Alle inzendingen over zwart gat licht

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

Het gat is eindelijk in beeld gebracht Maar op de foto valt niets te bespeuren Het gat is zwart en heeft geen fraaie kleuren Dat zwarte niets komt door de zwaartekracht Dus op de foto ziet men slechts de rand Totdat men zelf eens in dat gat belandt…

Momenten van waanzin wanneer ik mijn kin recht op wil houden om te herkennen voor ieder als je stil wil zijn en welwillend rechtop staat en je over het punt gaat van spanning en duisternis naar het Licht, sta je open voor een geheel nieuw zicht.…

Kent u dat, het zwarte gat. Het schijnt Dat alles erin verdwijnt, Het kent geen eind. Misschien dat u misschien Het niet te zwart in moet zien.…

Op het Kurhausplein in Pathé met jou mengde zich mijn oog op vier verdieping hoog buiten turend op de lange straat, waar mijn vaders laatste thuis en ik er vaak doorheen het avondlicht oranjig scheen van warme zomeravond, met de Britse kust en klif uit film waarin een man en een vrouw die dichtte tussen hen hun wijze zoon, met onze kust…

Er is een uiterst groot zwart gat ontdekt Dat slokt de zonnen op als pepernoten Straks gaan we met zijn allen naar de kloten Of was die informatie niet correct Want Zwart schrijf je niet met een kleine letter Dat is racisme: Potver, Donnerwetter…

Wij leven hier dankzij de eerste knal, Maar naar men vreest zorgt onze wetenschap In Zwitserland nu voor de laatste klap En dan is het gedaan met het heelal. Het kan dus zijn dat u dit niet meer leest, Maar dan zijn wij er allemaal geweest.…

het zwarte gat waar ik in kijk is dieper dan ik dacht zwarter dan de nacht en hoe ik ook mijzelf verman en strijd tegen zijn kracht het gat heeft alle macht het zwarte gat dat zuigt en trekt aan flarden van mijn geest zo erg is het nog nooit geweest en wat ik ook bedenken kan het gat weet nog het meest omdat het mij steeds leest…

Zwarte maan wordt volle maan, die mijn duister vrij maakt, als een trouwe slaaf na al die jaren.…

Er zit een krater in mijn hart, niet eens een gat welnee, er zit een krater van wel een metertje of twee. Er zit een gapend gat, waar eens mijn hart toch zat, maar dat hart, is voorzien van een gapend gat.…

voorzichtig tastend langs de randen vingertoppen feilloos oneffenheden registrerend wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn…

Tracht te dichten wat ik kan praat de woorden een complex aan, ruk de zin uit zijn verband en geef de teksten op hun kop Dacht te zwichten dat ik dan in het donkerste duister verdwaal de letters knip uit vale krant gelijk ’n sidderaal als uit de vingers van m’n toppen de inkt vloeit over maagd’lijk wit doorslaand niet te stoppen want…

een lek in de melkweg zuigt sprankels en stof nevels duiken in een kolk die naar binnen toe versnelt naar een gebald middelpunt kleiner dan de zandkorrel een ineengeplofte ster verpakt in een schil houdt alles gevangen traag verdampt het onzichtbare tot niets…

jij wilt geen spiegels in je huis de dood hoort daar niet thuis een zwart gat waar verleden zweeft geen enkel perspectief geeft deze dief hij hakt het licht in weerkaatsen wat zich daarachter afspeelt laat zich vragen wil melker 30/01/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Een blinddoek schuurt langs mijn wangen Mijn vingertoppen tasten langs de muren en wanden Naar vrijheid zou ik moeten verlangen Maar mijn vraag blijft waar ik ooit in zal belanden Ik zie alleen nog maar beelden in mijn hoofd Die langs razen als boze gedachten Alle moed is bij mij weg geroofd Alles in mijn leven kan ik alleen nog maar…

