Alle inzendingen over zinvol bloed vergoot

De milieuvervuiling is zwaar crimineel, jullie helpen de aarde naar de kloten, Chemours verdwijnt van het toneel, er is onschuldig bloed vergoten.…

ze schreeuwde woorden met van die scherpe klanken die snijden in je ziel waarvan het bloed al lang vergoten is omdat de inhoud niet helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek…

bloed, Hij vraagt of God die zonden wil vergeven, zelfs in zijn dood is Hij met mij begaan, zijn bloed en diepe wonden zijn mijn leven, genade is de bron van mijn bestaan.…

Als vader thuiskomt brengt hij heel veel landen mee: Dromen in mijn bloed.…

Op deze plaats komen zij samen hier hangt de vlag halfstok wij eren de verloren namen als wijzers rond de zwarte klok waarom hoor ik mensen krijsen als we doden gaan herdenken wil de vlag in vrijheid hijsen op het veld van stille wenken in alle stappen die ik zet zijn jullie voorgegaan vergoten bloed kleurt mijn baret tot vredesveteraan…

Er wordt over zoveel geschreven. Door bijna iedereen en door mij. Over theorie of praktijk. Over leven of overleven. Over begrip of onbegrip. In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

Ik heb teveel tranen ingeslikt en teveel tranen vergoten, veel tranen ook hard gehuild en teveel in mezelf opgesloten. Soms was het niet te stoppen en stroomden ze maar door. Nu wil ik niet meer huilen maar ga ik er weer voor.…

er zijn gedachten die ik stoppen moet zij graveren dood in mooi kristal uit barst en scherf zal niets herrijzen door vergoten rood die draad houdt mij op aarde als ik los kom uit mijn lijf in verkennen van de grenzen schreeuwt de lokroep mij naar grijs maar geleid door de kristallen klank volg ik mijn rode lijn keer terug…

Soms is het grappig maar meestal irriterend en weinig zinvol.…

Immers de Joegoslaven van weleer, Door wie in strijd met oude landgenoten Het eigen bloed geestdriftig wordt vergoten, Schoten ook alle dierverzorgers neer.…

Duizend tranen heb ik al vergoten. Duizend tranen van verdriet. Duizend tranen die zich een weg banen. Duizend tranen alleen je ziet ze niet.…

Bloed en tranen vergoot zij vergeefs op zoek naar veiligheid. Geen man, vriendin of verwant verschafte haar een haven, geen bakens vond zij op haar pad. Doelloos, dobberend dolen, kapitein op een stuurloos fregat. Tot zij op een dag in het water keek en zichzelf in de rimpeling aanschouwde.…

bloed knoop in de zakdoek tegen het vergeten.…

Hoofd van het Leven afgewend Dode ogen zoeken Droef de dood Ver weg van Het leven waarin Ik zinloos Mijn tranen vergoot…

Ik lig de hele dag zalig languit Te dromen en gerust op u te wachten. Verlangen heeft mijn denken iets gekruid, Precies genoeg om met plezier te smachten. Ik luier feestlijk, mijn lichte gedachten Bewegen zich om fris en geurig fruit En bloemen, en ik luister of 'k het zachte donkere lokken hoor der diepe fluit. Alle avonds fluit bij dat…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

vergoten zacht zingend heb ik ze naar huis geleid en achter hen de buitendeur gesloten dan in Endymions wolkenbed gevlijd In moeder Gaia zo lang opgesloten heeft godin Luna ze vannacht bevrijd…

Ik bloed nu mijn aderen rood de hitte gloeit van al het zweet vergoten om jouw man te zijn.…

Blijf bij ons, Heer, Gij hebt uw bloed vergoten; Ga met ons mee voorbij de laatste bocht en wil ons klein geloof in U vergroten.…

Blijf bij ons, Heer, Gij hebt uw bloed vergoten; Ga met ons mee voorbij de laatste bocht en wil ons klein geloof in U vergroten. Uit: Septemberkruid, 2002…

Blijf bij ons, Heer, Gij hebt uw bloed vergoten; Ga met ons mee voorbij de laatste bocht en wil ons klein geloof in U vergroten.…

kom, neem en drink uit overvloed, wat zwak is mag hier krachtig groeien door 't eens voorgoed vergoten bloed. Het Woord dat wij hier mogen horen, de tekenen van brood en wijn... Goddank, wij zijn opnieuw geboren, om levend voor de Heer te zijn.…

Het is dan denksport geworden: zinloos is dan zinvol.…

Onvoorstelbaarheid heeft zich voorgesteld. Onvoorstelbaar heeft de vechter gevochten. Lief en leed worden door geliefden opgeteld. Uiteindelijk wordt een mens toch voltooid. Eeuwige liefde is ten diepste onuitsprekelijk. Liefde heeft onvoorstelbaar en onzegbaar, het Allerlaatste Woord.…

Gematigd tevreden Met een handicap die hoogtij viert Daarentegen zeer gelukkig met haar Zij die mijn en wij die elkaars pad én schoonvegen én schoonhouden voor uitdagingen op óns pad Tijd zal leren of vegen Zinvol of -loos is geweest 't Verlopen verleden belooft veel…

Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn! Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen, En door mijn denken komt met vlagen dwalen Van liefdes volkslied het oeroud refrein. De meisjes zingen 't in de maneschijn Met brede slingers wandlend langs de wegen, Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen: Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn! Door de…

III-1 Voor Okke Hij zat gemaklijk op de rand van 't bed, En sprak van school en leuke jongensspelen, En hoe de vreemde talen hem vervelen, En van de vrije Zaterdagse pret. Ik luisterde gelukkig, want het was Of 't leven aan mijn leger kwinkeleerde. Kwellende koorts, die mij verdervend deerde, Verdoofde, tot de felle pijn genas. Toen…

Ik leef niet meer als ik u niet aanschouw. Mijn denken is in leegte weggezonken. ’k Zie ’t licht niet meer, maar ballen vuur en vonken En dan duikt alles in een nacht van rouw. Er is een luide suizing in mijn oor, Waar alle stemmen effen in vervloeien, Tot klanken, schoon als bloemen, open bloeien, En met een schok is ’t dat ‘k u noemen hoor…

Ver weg het bedwelmend bruisen Van de zee: haar vage geluiden Eentonig, versmelt met het ruisen Van het bloed, zo warm en duister. In het duisteren en het ruisen Een buigend mens, arm en donker... Op een heuvel stonden drie kruisen. Gij leed daar, ik weende er onder.…

Hij heeft de hoge tol betaald Om rust te vinden: Zijn jonge leven! O dood, wat draait ge uw zware boom Gewillig open Voor die wanhopig zijn. Hij liep het grote donker in, Zó zeker, Of hij de hel verlichte ramen zag Van vaders woning. Wat achter was Kon hij niet overmeestren. Daarom ging hij ’t staketsel door Als een die vrezen Voorgoed…