171 resultaten.
Deelbaarheid
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 493 ik kan hier alleen maar zitten
met mijn rug tegen een boom
en handen in het mos
ik wil schreeuwen
en verliezen
vergeten hoe licht het was
het einde van de zomer
breekt het uitzicht
door ramen van het vlakke glas
de dood overleeft
op doordeweekse dagen
in de onomkeerbaarheid van aanvaarden
ik zou moeten schreeuwen
ondraaglijk…
Klassiek Liefdesgedicht
gedicht
2.0 met 707 stemmen 94.022 Ik denk wel eens, mijn schat, wat zou er
Jou toch een kopzorg zijn bespaard
Wanneer ik eertijds was gebaard
Als een bevallige centauer*).
Dan was ik aardiger van aard
En uiteraard jou ook veel trouwer
En vond ik niet als Schopenhauer
Een vrouw de inspanning niet waard.
Integendeel, ik had dan power
En dus liep ik in volle vaart,
Blijmoedig…
arbeidsvreugd en -smart
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 510 je hebt je baan te danken aan de mijne
door werk van mij sta jij niet in de kou
besef het goed als ik ging staken zou
de reden van bestaan voor jou verdwijnen
je zou me hiervoor dankbaar moeten zijn
zo sprak de ooievaar tot maagre hein
je geeft me werk ik kom erdoor in nood
zo diende hein de vogel van repliek
je arbeidt volgens mij te fanatiek…
zomerplooi
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 3.239 een klein intiem terras
ludiek genesteld
in een zomerplooi
de tafeltjes vierkant
een rondeel vol vuur
de zon staat op één uur
je voelt dat ik je kozen wil
je oog zo klaar als water parelt
in het fijngeslepen glas
als uit het witte zand
de zon een ooglens brandt
zingt in je blik kristal.…
Amor Perdido
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.121 Alhoewel ik heel veel
van de Sierra Bermeja houd,
aarzel ik
er weer naar toe te gaan.
Ik herinner me
de bloeiende citrusbomen,
de vrolijke zwermen
van gouden bijen.
Ik ruik nog steeds
de geur van de
rode bloemen
op de wilde cactus.
Ik houd van de Sierra Bermeja,
maar ik aarzel
er naar toe te gaan
zonder jou.…
Woordmagiër
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 484 Ik wil doorgronden dood en leven
niet dadenloos maar staren in ’t verschiet
en vonken zonder dat een sterveling het ziet,
maar raken aan de grenzen van het niet,
waar geest en stof op woorden samenkomen
en paren in het baren van de tijd,
waar lucht en vuur het ongevormde binnenstromen
en, omgevormd, weer wijken in oneindigheid.
Wie ben ik…
Nog steeds niet gevonden!
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 949 Ik dool in een labyrint
hopend dat ik 'm vind...
de uitgang van m'n huidig bestaan!
Zal het wel of niet bestaan
Misschien moet ik niet gaan zoeken,
is het er altijd al geweest...
dichterbij dan mijn genoegen...
en heb ik het enkel maar gevreesd
Toch loop ik onvervuld
m'n leven door, zonder schuld…
UNIFORM
snelsonnet
2.0 met 14 stemmen 1.802 Politie is je beste kameraad,
maar soms is Oom Agent wat eigenzinnig.
Dan reageert hij overdreven pinnig
en zo verergert hij soms juist het kwaad.
