Alle inzendingen over zowaar

in rijm voel ik me thuis in luie stoel voor de buis wat er op is maakt niet uit ik zap bij weeromstuit spuit strofen bij de vleet terwijl ik afhaalpizza eet sms'en is geen probleem terwijl ik de ramen zeem ik drink lekker sterke koffie strijk onderwijl mijn kloffie zo ben ik veeltaaks op dreef ik geloof zowaar dat ik leef…

Zowaar ik elke geest apart en via bijzondere wijze zal raken!…

Ze sluiten geen deuren achter zich de jongens al roepen ze honderd keer kan die deur niet dicht als de wereld roept vergeten ze licht wat ze aan anderen ergert en ik zeg u het wordt nooit wat tussen mannen en vrouwen zowaar als ik besta zeg het me maar na een vrouw komt van Venus een man komt van Mars en wie anders beweert is dubbel…

ik ben alleen zo zonderling alleen en al hoor ik liederen als stemmen om mij heen dan nog ben ik alleen gescheiden rapen wij de repen duister die ons nog verbinden en onze boeg die mee deinst op het tij zal de waarheid in de fonkel vinden er is geen heil in onze dronk wat hunkert naar het lot want zowaar ik voer en zonk is deze vers…

Zowaar, ik laat mij niks kisten Weg met de verjaardagschristen.…

Hij behielp zich zowaar met een mafkees.…

Één van de leukste dingen was dat je muziek zocht, danste in de kamer, draaide en danste en mij toen vastpakte, kijken wou of ik iets was voor de tango en je met mij in mijn grote wandelschoenen de strakke pasjes wilde doen ik wou mijn schuivers uit, maar met jouw "joh, maakt niet uit" ging het als een fluit met ons beiden zowaar,…

Het olympisch vuur was even in ons landje Inge had de fakkel stevig vast Het slechte weer gaf wel wat overlast Maar toch kwam er een pre-olympisch brandje Dat kon, het echte vuur was bij de hand Dat brandde fel oranje en constant…

Met de vleiende wind Om mijn hoofd In de verte nog Ondersteund door Het bemoedigende Krassen van twee Zon geblonken Zilvermeeuwen Vertrouw ik Mijn meeuwen Jagend op de Eeuwigheid Toe aan dit Podium van Hedendaags werk En word zowaar Verleid door de geur Van gebroken fluitenkruid -------------------------- Met…

tot drijfvlucht gedreven en nét buiten de roedel inmiddels volwaardig zowaar, vooraanstaand zelfs gesluierde drijfveren, klaar voor ontleding, ontbinding in donkerpaarse wolken boven niemandsland lentestorm, ontworteling revolutie zonder wenteling het klinkt heel raar en het oogt zwaarlijvig sterker nog; tijd voor verlossende…

Ik denk dat ik van nu af aan ook zondags naar Uw Huis wil gaan er is vandaag zomaar in mij een Hemels Licht ontstaan en wat ook heel bijzonder is, ik heb zowaar gebeden!…

In parelmoer bedacht mijn denken, zowaar een foto van dit strand.…

Je hebt in mij iets aangeraakt Een snaar Die werd in mij nog nooit beroerd Vandaar Dat ik je zag als iets van mij Een deel Ik heb je als geen ander lief Zoveel Maar toen je verder bent gegaan Zowaar Werd er in mij iets stilgezet Die snaar Ik hoop dat het er ooit weer is Dat vuur Dat we dan samen afbreken Jouw muur Je…

Zolang als ik blijf en leef, geef ik mijn diepste geloof: zowaar ik beloof!…

Pas dus maar op bij ieder sterfgeval, Zowaar krijg je zelf nog een hartaanval. -------------------------------------------------------- De Volkskrant 14-01-2012: "Een gebroken hart bestaat echt, en het is gevaarlijk.…

Er spoken types door mijn hoofd van allerlei pluimage ze hebben állemaal een snor het lijkt zowaar een rage de ene heeft de krul omhoog de ander naar beneden de derde hangt er lullig bij snor vier lijkt overleden vijf geringd en ver van huis zo'n zestig senior zevenentachtig niet zo pluis negentig groeisels een lor Honderden knevels…

