Alle inzendingen over zwerver OR klacht OR toren

er was eens een varken in drachten dat de slager wilde gaan slachten het beest zei toen dat zou ik niet doen want over mijn vlees komen klachten…

'k Dacht dat ik eens zijn bruid zou wezen, ik heb zijn naam in droom zo vaak gelezen, waaronder dan de mijne stond; ik was zijn vrouw - zodat ik nauw begrijpen kan, dat hij nu is een vreemde man die kust een andre mond. Ik heb de kaarten opgenomen, wat hij verbood, maar in mijn nood wil 'k weten of hij terug zal komen - zij zeggen niet…

Zelfs uw klacht kan buiten de tijd niet leven.…

Mijn hart is gevangen in beton en longen verstopt door asfalt een brein in nevel verstikt bloedbaan door vuil dichtgeslibd ingewanden verkrampt verwrongen van huid ontdaan sierraden en kleding gestolen. Ontzet mijn hart ontstop dan longen en verdrijf nevel van mijn brein filter de loopbaan van het bloed ontneem mijn ingewanden druk…

'Nou Een Vandaag, ik ben totaal van streek Die nare Mark wou mij intimideren Hij zei: "Ik ga jou lekker decimeren" En schreeuwde: "Niémand laat mij in de steek" Hij gooide met de deur, toen moest ik schrikken.' 'Ach Geertje toch kom hier, nou niet meer snikken.' ---------------------------------------------------------- Geert Wilders…

Immer vond ik, 't pad ontweken, een richtbaak voor mijn stappen, mank en krank, en stronkelde ik in wanhoop soms verloren, dra viel door 't duister, uit een hoge toren, diep in mijn ziel een verre klokkenklank.…

Gelukkig voel ik mij vandaag Nu ik zwerver onder zwervers ben Mijn vrienden zonder dak, zonder thuis, En ik die een vreemde in mijn gedachten ben: Dolend heb ik mijzelf in mijn spinsels verloren Wetend dat ik net als zij door Hem ben uitverkoren, Klamp me vast aan die arm over mijn schouder Van hem die letterlijk niets meer heeft, Behalve…

Het is grijs en grauw de daken schreeuwen het uit het is een zwerver die fluit voor hem is de lucht blauw ik voel de regen ik word koud ik voel de regen ik ben gerimpeld en oud het is de zwerver die fluit achter de wolken ziet hij natuurlijk de zon ik wou dat ik dat kon.…

Lege blikjes - zwervers zien er brood in.…

Het gebeurde dus daar, bij de oude toren -- Hoe oud is die dan?…

Ik houd mijn huid jong en sterk, ik was me altijd – met grof schuurpapier.…

blokkeren de deuren Loop langzaam op je tenen houd moed Neem alle treden in je op Rust ontstaat, vertrouwen groeit Stap voor stap ga je een treedje lager warme gevoelens ontstaan Dan siert een lichte kier de donkere deur onwennig bij een nieuwe bezoeker wordt het weer koud en onrustig De deur valt terug in het slot een harde klap de eeuwige toren…

samen drijven we boven de toppen van de bomen in de diepte golft geluidloos de paars smeulende heide wij zien naar nevels zoeken de ruimte bij elkaar in de aanraking de blik in elkaars ogen in een zacht strelen over huid en haar wij hebben elkaar verheven in liefde die over de nevelige ruimte tot de stille einder reikt…

De wind van voren, de wind van achteren: zwiept de toren slechts milimeters heen en weer. Toren boven stadsverkeer, Madurodam van kleine mensen; wolkenspiegeling in het glas, blauw gemengd, met gifgroen gras.…

Toch zou het menigeen verbazen indien men hoog van de toren was geblazen. (26 februari 2011) http://www.nu.nl/buitenland/2455854/eiffeltoren-weer-ontruimd-bommelding.html…

Een veilige, vertrouwde omgeving waar je thuis bent, jezelf zijn kunt, je eigen dingen doet, zonder vrees voor de boze buitenwereld, het woud vol wolven; geborgen. Een gouden kooi binnen dikke muren met kantelen en schietgaten; de opgehaalde ophaalbrug sluit de slotgracht vol verdriet en pijn buiten, eenzaam opgeborgen. Kladderadatsch, boem…

nature bij zich had in zijn standaard woordenschat een snelle start lag altijd binnen bereik als alles mee wilde werken een gewoontegang met geijkte en beproefde zaken naar school als bron en verrassing nieuwe dingen en mensen ieder een eigen stoel en graag een speelclaim op het hele lokaal oneindig mijn tijd om alleen een toren…

Mijn ingewanden uiten klacht op klacht. Met de beste wensen voor 2015…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

de zwever is er weer, te vies om aan te halen de zwerver is er weer in voddenbalen met ogen dof en lippen stuk zijn tanden verloren mompelt hij aalmoes aan eenieder die hem wil horen het losgeld in mijn zak verschaft een schoon geweten zo kan ik rustig verder gaan met patatjes eten de zwerver is er weer, met plastic tassen de zwerver…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zoals een zwerver die dwaalt door vele straten dool ik in mijn ziel.…

Zeewind en zon weefden een warme deken stuifzand en helm zongen het requiem meeuwen schreeuwden de mis bij het getijdenorgel van de zee voor een verstilde oude man die zonder hulp gestorven door schoon en ziltig zeezand begraven is. Gekromd zijn handen in een onvertaalbaar teken.…

Met de rug naar gevel en portaal Raadt hij achter elke deur een holte. Langs maanden slingert zijn pad In een vale wolk van stilte Zoals het stof daalt na de sloophamer Een herinnering die je moeiteloos uitveegt In zijn hoofd schuiven velden over elkaar Vallen vluchtpunten samen Waardoor hij verder gaat Tot hij zich binnenstebuiten keert…

rook opsnuivend Van de bruine drab Onder hem Het rijk belegde broodje In zijn hand Steeds meer mensen Om zich heen Kijkend Neerbuigend kijkend Ontwijkend Ontziend Zijn bezorgde blik Maakt de duif Aan zijn voet Beangstigend Hij bukt zich Maar de vogel vlucht Nog een mens voorbijgaand Onnozel bekijkt hij Het nietszeggende Nog een zwerver…

je stem kleurde je de schaduw van mijn denken Met je lief-zijn en je openheid ontsloot je de boeien rond mijn enkels Je sliep in mijn woelen en de nacht leek amper duister Omdat je me met jezelf me door de kloven leidde En je zwijgen verslond het geratel van de soldaten die op me jaagden En hun paarden en hun honden leken net verdwaalde zwervers…

verlaat ontsnapt de dolende zwerver aan het straffe land van tegenwind gelijk elk die anders oogt vaak niet wordt bemind en verwordt teneinde tot zijn eigen delver hij gaat zijn weg onbekend met enige verte zijn blik raakt de grond immers die draagt zijn benen waarom verder zien of de toekomst lenen als slechts honger spreekt…

stroomopwaarts in een drukke straat zijn woorden hoorde hij alleen hij sprak ze uit in zacht geluid en vielen snel uiteen als letters op een witte steen gescheiden van hun zin en zwijgend ging hij verder en dan stroomafwaarts kwam hij terug vermoeid maar bij de witte steen sprak hij ze toe en reeg ze weer aaneen en sprak ze uit in mooie…