Alle inzendingen over zegel

Zodra de dag als een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…

Ik pak jou op en bekijk je aan alle kanten genageld in de tijd spijker je mijn ik vast op vandaag gisteren is nog niet eens gekist er zat rot in de laatste plank de deksel staat nog op een kier zodat mijn adem nog even morgen vangt en terwijl respijt lucht geeft en de kaarten al uitgezocht waren zegel ik haast bewegingloos…

Zodra de dag als een dreigbrief In mijn kamer wordt geschoven, Worden de rode zegels van de droom Door snelle messen zonlicht losgebroken. Huizen slaan traag hun bittere ogen op En sterren vallen doodsbleek uit hun banen.…

Ik zweef dan opeens, gesluierd, door de schemerige wereld van hier noch daar en alles draagt het zegel van het Oosten. Hoe kan de wind van zó ver, de geur van wierook naar mij dragen? Waarom hangt de maan als een koperen bel aan de nachtelijke tempel?…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

Zodra de dag áls een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…

Hij pakt met vermoeid gezicht, brieven - niet aan hem gericht - en gaat dan even later, de zegels weken boven ’t stomend water. Kinderen met een drukke baan, gezegend met een rijk bestaan. gekozen voor een leven van vlijt, hem bezoeken blijft weinig tijd, Dagelijks voelt hij de pijn, van het alleen en eenzaam zijn.…

Viginia's zegel, gebroken met vuur, met vaart, vol van vacante offergaven waarin verwenst verlangen verteert, paradeert, absorbeert, genereert genot. Porseleinen vreugdetranen rinkelen niet als in ragfijn zilveren bellen geblazen nectar.…

Blijven dansen, in weerwil van het gedrocht, wat het spel je ook bedeelt, blijven sjansen Waar opent de hemelpoort als zegel op de keuze, blijf buigzaam, rekbaar en lief Sterk als water op het veld van tegenstellingen; verwerf de aarde, en neem wat toeval je toont, hoe het onpersoonlijke je hoont, hoe het je loont…

over de scanner God wat haat ik die scanner Wat zijn de dagen lang Je zit je vraagt de bonus Je zit je vraagt er nog wat bij Zo gaan de dagen voorbij lange dagen de mensen in de rij hebben geen idee God wat haat ik de mensen in de rij en 's avonds in bed bij het vrijen hij haalt hem door de gleuf vraag je wil je daar ook zegels…

in ongetemde woordenstroom zet ik puntjes op de i verlos mijzelf van wolken stoom waardoor ‘k geen fouten zie in opgeloste zinnenbrij valt alles op zijn plek voeg nog een laatste zin erbij en eindig met een vlek een zegel plakken heeft geen zin de brief wordt nooit gepost opdat met plussen en een min jouw liefde mij niets kost…

Breek het zegel voor de noen: Stort de pijn der donkere nachten In de drift van 't lustseizoen.…

De kunstenaar doorbreekt de regels, net een gesloten omslag met zegels. Je breekt die toch ook om te zien wat erin zit wie de regels doorbreekt heeft pit. Je uit je met hart en ziel. Jij besluit wat kunst is. Laat de anderen maar bezinnen Het is de kunstenaar die zijn borstel hanteert. Hij is het die deze techniek waardeert.…

van die laatste dag ijlden vele duplicaten na, een zegel van archetypen, glasachtig een deling van cellen, het stof van zandpaden, de deur die je zachtjes sloot, stilte indachtig de weg over voetangels en honing, onaangeharkt, naar de tijd en plek waar alles samenvalt het geheugen dat niet gewist kon of mag worden, kortom je leven in…

Een struise vogelaar tuurt uren naar een tureluur duinpanschuilend hutverscholen waant zij zich nochtans bespied bloed kruipt zienderogen weg als adders glijdend onder gras het zegel der betovering verbreken en haar kleur verschiet de tureluur was puur natuur door de glazen van 't montuur nu zelfs het eekhoornkleurig notensplijtend…

Al wat in oude tijd van boter is geschreven, Daar ben ik niet gezind mijn zegel toe te geven; Niet ene van de hoop en heeft er ooit gekend, Wat boter deze kust door al de wereld zendt.…

