Alle inzendingen over zwaartekracht

de wind schudde kaarten in verse parels van lucht in zwaartekracht van verlichting door mijn geest om de echtheid van mijn leven te erkennen en herkennen voor nu, morgen, voorgoed…

Warm mistig weer drukt de zwaartekracht het dal in Bomen smelten boven boten Plotsklaps verkoeling Tot diepe dieptes uittorenen…

Uit de hemel valt een publieke engel of zoiets als een leidraad voor een andere zwaartekracht; de presentatie van een jonglerende ziel op de fiets zet kracht bij als die bengel na het vallen lacht.…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

Hij werd lichter dan licht En zo ontsnapte Hij aan de zwaartekracht.…

Zonder de zwaartekracht van elk woord dat ik zoek ben jij een antwoord van woorden die lijden als ik zwijgend begrijp wie je bent geworden in de tomeloze herinneringen die je achterlaat met de liefde van mijn vragende woorden…

Wat een gefladder weer Koolwitje, dagpauwoog Dambordje, landkaartje Blauwtje en vos Al dat gevlinder werkt Alleraanstekelijkst Dartelend kom ik van Zwaartekracht los! © Inge Boulonois…

afscheid is als ballast een rugzak met de zwaartekracht van een zwerfkei elke stap is herinnering de tranen echter zijn opgedroogd in de nerven van je gelaat als verzamelplaatsen van het eeuwig zout in open wonden…

de lange nacht sliep niet genoeg het licht ontwaakte veel te vroeg en regen striemde ruiten het koude lichaam weerloos bloot aan zwaartekracht van ouder lood mijn binnen wil niet buiten…

Zwarte Woud nostalgie zwaartekracht rond middernacht.…

Met lego speel ik op schaal het ongeval een paar keer na Grote atomen gunnen het slachtoffer een zwakke zwaartekracht Zelfs in de ambulance lacht ze onuitwisbaar ----------------------------- uit: 'Grote atomen', 2001.…

geboren uit de wetenschap dat geflirt tussen zon en mist juweeltjes van kleuren schept verzameld in een druppel, hangend aan een tak, worstelend met zwaartekracht, zomaar naar beneden valt. …spat!…

vandaag klom ik de hemel in met rood gelakte tenen liggend in het gras gebonden door zwaartekracht en wat niet al oh, ooit in deze blauwe droom te kunnen stappen de stilte in en los te laten wat mij aan de aarde bindt…

Het staat in de sterren geschreven als een engel vertrouwen op goed geluk glijden langs de maan naar beneden bang te verliezen verzwaren van zwaartekracht de hemel op aarde blijft slapen in je hart…

Bedrukkend en zwaar hangt zwaartekracht aan mijn hart terwijl kille tranen rode wijn druppelen uit mijn glasgordijn mijn kraan alleen maar gal kan spuwen en mijn glas alleen op tafel staat…

groene weg klimt omhoog alsof hij er iets tegen in had kunnen brengen toch is er een duidelijke grens tot waar het treden mag gestaag leunt de zijtak vertrouwd op de zwaartekracht kussen bladeren bijna de grond…

Een vliegtuigramp, een gifschandaal, een storm Een aardbeving, een nieuwe Sinterklaas De zwaartekracht en een kristallen vaas De schade vorig jaar was echt enorm Maar wie echt een grote schadepost wil ijken Moet de Mayapolis nog maar eens bekijken…

Ik zoek een zwaartekracht, krachtig genoeg om een luchtkasteel aan de koude grond te binden.…

ze staan daar maar een aantal oude kranen die nooit meer zullen hijsen terzijde geschoven ongeordend in een weiland langs het spoor als verdwaalde giraffen die zich vertilden aan de zwaartekracht van het leven en in blessuretijd nog mogen blijven…

Het is de zwaartekracht. Dat ik niet houdbaar blijf. Was je handen. Spoel mij uit. ------------------------------------- uit: 'Welcome hygiëne', 1996.…

wolken zeilen in hoog tempo aan ons voorbij geplengde druppels leunen op vers ontpopte knoppen zolang de zwaartekracht zich nog geen meester maakt kleurt de bloesem roze ©Lady Love…

Wie zondag denkt nog iets te gaan bestellen Een pizzalijntje of een ambulance Vergroot die dag bepaald de scoringskansen Door ’s middags vast de oproepdienst te bellen En in de meeste naastgelegen landen Zijn zwaartekracht en zuurstof nog voorhanden…

Het gat is eindelijk in beeld gebracht Maar op de foto valt niets te bespeuren Het gat is zwart en heeft geen fraaie kleuren Dat zwarte niets komt door de zwaartekracht Dus op de foto ziet men slechts de rand Totdat men zelf eens in dat gat belandt…

Ergens ver van het donders moeten Grenzen diepe dalen hoge helling Weerbarstig het vervloeken begroeten Het versmijten van getergde kwelling Hoofden lichtgevoelig en onbedoeld Over de top van de diepe dalen De steiging van de helling gevoeld Gemakzuchtig in het verre verdwalen Daar wil ik zijn, onbetoverd en gewoon Zonder krachten van de zwaartekracht…

class de lucht in deden gaan Telkens wanneer jij naar me lacht word ik door jou langs wolken gevlogen noem het liefde, ik noem het luchtmacht Ik wil echt nooit meer landen houd me voor altijd in de lucht Die vliegangst overwin ik wel ben slechts voor nog één ding beducht Want zonder vleugels kan ik niet ontsnappen niet ontkomen aan de zwaartekracht…

Zoals zwaartekracht geen kracht is en continue tijd illusie is het fort benoemd als ik van eigen makelij: gestolde levenslust in vergelijking. Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

wij vlogen ogen schuin gericht naar boven gewoon hand in hand haren golfden je lach bevrijdde ons van het land in zweven en glijden de techniek was uitgezet wij deelden alle elementen zoals in oude schrift- segmenten ooit voorzegd in vrije vlucht bewoog het leven eindelijk naar alle kanten in dansen zonder zwaartekracht wij…

De zwaartekracht bestuurt meteen z'n vertikale tocht. Hij volgt de losgeraakte steen. Z'n weg vertoont geen bocht. Hij ziet de toekomst donker in. De luchtstroom wordt al straf. Och, hebben rots en zorg wel zin? Hij is er snel vanaf.…

Het kind laat het hoofd hangen boven het teiltje en voelt hoe haar ontbijt zich als een vliegtuig klaarmaakt om op te stijgen en weer omlaagzakt, voelt zich een ballon geladen met onheil en hagelslag. De vader stelt vast dat haar gewaarwordingen de zijne worden, dat ze veranderen in wanhoop die zo af en toe overgaat in opwinding wanneer hij…

het overvalt je plotseling onderweg naar ergens waar je eigenlijk niet wil zijn als een pakketje weemoed dat je mee moet torsen in een wrakke rugzak maar toch ook bang het weer te verliezen... zo sjok je telkens verder met een gevoel van twijfel van zal je wel of niet en ook de vrees van als niemand mij maar ziet…