Alle inzendingen over zorgeloosheid

Men zegt dat in een uithoek van ons land Een vrachtwagenchauffeur is klemgereden, Die zorgeloos de wet heeft overtreden En dus is afgevoerd als arrestant. Want tussen Irakezen, Tamils, Polen Had zich in het geniep een schaap verscholen.…

In zijn kleine beschermende wereldje, Kan het zorgeloos opgroeien, Tot een wijs en volwassen mens.…

Ik hoorde hem zwijgen die wolkeloze dag Zijn letters waren zinneloos Ik hoorde hem zingen die schaapjeswolken dag Zijn woorden waren zorgeloos Ik hoorde hem zwichten die regenwolken dag Zijn zinnen waren zinloos…

Wat zou ik weer graag zorgeloos zijn, zoals een kind die de dag begint, zonder gevoelens van verdriet en pijn.…

De kat draait om de vissenkom de vis zwemt zorgeloos in een stuk zee. Ik denk dat de vis de schoot van de zee is vergeten. Het is nacht ik zwem net als de vis in een stuk zee.…

je moeder, zei hij, en lachte de druppels kwamen vanzelf en onbevangenheid verdween ik wist dat het nooit meer zo kon zijn mijn moeder, zei ik, en huilde zijn zorgeloosheid verdween vanzelf en liefde onsteeg hij wist dat het nooit meer zo kon zijn…

Zo maak je snel van ieder dartel uur een zorgeloos en duurzaam avontuur.…

Goudgele zon Koele bries Asfalt strekt zich uit Glanzend chroom Lak en leer Donderend geluid Zonder doel Alle tijd Eeuwig wordt tot even Zorgeloos Jij en ik Rollend door het leven…

Als kind zorgeloos door het leven, spelend, rennend, het was zo fijn als je verdriet had, een kusje van mama maar dat bleek de regen te zijn.…

Een zorgeloos jong leven. Alleen overgebleven dit alleen al is een ramp Hoe moet zo'n leven verder met die vreselijke herinnering? Ik denk dat het niet meer kan. Hij zal het nooit meer vergeten zijn leven lang. En moet er mee leren leven omdat het niet anders kan.…

De thuiszorg zit wanhopig in het slop Ik ben onthand, verdrietig en heel boos want binnenkort ben ik zo zorgeloos Wie trekt de steunkous aan? ’t Geduld is op Mijn lieve hulpen: kwade zzp’ers Het kabinet: alléén maar VVD’ers…

Door jouw verschijning in ons leven kwetsbaar, zorgeloos en klein heb je ons de kans gegeven volmaakt compleet te mogen zijn.…

liefkozend op een bed van innemende zorgeloosheid scheiden zich lichaam en geest op zoek naar dromen in een andere wezenlijkheid terwijl het lichaam rust schrijft het zich een draaiboek uitbundig in de nacht beelden uit het leven van toen of van verlangen in de labyrint van slaap…

er was geen plaats meer in mijn overvolle hoofd hoe was het toch om zorgeloos te zijn? na drie weken camping zee, bos, wind en zon is het leven teruggebracht tot een natuurlijk ritme dag Mobiel, Internet en Facebook ik fluit weer met de vogels…

ik wil mee ontsnappen uit kilheid en regen mee met de wind gedragen worden door vlagen los van de aarde genietend als kind zorgeloos in verwondering voor wat komen gaat en dat wat je achterlaat maar ik weet dat ik droom droom als een kind in een huis zonder wind…

Hun volle, klaterende lach, die zorgeloos en helder klinkt, begroet het gouden zonlicht dat al snel in zee verdrinkt.…

zalig zinderende zonnige zondag ziltzoete zeedromen zorgeloos zwijgen zij zijgen zij zandzeker zoenzoekend zalig zotte zoele zwoele zuchten zonnen zij zoemen zij zoetzoute zingende zeezilte zonzalige Zondag…

soms zou ik naïef uit dit keurslijf willen treden even weg van dit heden waarin geen vreugde leeft ver van de beslommeringen het voortdurend dringen opgaan in een lichter bestaan voorzien van heuse keuzes geen dwaze eisen voor een baan en druk om te presteren geen gevechten voor erkenning een volwaardig mens te zijn begiftigd weten…

Op wind wil ik me laten drijven met vleugels sterk en groot zweven tussen wolken genieten van de zon gewoon zweven zonder zorgen kijken op de aarde neer op thermiek en zachte stroming over velden, heuvels en rivieren weg van al dat druk gewemel naar heerlijk stille plek in gedichten denken tussen weelderig groen.…

Vanuit lege ruïne klinkt het toonloos zonder gestalte naar overzij waar volle huizen luxe riante villa’s geen antwoord bieden stromen woorden door wind gedreven die in oude tijden harten warmden en nu in koude vlagen slechts tonen het verval.…

Daken en muren van Rommeldams huizen ogen enigszins schuin en ingezakt. De gevels, roze en bleek groen gelakt, hebben wat scheuren: werk van sterke muizen. Gammel aanzien en achteloosheid suizen door straten, worden door stenen vastgepakt, spreken van verborgen kracht, die nimmer knakt. De stad houdt stand, al kan zij soms vergruizen.…

Ik voel je soms draaien in je slaap Niet naast me nee, Maar wel vlakbij. Ik neem je zorgen weg, Wanneer je bij me kruipt. Ik zoen je, terwijl je slaapt. Je zoekt de deken En mij. Je zoent me, terwijl je slaapt Jij Mij…

waar goudgeel de zon van het groene lover de koele schaduw grenst zilveren in duizendtal vlinders moeder natuur zijdezacht getooid prachtigen zij de dag glimmend gelijk edelmetaal met zorgeloos flaneren van blad tot blad zo geluk regenend dwarrelen als parels zij geluidloos het leven met groeiend verlangen naar vrijheid van zijn…

zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

Nu schijnt dat niet meer zorgeloos te kunnen. De leeftijd gaat naar boven, naar ik vrees. Juist de vergrijzing zal daar wel bij varen; van zulk nieuws krijg je steeds meer grijze haren.…

Ik wou dat ik kon zingen lachen als een clown lekker kunnen swingen zorgeloos, niet down. Ik wou dat ik kon acteren, pianiste was of tamboerijn ik zal moeten leren talentloos tevreden te zijn. Ik wou dat ik kon schrijven over leven, lief en leed en me bij zal blijven, dat dit leven goed is besteed.…

door vingervlugheid bouw jij met akkoorden een fraaie melodie die ruimte geeft aan loopjes schijnbaar l’improvise maar jouw touché beheerst het vrij arrangement alleen jij kunt zo zorgeloos perfectie spelen omdat je ziel de noten kent…

Ik ben gewoon om uit mijn bed te springen En ga dan ’s ochtends zorgeloos van start. Verheugd en vol verwachting klopt mijn hart, Want elke nieuwe dag brengt nieuwe dingen. Vandaag het laatste deel van Het Bureau En gisteren de Beaujolais Nouveau.…

Boven de loopgraaf vliegt een vlinder rustig rond, duikt neer bij geknal, zit dan zorgeloos en stil op een traag deinende helm. Omringd door vuren, onder daverend geschut van het slagveld, strijdt de kleine tere bloem slechts voor haar eigen bestaan.…

een dag waar uren loom van mijn schouders glijden, wolken zorgeloos voorbijgaan, oude bomen langzaam groeien langs velden waar halmen van goud hun ruige stoppels laten staan.…