Alle inzendingen over zegeningen

Langzaam telt zij haar laatste zegeningen langs de krijtlijn blijft zij roepen, haast onmenselijk, als eenling in die grote woestijn, waar de wereld even lijkt te hebben stilgestaan In de verte waar warme luchtgolven spiegelend een verfrissende oase duiden gaat zij op zoek naar haar waardigheid mompelend wil zij behouden, vasthouden, maar…

wil ik mijn dank bezingen Voor grote en voor kleine dingen Die mij in mijn lange leven Overvloedig zijn gegeven De boer verbouwt voor mij het graan Waarmee de bakker aan het werk kan gaan Die bakt voor mij mijn dagelijks brood De dokter helpt mij uit de nood Zo zijn velen voor mij aan het werk Terwijl ik er amper iets van merk Ik tel mijn zegeningen…

En beschouwd het als een van zijn zegeningen leven te verbinden onder zijn bladerdak. Het te beschermen tegen zon en regen en ander natuurlijk ongemak.…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

Iedere tijd heeft zijn zegeningen; vormt de opmaat naar alle nieuwe ontwikkelingen.…

Tel je eigen zegeningen en zie je overdaad... dan kun je alleen maar dankbaar wezen, en ben je uitgepraat...…

Wij zegenen de diepverzonken goudvis. Ik ben subliem gezelschap voor mijzelf. En Peter. Waar is Peter? ------------------------------ uit: 'Bombloesem', 2005.…

het water zoals een spel wordt beleefd door een kind zoals het wel - en levenslustig eenden gesnater zoals dat wat was langzaam versmelt tot later zo is het dat het leven is en steeds zal gaan en zijn en in de tussentijd is het er elke dag weer voor de een iets minder en voor de ander iets meer de ons altijd weer bemoedigende en zegenende…

Borstels losjes opgetrokken, weelderig als ongeslagen touw een wereld vol met bezigheden lang verwijderd van gebleven, hij telt zijn zegeningen niet de eenzame momenten van buitengesloten zijn, van veranderingen die kwamen voor een zonderling dubbel met glazen, alléén hartstocht kent zijn geheimen die anderen hem nooit zullen vragen…

Narduna is haar weefstersnaam met pijn beweegt zij zich op krukken polio besloop haar als jong kind haar benen zijn sindsdien verlamd haar handen weven legenden, spreuken en zegening voor bruiden miljoenen maagdenknopen maakte zij legt onbezoedeld kracht in elk tapijt met een bijl hakt zij haar hand af opdat haar ziel eeuwig dansen zal…

Moge God je vrede schenken in je Hart Moge God je behoeden voor ongeluk en onvrede Moge God je zegenen met een goede gezondheid en voorspoed Moge God je bijstaan in zware tijden en rampspoed Moge je nog lang leven en bevrijd zijn van verdriet om je naasten die aan het Hart liggen Moge onze vriendschap en liefde nog lang blijven voortbestaan…

Nee, het is de regen wonder van water, zacht en glad glippend, niet te pakken maar spat hard op een blad geheimzinnig tussen takken slechts kort een vuurwerk van beweging, een zegening van druppels, alsof niets gedaan, alsof niets aan, maar ik ben steeds te laat met mijn fotoapparaat.…

een rustkuur is één van die zegeningen. Is een dag van verandering op zoek naar een nieuw idee. Zonder t.v. is het leven saai. Een kijkjunk die zijn onrust te lang heeft verborgen. Die radeloos, reddeloos of minder fraai geen uitlaatklep meer heeft voor al zijn zorgen. Geen idee wat het leven zou zijn zonder t.v.…

wanneer tranen vloeien uit mijn ogen van jouw warmte vriendschap en jouw hopen mocht ik je nog eens tegenkomen dan gaan onze dromen niet meer verloren ze smelten samen in één gebaar een houden van elkaar dat is gewoon wat ik nu voel en geloof me dat is een heleboel laat me dit gevoel nu nog maar even koesteren het is een zegening…

haar bogen Een laatste gelovige legt zich biddend neer Het binnenste niet langer opgetogen Want God is dood en herrijst niet meer Een laatste kiek wordt nog genomen Door een toerist die het heilige niet raakt Geen pelgrimstochten zijn er langsgekomen De kerk is oud en zwartgeblaakt En de dominee schuifelt voorzichtig Geeft zijn laatste zegening…