Maar heb je geen ID, zo blijkt al gauw,
dan krijg je, net als iedereen, een douw.…
bollenvelden
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.918 daar waar enkel koeien graasden
toen de tijd nog vroeger was
liggen nu als open wonden
grote vlakken zonder gras
grauwe grond bedekt de bollen
van de tulp en de narcis
krokus, druifjes, hyacinten
wachtend tot het warmer is
straks is al het kaal verdwenen
en verschijnt als visioen
een palet van duizend kleuren
tussen al het land'lijk…
15 maart, 44 v. Chr.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 395 Vastberaden zal ik de winter verzachten
Heerser van mijn rijk, waar zon schijnt
Als leider van de machtigste van de machten
krijg ik dat water, dat mij reint
Vijanden zijn in al hun wijsheid
verslagen voor de veldslag kon beginnen
Opgetogen vul ik mijn reistijd
denkend aan gevechten die ik zal winnen
Maar nee, nu voel ik mij als toen:
De…
de lente scherpt haar profiel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 600 de lente scherpt haar profiel steeds dieper
behaaglijke schoonheid in kwetsbaar zoet
waterhoentjes zoekend hun heil in groen en riet
meeuwen die daken bedekken met stront
vlinders die hiphoppen van struik naar struik
net als vroeger zoals de lente kleurt mijn geheugen
zigzag fladderende bijen door bloemengeuren gelokt
een dijk…
Moeder natuur
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 505 Staande op een wolk
van licht blauw metaal
krijste zij getergd naar beneden
wat voor de bliksem is dat nu allemaal
Reeds twee eeuwen lang
het maakt haar vreselijk bang
genegeerd men hoorde haar niet
al stortte zij kokende tranen van verdriet
Duizenden gematigde eeuwen lang
in tijd verhalend de uitgestippelde gang
schreed het voort in…
mijn liegbeest
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 473 in mijn dromen
mag je komen
maar daarna
moet je weer gaan
want dat wij
elkaar goed kennen
gaat niemand
niemand aan
in mijn dromen mag je komen
in mijn bed hoor je erbij
eerlijk zijn
en nooit eens jokken
vind ik moeilijk -
net als jij!…
Wat een drukte in de hoofden...
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 416 Wat een drukte in de hoofden,
bloed en tranen, hoop en vrees,
worstelend om zin en zegen, -
bomen die weer groen geworden zijn,
lindebomen van mijn jeugd.
Heel gauw gaan ze nu weer geuren,
roepen dingen wakker
die al lang vergeten zijn -
kinderverdriet en kinderpijn.
Wat geuren met je doen:
ze brengen terug wie je niet meer bent
ze kussen…
Vandaag zocht ik de vrijheid
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 706 Vandaag zocht ik de vrijheid, ik vond
racende tieners op hun bikes
vrije borsten aan het strand
schimmige vrijheid uit een fles
vrije tenen in sandalen
allemaal vrij voor dat moment.
Vandaag vond ik de vrijheid
in de koekoek in het bos
bij vrije noten uit een fluit
ik zag vrije vogels in het veld
vrije vissen in de vijver
herten en zwijnen…
Ik mat van dag en nacht
poëzie
2.0 met 8 stemmen 3.395 Ik mat van dag en nacht
Het licht en donker laken,
Een luttle spanne langs
Der eeuwigheden el.
En vroeg: wat moet ik van
Dit snipperlapje maken?
'Uw altoosdurend kleed,'
Sprak Hij, 'en maak het wel.'…
Texel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 2.419 waar strand en zee
schuimend de liefde bedrijven
schuren zand en zout
zonverbrande lijven
moet ik in wind en duin
kind en kruin beschermen
terwijl gaap en slaap
zich over mijn geest ontfermen
jij kust de rust
en sluit het zonlicht buiten
ik tel de schapen
die wollig ook mijn ogen sluiten…
im astri da dovia
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.117 zij draagt een jurk van knopen
over een poederwitte huid
(zij voelt mijn aanwezigheid
mijn adem als een zachte bries
over haar blote schouders
sluit zij de ramen)
haar kont duw ik in het venster
als de nacht zich bedwelmt
haar lichaamsgeur
lavendel en ik ontknoop
in een regenend geklater
haar enig gedragen knopenjurk
mijn armen klemmen…
Moederschap
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 4.483 Veilig onder handen
in moeders armen
een klein gehuil
veel geluid
en weinig bewust.
Kind zijn
is niet waar je voor kiest
wel wat je bent
en vaak
verweten wordt.
