Alle inzendingen

Ik zat in het café. Tafel vijf. Mijn vaste plek, want daar staat de leuning scheef en dat past bij mij. Aan mijn voeten lag een hond die ik niet had gevraagd, maar die blijkbaar bij me hoort sinds ik ooit een worst heb gedeeld op een dinsdag in februari. En daar, voor het raam, liep hij voorbij: de man met de lanyard. Alsof hij onderweg…

hij staart in het duister waakzaamheid bezaait zijn hart als hij aan zijn zielsverwant denkt het is nacht, wandelend met zijn gedachten schopt hij een steen opzij, staat stil terwijl gedachten zijn gesloten ogen passeren hij is de buitenstaander die temidden van de waanzin angst en onrust van zijn metgezel bespeurt vindt diens bevreesde…

Dansend in de nacht te lief, te mooi, te samen ik heb hier lang op gewacht klanken van liefde die ons over de vloer dragen Jij had mij eerst veracht maar nu dansen we tot in het einde der dagen ik heb eeuwen aan je gedacht iedereen zal blijven slapen wees stil wees zacht we mogen niemand ontwaken…

President Trump het grote kind het grootse kind gelooft niet in God in de Almachtige van Hemel en Aarde Hij gelooft in zijn almachtige macht Donald gelooft wel in Sinterklaas zingt op z'n knietjes voor het slapen gaan: "Gooi wat in m'n schoentje" en krijgt het almachtige katholieke geloof in zijne grootse schoot geworpen Vaticaanstad…

In Rome klinkt de klok als grap, de paus verschijnt — wat is dat knap. Een nieuwe man, een oude jas, met zegenhand en heilige pas. Hij heet nu Leo, vroeger Rob, hij werkte ooit in een copyshop. Nu zwaait hij stoer van op het plein, alsof hij net verkozen is tot refrein. De kardinalen, strak in kleur, alsof het opera is met lange sleur…

De wind om het huis is onrustig, ik lig stil -- maar ben onrustig.…

ik zag de kleine reageren toen ik heel voorzichtig haar handje aanraakte maar zij hield af en ik wist waarom het was mijn aftershave die zij rook en wie weet de eerste keer in een mogelijk lange reeks nieuwe sterkere en andere geuren nog even een andere toon wat innemende woorden en een zo mogelijk een lieve zachte blik als markeringspunt…

Hij blijft zitten onder de lange uithalen waarmee ’t volk hem smeekt te komen; met verwende lijven en naïeve dromen verlangen zij naar vrede in hun leven. De vraag wat zij daarvoor willen geven, wordt ontweken door op hun gebeden te wijzen en hem met liefde tevreden te stellen en honderd kruizen te slaan. Aldus bezweren zij hem wel te verstaan…

laten we beginnen in de takkeherrietijd die snoeihard nasuist en de nu verguisde millennianachten geleden stofwolkfeesten op industrieterreinen in dit logistiekland (4) de snelheid vloog rap door de grootneuzen verstopt als de hoekjes van de zware mist waarneembaar in flitsen van zilver en gloed voorgoed door de gesloten oogleden heen (8) de…

Habemus Papam: hij werd uitverkozen Na 3 keer zwart kwam witte rook eruit Met recht was het een kardinaal besluit Dat leidde tot de chef der lege dozen Religie is en blijft gebakken lucht Waaronder heel de mensheid lijdt en zucht…

Giraf onder de dichters, Gerrit Achterberg, verkies de kwasi-edele en volmaakt beschaafd grazende kudden humanisten achter ’t hek van rijm niet en cesuur, schema en maat, maar blijf ons die je was en word geen parkenhert, verkies te zijn het niet te temmen zwaluwpaard, blijf die je bent onder de dieren van het vers. Giraf onder de dichters,…

Als de kardinaal een scheet heeft gelaten, zeggen ze: "Sjonge jonge, wat ruikt het hier lekker, net of iemand lever met uien staat te bakken." Dat soort katholieken, daar ben ik niet dol op. (1965) -------------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1987)…

Die brute kracht die een lichaam naar De aarde trekt Deze kracht niet te bestrijden In tegendeel, niet te benijden De aantrekkingskracht van de aarde Is echt enorm Slimme breinen hebben ervoor Gezorgd dat w'als mensheid kunnen vlie- gen van het ene naar het andere Continent, vele landen Over oce- anen. Vliegtuigen zijn de Mijlenvreters…

alleen staat een jongen - op steen waaronder gestaag water stroomt zijn blik een vraag - zonder stem die voorzichtig van toekomst droomt de brug - gespannen tussen toen en wat later nog komen zal hij kent de wereld enkel nog zoals een kind de stilte kent de lucht ademt verandering hout kraakt van oud verdriet in het tussenlicht blijft…

De zee fluistert zacht golven raken mijn wezen de horizon roept De mens en de zee, een dans van kalmte en storm. Ze ademt in mij, haar ritme stroomt door mijn bloed. Haar fluisteringen raken de stilste verlangens, ze onthult wat in mij verborgen ligt. De oceaan weerspiegelt mijn angsten en dromen. In haar diepte vind ik pijn, maar ook…