Handen op kaart van de wereld, op landen waar een haard die kan branden om te zegenen, om licht door kruin, door lijf, handen op kaart aan landen, aan die mensen als een laser zo eenvoudig als een spreuk onder een vat water, waardoor water blij een liefdevolle aai over een dier, deur openhouden voor een vlieg of spin als 't waar…

een deel van je leven afgeschreven in de vorm van niet meer dan een beschikking die voorzien van handtekening voor de één klinkt als zegening en voor de ander luidt als herinnering aan toen een trouwring nog iets anders was dan een echt schijt ding En dan opeens ben je los ...…

Schrijf mij vrij, schrijf mij blij ken en herken mijzelf een versleten ontevredenheid geketende geest in alledaags lichaam innerlijke eruptie´s leiden tot inzicht verkeerd begrepen overdracht het lijden door het leiden van onbegrip naar begrip het leren door belering met de handen om te straffen te zegenen en lief te hebben het opgeheven…

Hij regent zegeningen over volk en vaderland: ´Sta lekker in de regen, het komt alles uit Zijn hand´. Mattheus 5:45…

Oprechte vissen, die, de gulzigheid ontvlogen Van roofziek zeegedrocht, en, zwakjes van vermogen Hun blode wieken, als een toevlucht in de nood Die hun aan 't leven dreigt, gebruikende, in de schoot Van 't pijnhout vlug ter zeil van alle kanten regenen, En met hun zilvren glans de zwarte dennen zegenen…

Ik lach, begroet de dag en tel mijn zegeningen……..…

Meer nog, Goddank, telt hij de vreugd en ook de vele zegeningen. En sterft. En sterft de dood alleen.…

Woorden kunnen troosten, zalven, zegenen winters oproepen, zomers, het doen regenen of sneeuwen, stormen verwekken, stilte. Woorden kunnen stilte scheppen, stilte kan woorden baren. Taal en teken, alles en niets verklaren.…

Weldadigheden Hoe weldadig zijn zegeningen zoals vriendschap, liefde en geluk maar ook een aardig woord voelt als milde zomerregen waarin liefde groeit en bloeit alleen een echte vriend begrijpt dat ook in het diepe zwijgen de puimsteen scherpe kantjes slijpt dat is een waardevolle zegen daarom moet er stilte zijn hoor je de vogel…

kijkt de reiger op de vijver neer en denkt ik krijg er ook nu wel eentje weer hij cirkelt boven het water en ontwaart een stuk of tien een paar tellen later heeft hij genoeg gezien hij duikt naar de aarde als een racende raket en schat de buit op waarde maar ai, hij stuitert tegen het net hij worstelt en komt boven en telt zijn zegeningen…

metgezellen zijn verwelkt, verwaaid een schemering van droefenis zucht in mij geen enkele rozenknop kan ik meer zoenen heel eenzaam en alleen sta jij nu in volle glorie te bloeien nog eenmaal schijn jij met je rode gloed je kleurenlicht weerkaatst in mijn hart wanneer ook jij bent vervlogen, verwaaid draag ik je met de zoetste zegeningen…

Er lagen valkuilen in je ziel, boobytraps in elke beweging, toen je voor de finish viel, was dat zeker geen zegening. Want, arme, op 1 november 2014 ben je zelf naar Petrus gegaan, je liep spaak en bovendien had geen sprint je laten gaan.…

voor Eddy, een leuke jongen Ik had de leeftijd en ineens ging het snel de verloving, het geheim van de ringen, kleermaker, kapper en dan eindelijk de bruiloft Achteraf stelde ik vragen Mama leerde me dat er meer is dan de dingen die ons overkomen meer dan wat er misgaat tussen mensen, we wandelden weg van de mannen en telden onze zegeningen…

niet alles wat jij raakt deelt zegeningen uit opent vaak heel ongemerkt je ontvankelijke huid terug in herinnering ontmoette je het voorval dat voorafging aan de geregistreerde beschadiging van opzet wordt niet uitgegaan kwade lijnen hebben in principe geen bestaan in jouw contacten het is uiterst zeldzaam een tegenpool…

Kinderogen die zacht kijken naar de Zoete Lieve Vrouw die hier zegenend wil tronen of ze ons ook zeggen wou: "blijf je kinderogen houden blijf je diepste dromen trouw."…