Alle inzendingen over zweven

weerbarstig krult het haar groener buigt de wind ogen komen bomen tegen de dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht het licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode…

sierlijke vleugelslagen maken hevige wind een bruinwitte schicht raast sneller dan het licht Om dan even te zweven, beter dan een vliegtuig enkel wat wolken belemmeren zijn zicht als jager geboren, hangt hij hoog in de lucht Om plots dan in zee te vallen echt doelgericht na weinige tellen schiet hij omhoog met tussen zijn…

Koop nooit een auto in Apeldoorn was het eerste wat ze me zeiden toen ik hier kwam wonen, zeker niet als van een oud dametje geweest, altijd binnen gestaan, cash aftikken Een echte auto koop je niet, die verwerf je om voor één dag koning te zijn, door de stad te zweven Dat is waarom deze stad van zeven dorpen een koninkrijk in het klein…

Schenk een groot hart met vurige kussen en steek er veel vleiende woordjes tussen… geen mooier geschenk om je geliefde te geven en eens van de werkelijkheid weg te zweven zo valt er voor beiden nog heel wat te leren… Sint–Valentijn zal zijn stralenkrans schenken als je hem patroon van de liefde blijft gedenken!…

Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen van de eindmorene, zijn oren gespitst vangen de stilte, het geluidloos zwerven van de poolvos boven hem op de gletsjer het zweven van de sneeuwuil in de schemer. Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht. Zijn sterke achterpoten trommelen bij gevaar.…

jij hebt mij je hand gegeven die even boven een blauw witte golf leek te zweven glinsterend applaudisseerden rollers in opkomende vloed hun verfrissing in zomerse gloed jij rende lange passen vol courage in nog onbekend gebied ik kende de diepe kou die je zo niet ziet je lachte om mijn voorzichtigheid ik genoot mateloos…

weerbarstig krult het haar groener buigt de wind ogen komen bomen tegen dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode gloed…

onbekende streken Ze laten zich verleiden door stegen en seinen en gaan trappen af naar de binnenkant onwetend waar ze zijn, ergens echt of maar wat rondtollen in hun hoofd, dol doller dolst gedraaid door hun zintuigen die hen omringen met muren die ze willen aanraken om te weten of ze hard zijn of dat ze er in galop doorheen kunnen zweven…

en dan na een flikflak volmaakt rechtop als een acrostichon onmiddellijk de weverspirouette roemrucht gemaakt door excellente Sanne illusie van gemak, een radslagspanne gevolgd door overslag, de loftrompetten eerbiedigen het bovenaardse draaien vrijmoedig vliegend in een sprongspagaat Ravel gezelt het damesenkelspel Olé: een salto, zweven…

jong, ik ging grootse schoonheid ervaren op handen van succes, nu loop ik op wolken van elektrisch licht glitter en bewondering mijn pensioen te vieren in de hemel der feesten ster onder de sterren lachend mooie mensen parels, botultox en gel in halfgrijs haar, onvermoeibaar op de maat van het koper niemand hoeft naar de wc we zweven…

stilte tikt seconden de rust is schone schijn stofjes dansen in het licht dat kiert door het gordijn je ogen neergeslagen de mond een witte streep te gekwetst om iets te zeggen woede houdt je in haar greep woorden zweven in de lucht sterven zonder je te raken je bent in het verleden terug niemand kan nu met je praten niets was goed…

man die de woorden zoekt verlaat het huis door het raam hij voelt de pijn terwijl hij boven de bomen -verder en hoger- door het luchtruim zweeft zijn tijd is niet opgeheven hij valt niet voor eeuwig uiteen het moment is nog niet gekomen laat hem dan opnieuw nog even pijnloos zweven boven de stad -verder en hoger- laat dan…

de wolken als dat van je mag en wakker wind tot storm aan, hoop dat je dan weer met me mee wil gaan we dromen weg verdwalen in de maan je ogen zijn al dicht schaduw valt van je gezicht dan laat ik je de sterren zien die je nog nooit hebt voelen twinkelen ja, ooit gedroomd misschien we smaken het geluk dat naar ons toe komt zweven…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou een snipper van mijn blauwe broek willen knippen die zo licht was dat hij bleef zweven…

hij hielp me op de voeten neer te komen al voel ik nog de kriebels in m’n maag die droom werd door de jaren meegenomen ik leerde om de angsten in te tomen en overwon onzekerheid gestaag vannacht begonnen spoken weer te leven om mij van broze nachtrust te beroven gedachten hield ik niet in het gareel daar was ook weer dat zo gevreesde zweven…