Soms denk ik — jij was een altaar, gebouwd van bloedwarm penseel en adem die beeft in mineur. In je handen: de zwaarte van het onuitgesprokene, alsof elk gebaar een barokke buiging werd voor wat we niet konden dragen. Je zat stil, zoals alleen muziek dat kan, vol van wat niet klonk, maar door merg trok als een strijker langs een…

Verscheen zij plots weer voor mijn geestesoog gespleten twee-eenheid der trinitas die zinsbegoochelende genitas dan wist ik niet meer wie het zwaarste woog het zinderend meanderen van Mei de vlam uit het herwonnen paradijs de sidderende slang altijd op reis met variaties op een schone lei wie kan dat exenleed het best verzachten Erato…

En dan waren alle vogels plots daar Die mij van boven tot onder toezongen Die mij dadelijk beseffen deden Je kunt deze niet laten Alsook de zwarte rook De late rook voorwaar Een weigerende lucifer Zeker en vast was daar Dat zwaar occult signaal Sindsdien ben je een dienaar Een vrije metselaar van woorden De schone schoonheid vrijer Onder…

Soms lijkt alles moeilijk zwarter dan de nacht je voelt je leeg van binnen meer tranen dan een lach Verstikt door boosheid en verdriet verloren je ziet het even allemaal niet Een deel van een groot geheel maar o zo klein en nietig het liefst zou je er even niet zijn je voelt je te verdrietig Maar binnenkort wordt het weer licht zullen…

Zwarte of witte rook het zal mij om het even zijn de Rooms Katholieke kerk zal niet in rook opgaan daar zorgen meer dan een miljard mensen voor ze mogen het geloven of niet en pontificaal uitdragen ik zal ze geen strobreed in de weg staan ik sta waar ik voor sta en pal voor sta: de unieke mens en dat matcht niet met vooral die mannenreligie…

Hij was geen heilige en ook geen zondaar hij was geen koene ridder en zeker geen lafaard Hij had geen ijzeren dicipline maar sloeg zich erdoorheen hij was geen robot of machine ze noemde hem 'vreemde eend' Hij was geen stoere Harry soms was hij wat verstrooid hij hield van zijn vrijheid, was geen vogel die paste in een kooi Hij was…

Tachtig of tachtig? Hun tachtig is oud, maar ik -- hoor daar echt niet bij.…

jij hebt het gezicht van vele attractieve vrouwen en een lach om te stelen laat in je ogen af en toe een blik zien die ooit het hardste staal heeft gebogen en jij hebt juist daar waar de cirkel volmaakt rond lijkt je atractiviteit vergaard waar jij ook verschijnt spreekt lichaamstaal een open uitnodiging is jouw bewegen…

de verkeerd klinkende lente zit verborgen in ’n boom op de smet na te kauwen ze probeerde zo hard op klanken vertrouwend gevoelens te verwoorden die haar slaap verstoorden die jarenlange winter is voorbij eindelijk, dacht zij dus alles mocht weer bloeien toch? de ware koekoeksbloem ’t Jakobskruiskruid struiken als de laurier langs…

De kardinalen zijn nu in conclaaf Om in beslotenheid een paus te kiezen. Op ééntje na zal iedereen verliezen, De winnaar is een soort van witte raaf. Ik zie de symboliek ervan, dus ook Begrijp ik nu de keuze van de rook.…

Zij rust in 't malse mos en houdt gebogen Die arm, die mos en lokken beiden strelen, - Een sprei van groene schaduw, zacht bewogen, Daalt uit de zilverlovers der abelen; Zij ademt zuchten en zij lacht, als togen Er dromen door heur ziel, die vrolijk spelen: O, zoete hoop! Straks opent zij heure ogen, Straks zal de hemel nieuwe heemlen telen…

Vroeger dacht ik dat ik wist wat dat was. Daarom durfde ik te zeggen dat ik het deed. Tegenwoordig kan ik het al niet meer denken zonder een kwaad geweten. -------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

Onderweg voel ik Jouw warme jas tegen mij Ik heb geen plek meer! °°°°°°° Onderweg zag ik Je blauwe ogen staren Ver van mij vandaan °°°°°°° Stilstaand zag ik je Rennen over het perron Je haren dansten °°°°°°° Onderweg rook ik Je warme koffie geur in De coupé naast mij °°°°°°° Onderweg hoor ik Je stem trillend "ja" zeggen…

Terwijl donkere wolken voor de maan schuiven houdt het duister een man gevangen Tussen talmen en vergelden verliest hij zichzelf in diepgewortelde pijn twijfel en wraak woelen Tussen nacht en ochtendlicht drijft droefenis hem tot waanzin rouw is angstaanjagend Zozeer onbuigzamer dan razernij sterft hij of kijkt hij het…

Diep van binnen voel ik dat jij net als ik naar een lege onbeschreven bladzijde verlangt om eindelijk alles op te schrijven zonder voorbij te gaan aan tijd die herinneringen kan verdrijven nu jij op de lege bladzijde schrijft.…