Neem me
zoals ik ben,
want jij
wilde mij toch ook?…
Droezelen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 477 Ik neem lijn 19 denk ik
of toch maar de metro
het is een enkele reis
strippenkaarten bestaan
alleen in mijn geheugen
het park aan de rechterzijde
loopt met mij mee langs het
water en de bloesembomen
die nieuw leven rosegetint
zo maar laten vallen
zelfs de honden in het gras
lachen naar sterretjes in het
grijsgroene, uitzicht vervaagt…
Een Wonder, een Vlinder
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 1.390 Eerst in cocon
gevangen langzaam
op eigen tempo
ontdoet hij zich van het omhulsel.
Door de wet van de
zwaartekracht
opent hij zijn strakke jas
en dan als de metamorfose
een feit is, eerst nog verbaasd
over ’t feit dat de jas te ruim
is, komt het besef dat
zijn vleugels gelijk aan
die van engelen, zich
ontvouwen.
De bekoorlijke pracht…
Muzische mist
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 323 ze kuste me ’s nachts
legde woorden op mijn lippen
die ik ’s morgens als ontbijt
genoot en met liefde toevertrouwde
aan mijn nog maagdelijk wit papier
ze fluisterde zonder geluid
maar met zachte strelingen
expressie in mijn zuchten
nee, ik had nooit honger
mijn enige trek werd gevoed
door de zinnen van een
vrijgevige Griekse schone…
tintelingen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 364 daar zingt een hoge es
gekromd door jaren wind
boven op een bloemenlint
en langs de landweg
in een geur van peper
bloeit een lijsterbes
de witte dovenetel loert
pisnijdig naar het geel
van boter- en van paardenbloem
kijk hoe langs het ovenbuur
wit en lila de seringen
welriekend naar je ogen dingen
een liedje om te zingen
een ruiker…
Ochtend in Cádiz
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 613 In de ochtendschemer
trommelen ezelshoeven
haastig op de klinkers.
Aan de kade
ontwaken de stemmen van vogels
en het licht wacht op een kans
om boten, huizen en kerken
te overspoelen.
Van de haven,
op het geluid van golven,
komen de zingende vissers
met hun last van oesterschelpen.
De Atlantische wind
speelt met de molens op de heuvel…
Licht belegen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 369 Jong van geest
levensjaren wijzer
rimpels onbevreesd
het dunne haar iets grijzer
handen verlegen verbonden
vervagen geleefd verleden
littekens als schrijnende wonden
tekenen ons nu, ons heden
ogen schijnen stralen
vervangen intens verdriet
langzaamaan verdwalen
het nooit en ook het niet
lente ziet weer kansen
haalt zomer dichterbij…
Voor anker
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 333 witborrelend zog
bruist weg in het ijle
verstervend in schuim
onder windstille zeilen
gekraak en geklots
een zeezilte streling
wiegende lichtjes
een meeuw op de reling
goudgeel gegangmaakt
door rimpelend klater
rijzen de sterren
uit ’t donkerend water…
late journaal
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 416 ik keek nog even
weer was van alles gebeurd
extreem schiet
alles aan flarden
en morgen
schijnt de zon en ik besef
het nieuws komt altijd te laat
ik zie het somber in, de nacht,
wellicht te laat
misschien moet mijn tv
afgeschermd…
Lapidair 18.7 *
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.748 Zij ligt verloren
op een dodenakker
aan de Waal.
Zwart graniet en vrome woorden.
Roomwit domineert de dijk.
*18.7 = week 18, zevende dag = zaterdag 6 mei 2006…
Hersenherstel
snelsonnet
4.0 met 45 stemmen 2.146 In Limburg is een ziekenhuis in staat
Dankzij een stel capabele doktoren
Om dove mensen weer te laten horen
Door middel van een hersenimplantaat
Al heb je daar in Limburg weinig aan
Omdat je toch die taal niet kunt verstaan…
Natuurproces
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 928 Spinrag ligt als een
dun geweven sjaal rond
stakerige schouders van
wat struiken in mijn tuin
Geen kruid lijkt opgewas-
sen tegen het verstrijken
van de tijd en zelden lag
een hof er zo verlaten bij
Mijn lustoord blijkt ver-
gankelijk te zijn en mij
rest slechts een uitzicht
op het brakke paradijs…