Alle inzendingen

Moederziel alleen Wacht hij op de laatste bus Weg van de plek hij voorheen Kreeg haar laatste kus, Waarna zij herwaarts ging, Hem achterliet met zijn verdriet, In ’n barbaarse omgeving, Zij hem voor d’eeuwigheid verliet. Hij wacht eenzaam op de bus, Die hem brengt naar zijn droevig lot, Waar hem wacht geen kus, Hem wacht na de reis…

Veertig, ik heb nog hoop De klieren in mijn borsten stuwen het verlangen, ik stuiter met grote ogen tussen fatsoen en handtastelijkheid, struikel over scheve stoeptegels spiedend naar een kans Waar is mijn man nu ik hem nodig heb om me te lijf te gaan? Ruikt hij mijn nood niet? Ik trek een been op mijn wikkelrok valt open Half verscholen…

Vlinder op de knop verblijft in het bijna-zijn ik wacht op mezelf Ik voel de aarde ademen in kleuren die jij niet ziet, stilte tussen woorden weegt zwaarder dan geluid. Soms is één blik genoeg om mijn hart vol te laten lopen, en nog voordat de dag begint, ben ik al vol van leven. Ik geef zonder vragen, vang wat onuitgesproken blijft, een…

Ergens was een enorme explosie hier bleef het stil. Stilte die licht leek en rustig. Rustig deden we de dingen die we altijd doen. We kwamen tot elkaar en namen afstand. We rookten onze makrelen en smeerden onze kelen. We gingen vliegen naar de zon kozen voor een veilig land. Ergens in het heelal een enorme explosie. Ergens op aarde…

ik zag je hand met de nog warme koestering van mijn wang in jouw palm jij bent heel dichtbij geweest hebt diep in mijn ogen gekeken mijn geest gevoeld nog heb ik jou de wegen niet verteld die jij met zachtheid en liefde kunt volgen de kleine bordjes ik heb je lief die schitterend bloeiend langs de wegen staan intuïtief…

waarom gun je me niks? deze ene keer dat ik mezelf iets geef — niet veel, alleen wat ruimte om te ademen zonder schaamte. deze ene keer dat ik zacht wil zijn voor mezelf, dat ik niet weg wil rennen, maar wil blijven, bij alles wat ik voel. en jij? jij pakt het me af. nee — je verschuift het. niet het probleem. maar mijn liefde…

zit ik hier gewoon lekker te spacen op Davis’ flow met in ieder geval één tevreden teefje op m’n tenen een beetje meesterwerkjes door te lezen die ik beschouw als mijn bio-diverse achtertuin ik ben echter wel ‘n gracist want ‘t kruipertje haat ik maar verder mag alles van mij bestaan onderwijl komt de wereld binnen gevlogen alsof…

Ooit was ze een fervente VVD-er Waarna ze tot een nieuwe keuze kwam En doorging binnen Leefbaar Rotterdam En weer wat later later werd ze PVV-er Qua politieke kleur is zij veeltintig Nu is ze plotseling JA21…

hij kijkt me aan vanuit het fotoboek het jochie met de veel te grote pet een hard maar ook vertederend portret zijn stille ogen naar geluk op zoek donker Den Haag, ruim een eeuw geleden lang voordat Drees zijn zegeningen bracht met kerk en kapitaal nog aan de macht een sloppenwijk zoals in vele steden de foto’s geven een ‘romantisch’ beeld…

ZIE je ik hou van je, ik vin je zo lief en zo licht -- je ogen zijn zo vol licht, ik hou van je, ik hou van je. En je neus en je mond en je haar en je ogen en je hals waar je kraagje zit en je oor met je haar er voor. Zie je ik wou graag zijn jou, maar het kan niet zijn, het licht is om je, je bent nu toch wat je eenmaal bent…

Hoor de echo van het pacifisme onzeker door het wrede geluid van kogels die de vrede doden nu de wapenwedloop is beklonken door de onwetendheid van het volk drink ik mezelf met water dronken en vraag aan god een gebarentolk die voor mij kan gaan bewijzen waarom huichelaars wapens eisen als zij zelf niet voorop gaan in de strijd zijn zij…

Toen ik haar zag, Ontvlamde in mij een vuur. Door haar te kussen, Wilde ik het vuur blussen. Maar d’afstand was te groot, Ik kon haar niet bereiken. Ik heb haar niet gekust, Het vuur in mij bleef ongeblust. Vuur blijft smeulen in mij, Mijn brandend hart Verteert langzaam in mij. Het verlangen blijft duren Naar haar kussen, Duurt…

Mensen willen rotsen daar hun leven op bouwen Huizen die blijven Mensen willen hun bestaan slaan in herinneringen die blijven Mensen willen niet naamloos zijn, maar de naam Liefde is al voldoende Mensen willen geloven in de mensen die ze nodig hebben Mensen willen geloven in de macht van hun dromen…

nog zijn de handen los niet geheel gevuld met de mooiste bloemen het paadje was al in gebruik om ze voorzichtig te plukken en bij elkaar te zoeken na het formeren van twee veldboeketten kwam de plaid met zijn eigen plek want niet iedere stad of dorp had een blinde vlek met een private stek uit de regen en wind vaak hebben…

laat mij de dagen opnieuw schudden en de wijn welke uit de kroezen drupt verdunnen als haar verleidelijkste ogenblik door de vertrouwde sluier // 4 aan ’t eind van weer ‘n gewonnen dag samen met ’t hoopvol sluimerend zicht op haar verschijnen in ’t verdwijnen naar ’n volgende morgen van ijver // 8 kwijnen met…

de kus die ik je geef is meer waard dan de woorden die we niet durven spreken. geen passie, geen spel, maar iets wat blijft hangen in de lucht tussen ons in. het is geen kus die vraagt, maar een die iets vertelt, zonder te weten of je het horen wil. het is de kus van “tot straks” die misschien stiekem voelt als “vaarwel” maar ik zeg het…

