Alle inzendingen

Ik zei per ongeluk had ik iemand gebeld op videostand een mooie vrouw ik verontschuldigde mij ze lachte me toe ik zei leuk u even te zien zij wenste mij een onvergetelijke dag. ‘t Was vlak voordat we weggingen naar ‘t strand met al haar herinneringen waar ik jou overlaadde en wij neerdaalden boven soep in een strandballentent.…

Hoog op de maagdelijk nog niet verweerde boeg van spanten sparrebomenhout wordt nectar uit de offerschaal geplengd alwaar scharlaken vocht neerwaarts zich mengt met indigo van 't donker watervlak bij zienerslofspraak en priestergebeden opdat de wrake van de god der zeeën Poseidon afgewend wordt en de toorn van Nereus achterwege moge…

Je leven is een dans de muziek een briesje door het lover de vogels zijn de muzikanten. Ritme wordt aangedragen door golven van de zee en zacht ruist het graan als zwaaien van je rôbe. Je leven is een dans met muziek door 't lover.…

De nacht die niet wacht, maar hem liefdevol toelacht als de hunkerende hand van Odysseus' dwalende geest vrede vindt en plezier in haar en haar vlezig lichaam. Hij trekt een korset over dit leven van vlees en bloed, de gladgestreken vingers van verwachte nachten achter fluwelen tralies zijn geen rustgevende omstandige cliffhangers, maar…

Zonnestralen voor jou mijn liefste. Sprankelen in kleuren, zo jouw levensgeluk zien. Omarmen, geborgen in linten van liefde. Verwonderen, koesteren, elke stonde; Carpe diem. O boomgaard mij zo verwant, mijn thuis.…

De Joden trekken voort zijn pas bevrijd uit ballingschap in Babylon en Perzië betreden trots eigen land de verlichte mensen vieren feest met muziek op Jeruzalems stadsmuren optochten treden elkaar zingend en spelend tegemoet beloven ontroerd en vol kracht te zullen leven naar de zegenrijke wil van hun enige Heer enige eeuwen…

Over het ochtendland ligt ’n waas Van mist van lage wolken, Die alles doen vervagen, Tot de zonnewarmte overwon. Het groen straalt me tegemoet, Zonnetje zet alles in ’n gouden gloed, Bomen laten hun blaadjes glanzen, Briesje doet grashalmen dansen. In d’sidderende hitte van de middag Laat ’t briesje verstek gaan, Zijn de natuur en…

Licht blijft hangen nu zachte stilte omarmt mij hart zoekt eigen rust Het lijkt of de avond aarzelt net voor ze valt, en de lucht kleurt langzaam, voorzichtig als een stille gedachte. Alsof ik nu pas besef dat ik nog niet klaar ben, dat ik pas nu adem. Geritsel van bladeren raakt me zacht, een fluistering die zegt dat niet alles luid…

Moeder mag mij als dochter blijven zien, maar mijn broer en mijn man moeten mij willen kennen zoals ik ben Ik heb dat nodig ook al is het niet waar want mijn vruchteloze streven houdt me desondanks in leven Wandelend en schrijvend in schriften en brieven uitleg na uitleg wie ik ben Boek na boek om te weerleggen en te vervangen wat…

als kind heb jij al met de aarde gesproken je vingers hebben haar straling gevoeld en haar boodschap was niet mis te verstaan rust en onmetelijke massa blijkt soms het verkeerde fundament te zijn met losse onderdelen op een natte al lang glijdende ondergrond jij hebt dat als kind ervaren en leert nu de mensen om…

als je iets krijgen zou, lijkt het net of je een keuze hebt, dat je zeggen kunt: “ik hoef dit niet, dank u wel” of het moet één of ander virus zijn of een tatoeage als verjaardagscadeau ‘anyhow’ wat je onherroepelijk (in je schoot geworpen) krijgt is nooit wat je van te voren heel graag hebben wou dus om nou te blijven beweren dat…

‘Van Mars af, man!’ heb ik het wel gezien, fabulerend langs de bezongen rivieren: zij, die onomstreden zou kunnen zijn, zweeft – als er geesten geweest waren, hongeriger dan de jonge wolven, ik zou zweren, als vlees door mijn klauwen glippend, daar waar wij als poëtische sterren imploderen, in elkaars spectrale achtergrond vervallen; tussen…

Verstoring van een raadsvergadering Een motie bleek geen meerderheid te halen De omgangsvormen in collegezalen Geraakten daardoor flink in het geding De burgemeester heeft, een moedig feit, De schreeuwers toen naar buiten begeleid…

Is dit wijsheid? Zal dít het akkoord overstemmen van de snaren van mijn hart wanneer ik naar u hoor en mijn hart klaart en opengaat? - 'De mens is gelijk de dieren, die vergaan.' Moet ik dát vertellen aan de geslachten? Ik luister liever. ------------------------------ uit: 'De psalmen' 2003.…

Na de schrik en Begenadiging, Onder ’t snikken Van verzadiging, Na de feesten Van het vlees Keert de geest en Rijst de vrees: Deze extase Keert niet weer. ’t Licht doet dwaas en ’t Leven zeer. ------------------------------- uit: Serenade (1930)…