Op de rand van de afgrond Een ieder van ons maakt het wel eens mee Zal ik mij laten vallen Kijken hoe diep ik val Misschien is daar de rust Misschien wordt ik me daar pas bewust Dat het leven elders mischien wel beter is Tot die tijd blijf ik wel balanceren Of zal ik het toch eens proberen Het zwarte gat Wacht op mij Ik ben het hier al zo…

ik heb mij totaal afgesloten wist dat lopen zinloos was in een wereld die het zwarte gat stelselmatig onbestaanbaar dacht…

De NASA heeft een satelliet ontwikkeld die onderzoek gaat doen naar Zwarte Gaten. Alles in de buurt van een Zwart Gat wordt ernaartoe gezogen en verdwijnt dan definitief. De NASA gaat op zoek naar Zwarte Gaten, Men heeft daarvoor een gloednieuw apparaat. Behaalt men het gewenste resultaat, Dan zij ze daar terecht in alle staten.…

Een hoge prijs moeten we betalen wanneer we door zwarte gaten gaan, op weg naar een onbegrepen niets, waarin ons ego zal verdwijnen. Angsten gruwelen door mijn geest. Maar zonder zwart contrast kan geen helder wit bestaan, geen moedig overleven, geen tol om te betalen, geen feestelijk feest.…

Het zwart Het gat Doodeng Waarom jij Die weet Die voelt Die ziet Ben je de eenoog meester Degene die over leven en dood gaat Wat een massa Wat een bende Schijnorde Schijnwerkelijkheid De meetlat op aarde Wie meet Wie zet Wie speelt…

Bij Robbert Dijkgraaf – in de gasfabriek - Wordt alles opgeslorpt door zwarte gaten Zo’n gat daar kan hij uren over praten Dat vind ik op zichzelf al zeer uniek Van Nieuwkerk hoopt dat hij het bij kan benen Want voor je ’t weet is hij straks ook verdwenen…

deze kamer bevat het ongeboren licht niemand verhaalt van moederschoot van een tijd nog zonder aangezicht onwetend dat dit aan duister ontsproot een geheugen graaft om niet te vergeten leven zindert als een streling over de huid o liefde, zal ooit nog iemand van mij weten als een kluis van steen en mos mij omsluit…

Een kleurenkiek van verre zwarte gaten, Alsof er eentje zelf bij is geweest. Dus iemand die een kleurenfoto schiet Van een zwart gat, wat klopt hier nou weer niet?…

Hoe licht dat na de tijd bereisd en zwarte gaten doorkruist te hebben, dooreengeschud, verstikt, geplet als navrant juweel opkrabbelt in de ogen van een kindvluchteling.…

Natuur, jij doet niet aan behoud; goochelt graag met nieuwigheden; grijpt soms goed maar vaker fout. Hoeveel zijn daardoor overleden! Natuur, vergeef me dat ’k hier stel: jij speelt echt een rampenspel! Je kunt toch wel iets vreedzaams maken; dat gerommel van ons staken? Natuur, ik vraag je heel oprecht: geldt voor jou dan slechts het spelen…

Kwam ik thuis - vermoeide ledematen - Bleek moeder aarde helemaal intact Ze was niet door een proefneming verzwakt De nachtelijke hemel droeg geen gaten Ik was not amused: de oerknal hield zich koest Zodat er snel een vers geschreven moest…

tussen dood en geboorte liggen communicerende gaten hier en nu en overal de kosmos vol zwarte tunnels trechters valstrik voor versleten sterren ijlend naar het absolute nulpunt van materie licht en tijd gebalde energie massa onomkeerbaar wentelend in het zwarte gat de nieuwe ruimte tegemoet naar het onhoudbaar orgasme dat leven…

zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht de avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…

Zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht Het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht De avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…

Hoe te vergeten wanneer het licht terugkeert van zijn lange reis door de zwarte tijd. Zwart kan elegant, klassiek zijn warm is het niet In de kille kleur wordt liefde snel vergeten. Wat is er over zonder warmte op de lijven van de passerende menigte Zwart is lijden licht is vergeten zonder nog te weten wat te vergeten was…