Rees, maar bloeide als 't Nachtviooltje, Ongezien door 't vluchtig oog; Maar de kenner rook zijn geuren, En hij schatte 't bloempje hoog.…

daadwerkelijk verzet bestond is mij duidelijker dan ooit alhoewel de motiverende motieven van de bedenker en uitvoerder Von Stauffenberg discutabel geacht mogen worden maar de bruutheid, vreedheid van de vergelding door met name Himmler doorboorde mijn ziel toen ik het boek uit had en definitief dichtsloeg, vroeg ik mijn gedachten af waar het zaadje…

Een hemel zonder mens, was uiteindelijk een paradijs waaruit blijkt, dat elke droom en kroon weer z’n doornen heeft en ontstaat besef dat uit het mechanisme, de macht van overleving weer een ander zaadje kleeft, wat nog niet te herkennen valt.…

Dat ik gisteren hoopvol en kwetsbaar als een breekbaar zaadje begon te kiemen uit de aarde van waar ik voorzichtig klom, klaar om een nieuwe wereld te ontdekken Hoe groener, hoe beter terwijl ik rilde bij het aanbreken van mijn eerste lentes.…

Een zaadje die tot een boom groeit We hebben herfst, we hebben winter, we hebben zomer, we hebben lente, we hebben warmte, we hebben kou, we hebben droogte, we hebben regen. Het water dat verdampt, het stijgt op naar boven, wolken verschijnen, wolken verdwijnen. Het wordt dag, het wordt nacht.…

Uit een klein zaadje gevoed door land en water Reuze(n)boom ontspruit. Merk een blad op waarop nervatuur menig krullende dynamische golvende lijn tekent die onafgewerkt met elkaar verbonden zijn waarbij een voor een geluk of liefde betekenen Ze stromen in alle richtingen tegelijk onderweg naar het hart waar ze bij elkaar komen.…