Feestje bij Saarein bij mij in de straat: de Hazenstraat, Jordaan Saarein het pottencafé, waar ook al lang ook poten welkom zijn en de hele buurt natuurlijk, dus ik er op af met mijn hond Mika Mika zo aaibaar en ik zo voelbaar, spreekbaar en ontmoetbaar met een mooie meid met een mooi wit shirt met de tekst LINKSE KUT, dus geen rechtse denk…

Het veilinghuis Werxe te Ernem is een paar honderd euro'tjes rijker een ratelbandselfie met strijker andré rieux op het vrijthof en luzern als warholobject in de kijker voor een warchildproject en ik kijk er met gemengde gevoelens naar; doe er voor de rest van vandaag maar het zwijgen toe; zeker als snelle jelle de viking uit noordnederland…

Lieflijke Havenstad!? Vlissingen, Vlissingen Bruisende branding en geen duplicaat Waar in de raadzaal de Hemelbestormende Lilian Janse haar Mannetje staat…

In de gangen van beleid, waar stilte niet vanzelf spreekt, leefde jouw oordeel, jouw rust, jouw doordacht gesprek. Peter, met pennenstreken en betrokken hart, gaf jij richting aan besluiten, bracht je zaken op gang, Altijd een luisterend oor en een kritische blik, met zacht gezag stuurde jij het brede proces op gang. De dagen gevuld…

Ja die muur bedoel ik, daar Zij, achteruit, geleund lijkt het, met haar brede stuur rustig electrisch fietsend Wij op normale fietsen voor, zodat zij ons tempo ziet Vijf bakjes had ik bij me de ander emmer maar we vonden èèn braam Alleen ‘t uiteinde van de tak had èèn rijperd zoals het eerste kind, die alles beter dan de laters weet…

Beauty is only skin deep, blijkt maar weer bij veilinghuis Derkmans in Ernem een antiek vijfdeurskastje mahoniefineer met laden, tenminste, dat las je Kijk, aanbieden is 1 ding maar wat als 't object al sinds het jaar kruik van achter en erger, gans het interieur der laden in geen eeuw is onderhouden noch van grijze draden…

Denkend aan jij mij schenkt, Voel ’k geluk kloppen in m’n hart, Is de wereld niet meer zwart, Alles met jouw liefde doordrenkt. Denkend aan de kussen jij mij geeft, Is al ’t geleden leed voorbij, Door je kussen voel ’k mij vrij en blij, Gevoel ’k eer niet heb beleefd. Tijd lijkt stilstaand voorbij te vliegen, Mijn geluk kent geen eind…

Al sjokkend telt men moeizaam af tot vier Met open blaren op de zere hakken zit men gênant achter de heg te kakken Toch heeft men met z’n allen veel plezier Zie ze daar lopen op hun halve zolen Het zijn net “achterlijke gladiolen”…

Genoeg mevrouw dikke buik in comfortabele harembroek geweest, nu word ik een geestelijke matroesjka, ik blaas mezelf op: mijn kind (het uitvretertje dat ik wijdbeens gehurkt hopla mijn armen in getrokken heb) groeit, kruipt en probeert steeds verder van me af te lopen maar ik zal het niet laten ontsnappen mijn gevoeligste zenuwen recht…

knappe vrouwen hun kleding verhult niets Ja, misschien hun ware aard maar voor de mannen die al die schoonheid aanschouwen heeft het wel iets beter dan trouwen beter dan helemaal niets…

jij hebt dat als klein kind al ervaren hebt de rotsmassa's gezien en er contact mee gezocht in zien en voelen kon het levensgevaar vanuit diverse hoeken bekijken en jij had al als kind die speciale neus ervoor vandaar jouw Fit Line waarbij je alles vanuit een andere hoek gaat bekijken en een geheime wereld ontdekt met…

Ik was Abba al voorbij maar Abba haalde mij in het was een jonge dag de dag voordat jij kwam het was zo'n dag dat iedereen je aankijkt en gestalte neemt en: bewogen de gordijnen in de deur er was geen wind knikkend zakte iets opzij een vloed een flakkering van licht in het licht een zingend kleuren van de kleuren naar zichzelf het was de dag…

Geef mij de geur van een openstaande deur op weg naar het onmogelijk; bied mij de ingrediënten van geheimen, het roersel uit je diepste onwelwillendheid; pest mij met onwaarheden of godsgeklaag, maar laat mij niet leeg en onvervuld hangen aan het dranghek als een beest dat in het feestgedruis ten onder is gegaan. Houd mij scherper dan…

En haar verlangen werd zó groot, ze kon Al deze aardse dingen niet meer aanzien Van tranen en van liefde, en in waanzin Voelde ze in hem ieder ding: ze snelde Op een boom aan, hem denkend, en ze stelde Zich voor die, armen open, en ze viel Tegen die aan en kuste en een ziel Voelde ze in hem; in een sloot die open Langs bomen lag, stortte ze…

Oud wit, jong roze bloeien door elkaar; beide glanzen vol zonlicht.…