Ik ben een specialist ik ben gespecialiseerd in 'een beetje' van alles wat weet ik wel een beetje maar van de liefde het meest en daarvan weer het meest van mijn dochter in de sfeer zoals wijlen Koningin Wilhelmina sprak: "Mijn innig geliefd kind Prinses Giulia" dat ik zo bemin en die ik zo mag, meer dan mag een schoonheid van buiten…

Wanneer ik oplos in de droom, die ik nooit droom, wek mij dan niet, maar gun mijn slaap dit recht. Denk niet van mij, dat ik voor waarheid schroom, ik wist maar al te vaak: dit is niet echt. Maar als ik slaap, dan is haar droom in mij en zegt mij alles wat ik wilde weten, dat zij nog leeft en mij niet is vergeten en andere lieve leugens over…

Voor escorts breken drukke tijden aan Tijdens de NAVO-top weet men van wanten Lekker ontspannen met beroemde klanten De politiek is even van de baan Mark Rutte wordt vast niet door hen verwend Hij vraagt een top-aftrek van 5 procent…

'k Zit zo vaak in 't avondgrauwen over 't veld naar u te schouwen, waar ge nog in gouden schijn ligt te scheemren, dorpje mijn! Boven uwe rode daken zie 'k uw hoge toren waken, die de schaduw van zijn kruis afwerpt op mijn vaderhuis. 'k Hoor van ver uw klokken galmen, feestlijk soms als vreugdepsalmen en soms klagend, naar en droef…

Natuurlijk vallen er doden op de A 10 niet door het verkeer dit keer maar door het 750 jaar Amsterdam feestvertier hopelijk onder de 10 en 750 onwel van de meer dan 200.000 bezoekers er vallen doden op de A 10 omdat het natuurlijk is omdat het de natuur is hitte en asfalt en geen groen!! het wordt letterlijk natuurlijk te heet onder de…

hij zit hier de hele dag niets te doen en aan jou te denken maar jij jij zult nooit weggaan zij zal niet weggaan als hij hier zit en aan jou denkt maar jij jij zult nooit weggaan zij zal nooit weggaan wat hem niks kan schelen ze hebben haar baby afgepakt maar daar kom je nooit uit zij komt daar nooit meer uit ze hebben zijn…

Liefde Het wat je niet overbriefde liefde is hard Ook al klinkt het apart Soms gaat het verkeerd Dan denk je de volgende keer ik ben het afgeleerd Maar helaas Helaas pindakaas Zo is dat niet Dan zing je weer een klaaglied Het bleek nep te zijn Of het bleek samen niet fijn Of diegene had iemand anders Dan wordt het je tegenstander…

nog altijd zwermt verdriet in de schaduw van haar lijf altijd nog schuift het gemis over haar huid zwerft het verdriet onder de hemel door nog altijd breekt een steen het fragiele hart altijd nog is er de pijn die haar lichaam kneedt die nooit meer overgaat…

Wat je echt niet wil zien daar sluit je je voor af, blindeer je zienderogen zelfs het geluid waarmee het corrumpeert. Eindelijk schouw je zielsscherp: met een helder vermogen benoem je de dingen waartoe ze zijn ontworpen - het voorbeeld maakt ons eeuwig jaloers - Mensen zijn in wezen ware schatten mits ze zich niet onder- of overwaarderen…

Aan de Zuidzij van Breda ´s Heuvelkwartier ligt jonge wildernis. Vergaan boerenland toont nog bescheiden, vluchtig zijn hand. Gewezen boomgaard, weide ademt hier. Tussen dichte doornen krijgt menig dier hecht tehuis, beschermd aan elke kant, verlaat de strenge struik, speurt over drijfzand, vindt in open galerijoerwoud vertier. Een vinger…

lange gangen met rijen deuren witte muren hier en daar een fleurig schilderij achter elke deur woont verdriet en pijn soms komt blijdschap even op bezoek de laatste wachtkamer voor een lange of korte tijd…

Zij zweeg, ze zei helemaal niets, Hij kletste maar door, en door, Dacht dat zij was een en al oor, Zij hield zich doof, hoorde niets. Hij dacht ik heb haar over de brug, Zij dacht waar is hij toch op uit, Ziet hij niet, dat ik hoor geen fluit, Dat lijkt mij toch wel zeer stug. Zijn houding veranderde hij niet, Hij bleef ratelen, Zodat…

Voorzichtig aanraken warmte op warmte kussende haartjes nagels heel zacht in cirkels en banen over jouw rug Alles veilig, ademen Droomloos inslapen en het toch weten Hoe de dag ook was wat het programma morgen ook is: strelende hand gelukkige rug billen kussen de warme buik…

je trippelde als blonde lichtgewicht de trap op en af neusje scherpte al de hoge lucht armen als steunvlucht in een lieftallig toucheren van de leuning in de afdaling het tikke tak van de hoge hak gaf het ritme een vleugje jeugdigheid dat ondeugd weerkaatste naar het donkerste deel van je ogen toen jij van boven naar beneden…