In de avond als de dag mijn valscherm heeft doorbroken en lijnen staan gespannen op de kaken van mijn zegel, boogt mijn woordenschat langs het kruisen van dag naar schemer Hoe trouw mijn moed me ook terzijde staat, laat ik ver mijn nagelriemen zinken in de palm van het vijfzijdig blad dat als een perfectionist aan me hangt, het leest mijn stil…

Vijf vingers en aan elke vinger een zegel van goud. Het is de hand van God, die dag en nacht over me waakt en me telkens vasthoudt om mijn middel zoals jij als ik omval, als ik niet rechtop sta. ---------------------------------- Uit: "Rozen verwelken, bloemen", 2006.…

Gaat in de dag de stilte warende om van zoveel lippen met doods zegel stom? Neen luide zijn de dagen met de klank van zwaar geschut en felle wapens blank en nachten lichten van de hoge vlam die laait door 't land en zoekt het offerlam.…

bepaalde de Verzender van een poststuk wie voor de postzegel betaalt Inmiddels weten wij reeds voor jaren hoe dat tegenwoordig gaat Het postbedrijf zelf, inmiddels commercieel, is die dit bepaalt Natuurlijk verdient iedereen een goed belegde boterham Met de verkoop van postzegels alleen zou dit echt nimmer lukken De verzamelaar weet van de meeste zegels…

soms ben ik stuurloos en weet niet waarom dan kiest de dag zijn eigen plan dat het verstand verre van volgen kan en mij verstookt van een enige lach of kieren dicht naar buiten met een duister gezag alsof het mij van de ander enkel wil buitensluiten op zo'n dag ontbreekt mij in de regel een sleutelwoord; op de lippen rust een zegel…

shuttles goed geraakt Crimehaiku Stille getuigen als onwillig slachtoffer die nooit meer spreken Rommelhaiku Het geluid gepaard met lichtflitsen en donder dan opnieuw stilte Intiemhaiku Vrij zijn is zo fijn lekker tijd voor de liefde bedreven te zijn Arbeidshaiku Eveneens brieven ook op deze dag besteld met zegels…

Dàt was een zegel zonder breuk, Een handschrift, nooit nog vals bevonden, Een vaste borgtocht, nooit geschonden, Een perkament in goeden reuk, Dat nooit een barst had of een kreuk! In Oost en West, in Zuid en Noord Werd Holland om die leus geprezen..... Och!…

En toen ze vroegen wat ze later wilde worden zei ze 'Graag invalide' en zag zich al, benen onbeweeglijk in bruin-geruite plaid door toegewijde man en bleke zonen voortgeduwd, geen zegel zelf te plakken, geen brief te schrijven, geen reis te maken.…

Verzender van een poststuk wie voor de Postzegel betaalt Inmiddels weten wij reeds voor jaren Hoe dat tegenwoordig gaat Het postbedrijf zelf, inmiddels com- mercieel, is die dit bepaalt Natuurlijk verdient iedereen een goed- belegde boterham Met de verkoop van postzegels al- leen zou dat echt nimmer lukken De verzamelaar weet van de meeste Zegels…

Geschonden zijn onzichtbaar verstofte zegels, waar wij onder verblindende stralen vonden naar zwarte gaten, die ons zogen van zonden in leegte van de ruimtelijkheid der regels, terwijl paden voerden langs dunne verheugens, drangen dieper in een vragenmoeras stonden, handen en voeten aan onderscheid ons bonden, steeds minder wij het uitzicht…

Is het een aanbeveling dat ik met zorg munten verzamel waarop hij is afgebeeld en dito zegels plak op brieven aan geliefden in spe om hem als dierenvriend-manager van advies te mogen dienen, betreffende het juiste vertrouwen (met slechts het lafste prooidier in gedachten) en de vereiste concentratie (op het ei), zodat de alleroprechtste zaken…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

Het zegel beschermt hem. Het onverzwakte schild houdt stand. Niemand steelt van de walnotenboom. Die het wel doen die zullen zeker inslapen. Negen kruiden beschermen de walnotenboom. Fladder weg, ruisende spoken. Fladder weg, dertien plagen en pijnen. Es Yggdrasil moet wel een walnotenboom zijn.…

En mijn meisje drukte 't zegel Van heur liefde op mijne mond!…