Zowaar was dit contradictoir: elke levensweg leidt naar de dood! Dit voorbeeld verwonderde zeer en bij nader beschouwen nog meer. Het is treurig gesteld: op de levensweg geldt voor eenieder eenrichtingsverkeer.…

kruipt langzaam hoop naar binnen een klein pareltje met nieuw leven de wens om opnieuw te beginnen wordt heel voorzichtig ingeweven Waar ooit onherstelbaar letsel zat ontstaat nu een geborgen gevoel alle wanhoop die ik destijds had treft niet langer open doel Mijn denkwijze wordt opgefrist door jouw eenvoud en schoonheid mijn hart is zowaar…

Ze keken binnen, lachten zowaar en schikten hun lege tassen. Hun rode koppen telden we voor ze verdwenen in de nog dampende velden. We aten ons brood, lazen bladen. Tegen het donker kwamen ze terug beladen met hangende poten.…

ik verwacht... opnieuw de zon de wereld wordt alsmaar beter vraagt het aan moeder of meter of de pasroor, desnoods aan een non ja, ik verwacht... opnieuw die zon dat hoopgevend nieuw licht lach en zing, trek een blij gezicht zowaar, mijn naam is... leuke John…

Alsof ze vastgenageld zijn De mensen bij de grote zilte Een meeuw hangt roerloos in de stilte Weet niet van weduwen en pijn De golfslag is zowaar gestold De vissersvloot ligt op het strand Een ruiterstoet draaft elegant Het schouwspel in dat zich ontrolt Vanaf het allerhoogste duin Zie ik bevroren, dorpse vlijt De mens van toen is er niet…

Om de voorraad uit te breiden in een ommezien heeft de TU in Eindhoven zowaar het licht gezien: meesterlijk, baanbrekend en vooral innovatief laat het de ganse bouwwereld op fundamenten schudden, en is 't bij stucadoors en metselaars niet zeer geliefd.…

Door de arbeid van de nacht voelt het vochtig aan, de sokken door het lopen in de bakkerij de geur van vers gebakken brood vult de ruimte met voldoening zweet loopt van jouw voorhoofd je hebt gewerkt om mensen van een ontbijt te voorzien jouw lichaam is moe zweet omdat het zomer is het ruikt zowaar naar kattenpis zweet omdat je moe…

laat dat maar achterwege want we kennen u wel, onderhand De toevoeging bij uw sonnet waar u voortdurend, strijk en zet uw eigen punt heeft rechtgezet vertoont zowaar een hoogtepunt Ik hoop - met u - niet op die stunt waar hond bijt kat of omgekeerd Yesilgöz wilders, dilan geert geen hond die dát ons volk nu gunt!…

Ze hebben zowaar pas na zeventig jaar aan elkander het neewoord gegeven. Ze hadden ervaring verworven en vonden elkander verdorven, maar kroost mocht niet lijden: ze wachtten met scheiden tot iedere telg was gestorven.…

weer eens stil en heb de tijd te verduren Ik tel seconden en de klok schraapt de uren bijelkaar Ik slaap te veel en doe te weinig En in alles schuilt gevaar Gelukkig staan er mensen voor me klaar En zie: het is echt waar Er is niets meer dan het feit dat ik simpelweg besta Niets meer en ook niets minder Behalve dan die hinder Toch lach ik zowaar…

zo laat nog in de avond zeker deze dag nadert zijn einde prevelt mijn stem onderwijl het gebed van wat was over vandaag dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven en verguld een balsem van rust stilte rond de ziel al raak ik door de jaren immer…

zo laat nog in de avond zeker, deze dag nadert zijn einde prevelt al doende mijn stem het gebed van wat was, over vandaag, dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven al raak ik door de jaren wel vaker verstrikt in verder kijken, soms gelijk aan…

vlijtige werker poets je handen schraap je tanden beweeg tot ontroeren wek met open mond de lentebloesem waakt zowaar tussen je gevleugelde dromen laat het meel maar stuiven ik zie je op de wind hommelen bedrijf je schone kunsten met zwermende woorden vallen de hemels keer op keer aanschouw je tempel van regenboog geluk wees welkom…

hij kondigt aan avond in avond uit zegt weet niet hoe of wat zekers weten heel veel in 't turijnse vat kijk mij life zowaar zijn gasten worden uit en te na verzorgd een zitje en jedatje een chipje en een natje hij vertelt ons hoe erg het was wat ze voelden hoe mooi muziek wordt neurie zingt zelf voor zijn gasten steeds meer verbluft…