Netgedichten

netgedicht (nr. 22.464):

de filosoof

hij plantte een zaadje
van verlangen
in vruchtbare grond

koesterde het
voor droogte en kou
zorgzaam beschut

het groeide voorzichtig
doorstond de sei- en andere zoenen
werd trotse jonge boom

de kruin vol sappen
bruisende belofte
van schaduw en oogst

lente verraste met bloesemkroon
en zomer bracht licht
het najaar een korf vol ideeën

nu wintert hij en zaait zichzelf
in duizendvoudig
verlangen naar leven

hard hout groeit gestadig