Als hij vrolijk aan komt zweven, Langs het scheemrig duin. O, hoe geurt het van rondom; Nu zijn vlucht in 't bos blijft hangen! Chloris lokt, vol zoet verlangen, Hare Bruidegom. Zie, daar zweeft hij 't lover uit! Door de struiken afgezegen, Plengt hij dartlend bloesemregen In de schoot der Bruid.…

-Hartbeeld op de schoorsteenmantel van zijn grootmoeders huis zweven de woorden in het luchtledige. Urenlang kijkt ie ernaar en het maakt hem intens gelukkig wanneer er toevallig zinnen voorbijzweven die uitdrukken wat hij helemaal niet verwacht had.…

Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken.…

Ik zet me neer en kijk naar boven steeds hoger gaat het hemels prentenboek - gevat in brandglas, duizendvoud Je voelt je stijgen, zweven haast en tijdloos dromen - de voeten op de kille vloer en ‘t hoofd haast in de wolken.…

Het net ontwaakte licht sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken een ochtendgloren meldt zich bij huize Matanze waar de rijken van toen en nu nog overdadig dromen en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen Bomen van stavast hebben er eeuwen langs zien zweven.…

Jij wist de liefde uit mijn hart te kijken Mijn wangen te kleuren met een blik De gewone dingen speciaal te maken Elke aanraking van jou was pure magic Jij wist mijn dromen levend te maken Kon de nacht omtoveren tot een paradijs Je kon mij blij maken met een lief gebaar Jouw kussen presenteren als godenspijs Jij kon mij zomaar laten zweven…

wij vlogen ogen schuin gericht naar boven gewoon hand in hand haren golfden je lach bevrijdde ons van het land in zweven en glijden de techniek was uitgezet wij deelden alle elementen zoals in oude schrift- segmenten ooit voorzegd in vrije vlucht bewoog het leven eindelijk naar alle kanten in dansen zonder zwaartekracht wij…

Is immers dit papier - al om het even of ik in vreemde streken woon of hier -, en ik als vorst, mijn pen als valkenier jagen er op de vogels die daar zweven.…

er vorig jaar mei één die zag twee grauwe kiekendieven zij werd een roepende in de woestijn deze breed gevleugelden gesignaleerd in bij voorbeeld Doodstil Usquert Robbenoord of Oosterwijtwerd het was nooit zo ver gekomen ze was serieus genomen had zij in de Sahel staan schreeuwen tussen oktober en maart "ik zie de circus pygargus zweven…

het is heerlijk om in jouw blik te zweven naar een leven vol vrijheid de kleine nuances te volgen waarmee jij perspectief geeft aan onze vlucht de thermiek te voelen van jouw passie die ons op aangename wijze tot grote hoogte doet stijgen om dan licht af te glijden zonder in een duikvlucht te raken die ons zeker zal kraken ik…

Soms zou jij je hart graag delen En is het zo moeilijk te kiezen Je weet wat je ermee zou winnen Maar tevens wat je zal verliezen Soms heb ik slapeloze nachten Gedachten zweven in mijn hoofd Twijfel gezaaid in mn vlindertuin Beloftes die je mij hebt beloofd Soms lijkt mijn wereld zo mooi Je stem zo warm en even dichtbij De passie die dan…

Ik moet je wat bekennen Met het schaamrood op mijn kaken Zou ik je nog eens graag willen kussen Je nog eenmaal liefdevol aan willen raken Je de wereld doen laten vergeten Op mijn vleugels neem ik je mee Samen zweven totdat we verdwijnen Het hieros gamos beleven met z’n twee Jouw liefde heeft mijn hart geraakt Mijn lippen hebben je doen…

Waarheen waait de wind in dit verstilde landschap, hoe zweven mijn ogen doorheen deze stilte, wat brengen bewegingen in mij teweeg als ik hiernaar kijk met mijn stille geest?…

men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden de deur uitschoppen met je gezicht naar de zon waar het ooit begon lopen naar de laatste regel doorgaan en jezelf nog een keer breken daar op zweven…