Alle inzendingen over zwarte

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

er blijken randen te zitten aan wegstervend zicht een netwerk van uitersten dat versmelt tot uitwendige kleur deze boom blijft sprakeloos met zwarte aderen en grijs geschut de handen ten hemel en het lijf kloppend als een aorta een ontkalkte vertakking tot diep in instabiele lucht het zwart van de nacht brengt onafwendbaar evenwicht…

Zoals de nacht zwart kleurde.. kleurde mijn rivier rood en stroomde ik bewusteloos de eeuwigheid tegemoet...…

Kijk voor de vorm eens mee daar zit de zwarte vogel op de roze bloesem of zeg voor de vorm eens nee…

Slim is ook sterk En zwart blijkt Een kleur, Die Om winst Roept en een Feest: bal des voets.…

Het is bitterkoud het zit zwart van de vogels in de kale haag het is winter zonneklaar het vriest dat het kraakt vandaag…

Het staat er met zwarte viltstift op het ei in de witte vijzelkom voor grof zeezout als daar geen liefde uitspreekt weet ik het niet meer…

De stilte van de nacht valt als een zware zwarte deken om heen. Zou dit het zijn, de eenzaamheid van de dood? Vertrouwd alleen....…

Mijn woorden, ik geef ze je Mijn zinnen, ze zijn voor jou Elke letter die mijn lippen verlaat Zwart op wit, als je me verstaat.…

als de leugen waarheid wordt helder denken raakt ondergesneeuwd hopen witte duinen zich op tot zwarte wallen…

Want als ik vragen had over zwart antwoordde jij met grijs en ik zag zilverwit Zo zit dat dus met kleurenblindheid: alles verdwijnt zeker in het niets.…

Schaduw verlicht mijn ziel waar het zwart van gal onzichtbaar blijft tot het moment dat de bom barst.…

Zwart als het ravenkleed; bezield door verlangen te vernietigen, ze offert haar kinderen; voor een duister doel nachtmerries van het bestaan.…

vol overgave vouwen dames in zwart-wit hun handen samen senryu foto:Martien Montanus…

Een zwarte vogel over haar schouders heen, met vleugels tussen borsten tot aan de navel neergestreken. De heuvel bloeit.…

jij kleur verlangen hart ik dof moe zwart wij licht vuur ontward…

mannen in pakken in pakken met stropdassen stropdassen blauw of rood en schoenen zwart met een visie dat denken ze…

de leegte die je achterliet is ontkiemd en uitgedeind tot een zwart gat in de kern van mijn zijn dat me aanzuigt tot ik in mezelf in elkaar klap.…

ze vallen aan massaal die zwarte vogels op de pindakaas intussen roepen ze kras tiebie kras tiebie…

het grijze veld had weer een bloem nog bloeiend zonder steel grijs werd wit en zwart de bloem was dus teveel…

zwarte taal spreekt over kogelgaten in de ziel van de zon neem het maar zoals het is vervreemden van feiten is altijd nog mogelijk…

De slaap wil niet komen ik tel wollige schapen en als ik uitgeteld ben komen de zwarte vogels gelukkig heb ik een kat.…

De bomen vol blad, schaduw vol zwart, licht vol kleur: alles vol zomer!…

Amper kleurverschil tussen hemel en aarde, enkel gescheiden door de zwarte weipalen en het rag der boomkruinen.…

Donkere dag, zwarte kraaien, het onvergetelijke gevoel. Je vocht, je worstelde... Hou vol! Konden we maar iets doen, om het weg te laten gaan. Helaas was dat onmogelijk. Donkere dag, zwarte kraaien, een pijnlijk, droevig gevoel.…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Zwart is als de dood. Zo lijkt het totdat een zwarte vis, door een idee wordt opgewekt, en bewust naar boven komt. Zwarte gedachten zwerven rond, schudden vage angsten wakker. Onschuldige gedachten zijn het, zoals onschuldige vissen leven. Voer zwarte vissen niet. Ze verdwijnen vanzelf.…

Niet tussen mensen, niet alleen Hetzelfde maar toch anders Ongevoelig maar niet van steen Niet het kruis, het hart of anker Zwarte schaap en Populair Extreem en ook behouden Elegant en ordinair Kerngezond en iets verkouden Ik ben niet zwart en ook niet wit Echt was het maar zo simpel Ik ben een Idol maar ik mis een hit Gezakt met vlag…

Niet zomaar een boom, een vriend, die bloesemde, aan wie ik ieder voorjaar weer een witte hemelvaart beleefde, die ruisend schaduw gaf en duizend gouden appeltjes ging maken, als wintervoer voor zwarte vogels. De motorzaag heeft gierend hem vermoord, vandaag. Een zwarte dag. Zijn wortelwond ligt open en bloedt...…

het zou lente worden het lijkt wel herfst alles is somber gekleed het waaide niet toch leek alles langs me heen te gaan langzaam stroomde er over mijn wang een traan de zwarte omgespitte grond leek telkens zwarter hoe langer ik daar stond de donkere lucht hierboven de grote grauwe zwarte raven het is toch niet te geloven toch moest…