Alle inzendingen, jaar 2012, week 27

In het modderbos wiegelt zuiver witroze van anemoontjes De jonge goudsbloem groeit klem tussen stoeptegels, deint vrij in de wind. Witte krokussen wiegen losjes bovenop de stugge molshoop. Hoge lavendel geurt fijntjes in de klanken van het hommelkoor. Bloemen, zuiver wit; hier beleven kevertjes hun reine liefde. Hoort: "Witte…

gevoelig ben ik in mijn stilte mijn geest in het universum op oneindig denken zonder gedachtes overgeven aan eindeloze gevoelens op die plaatsen waar ik het nooit meer kwijt raak de zon schijnt en ik denk aan vandaag en gisteren in het centrum van gewone dingen…

Witte schermbloemen uitzinnig mooi eenvoudig, maar straks weer voorbij. Haiku (na wandeling)…

soms spant de wereld zich als een kruisboog zoekend in een cirkel naar een doel niet wetend waar het onbekende verblijft; laag of hoog de oceaan is tevens te groot voor mijn handen; ongeacht naar waar ik grijp en hoe diep ik ook in de diepte kijk mijn gedachten zijn als lucht eer zij kunnen verzanden…

Roer ruisend door riet Genaakt blazer de diepten Waar taal tekortschiet.…

ik ben anders dan normaal in tegendraads bewegen floot steeds vals schopte tegen schenen met van drift onhandelbare benen was allergisch voor de zachte hand van mens en overheden die het altijd beter deden waar opvoeders de zere plek masseerden van stoten en proberen kreeg ik de kat omdat ik voelde welke doelen men met ons voor…

Ogen tranen van geluk bij het één zijn Lichamen trillen heel intens door het samenzijn. Elk grassprietje luistert eerbiedig De aarde ademt stil en aandachtig. Het kleinste bloemetje bloeit open Een miertje hoor je lopen. De hemel straalt warm en fel, zomer Lippen snakkend naar adem en prevelen om meer. Dansende vormen komen tot extase…

stel je voor dat er diep binnenin je een buitenland ligt, dennen, sneeuw en barakken, land zonder bodem, je haalt het niet op stel je voor dat de tijd niet bestaat en jij wel nog, stel dat je nooit abrikozen gegeten hebt, trouwens, het woord abrikoos was verdwenen en moskou, je broer, promenade, ze waren geweken, terug naar het schuim van…

Er komt weer nieuw terrein om in te lijven Want ook al doet het nu als iets bizars aan We kunnen op den duur gewoon naar Mars gaan Om daar vervolgens permanent te blijven Ik vraag me toch voorzichtig af in deze Hoe bovenaards we moeten willen wezen…

Welke houding in het leven Zal je goede resultaten geven? Om dat te doorzien Moet je gaan “leven” misschien En wordt je zo inzicht gegeven. Om vooraan te beginnen: Wij eindigen als stervelingen. Tussendoor wordt ons gegeven Er flink op los te leven, Te genieten van de dingen. Pas aan het einde van de rit Weet je hoe het werkelijk zit…

‘Psychosomatisch’ zei de dokter toen hij het probleem niet kon bevatten. Proefondervindelijk in ratten is dat bewezen, sprak hij koen. Ga uw gevoelens reguleren. Neem toch een hondje of een kat. En streel die een kwartier of wat. U moet zelf ook wat investeren. Maar dokter, ik kan ’s nachts niet slapen en ’s morgens ben ik vrees’lijk moe…

Bij onderzoek is gebleken dat thuiswerkers niet alleen voor de baas werken. Thuiswerkers doen daarbij klusjes, koken en kijken televisie. -------------------------------------------- Het werken voor de baas in eigen huis Is niet alleen een zaak van discipline: Wordt het vandaag de gras- of typemachine? Die keuze maken is steeds weer een kruis…

Ouderdom oh ouderdom, je komt wel met gebreken, maar ouderdom oh ouderdom, het lijkt wel of ik eerder ben bezweken aan allerlei andere zaken dan de leeftijd!…

Ik zoek Waarnaar weet ik niet En vinden doe ik het nooit Kom hier Zeg ik Tegen iets wat er niet is Niet eens een fantasie Slechts een loze gedachte…

Been aan been en dan daar, over elkaar heen geslagen, de zon die dwingend door haar haren prikt. Snikkende bomen die rij aan rij het spel van wederzijds genoegen gadeslaan. Een pad gaat als in een doolhof nergens heen. Spillebeen. En zijn hart roept vol verlangen haar naam. De echo sterft langzaam in de nacht. En dan haar prachtige ogen…

Als mijn vader weg is hangt zijn sfeer nog in de dingen Alles is stiller, maar vredig-stil Stof dwarrelt in de zon de radio speelt zacht en mijn moeder die neuriënd haar werk doet draagt de gloed nog van zijn zinnen ik speel wat op de grond Voorbij het venster ligt het weiland en de weg waarover soms een auto rijdt er zijn wat straatgeluiden…

Door doornen getergd in onwetend bestaan vloeide 'n druppel bloed achter donkerraam een hof 'lijke slaap van eeuwige nacht sluipt in brocanten gewaad onverwacht lippen rozenrood ogen als smaragd onsterf'lijke dood wachtend vol smacht honderd jaar geduld nevel drijft voorbij in zilv'ren gedachten gehuld kust hij haar vrij…

De dood schrijdt op dit late uur Het kaarslicht danst zijn vretend vuur De zieke ademt zwaarder De ziel strijdt om de hemelpoort Het lichaam wordt een nijpend oord dat men graag wil verlaten En koortsig stroomt het leven weg heeft geest en tempel opgezegd Men gaat over de drempel Wat daar een mens te wachten staat…

Klaprozen in knallend karmijn, als de 'coquelicots'van Monet herboren in een berm, trekken onze aandacht. Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets? In deze holte huist een goddelijke grond die…

Weet je nog, ons eerste huis? Het was verklaard als onbewoonbaar. Nou ja, het was er ook niet pluis. Wij deden onze zin, we gingen er toch in. Het wemelde er van de muizen en op zolder zat een rat. De mensen schudden met hun hoofd, maar ja, wat hinderde ons dat. We pakten heel hard aan, 't is waar. De muizen hebben we gevangen, de rat…

Waar mensen vallen Over hun gedachten En struik'lend Verdergaan met Hun uiteenlopende Gevoel van Ik Zich afvragend Wie is Wie In dit ene mensenkind Vertelt de De dennenappel in de tuin Mij van het welkom van de psychiatrie.…

Badend in de weelde Van zo maar een dag Waar liefde heerst En vrede zelfs de Nacht verbleken doet Kan ik zo maar Aanvaarden de vriendschap, het geluk, Het leven, en zie 't Is goed…

ik zag de weelde het vruchtbare groen van een ingezaaide akker de leeuwerik hipte er zijn dagelijkse ritme zong als nooit tevoren zijn vreugdeklanken melodieën van het leven zo dragend ver te horen het onberispelijke vertraagde mijn tred, de haast waarmee ik dacht te gaan in dit geschapen beeld ontmoet ik de bemoediging daar…

Als ik een goede tovenaar was, liet ik de zon het Licht over de Aarde brengen. Ik zou een beschermende rol willen vervullen, wanneer het Juiste, het Goede overwint. Ik zou de zon weer laten ondergaan en wij zouden ernaar kijken, wij zouden samen staan.…

zie je glinsteren zonnetjes spiegelen tegen de kant in het voorbijgaan koel je de hand die ik naar jou heb uitgestoken jij watert af van grote hoogte helder als een beek betaamt maar in je gaan langs stad en land dooft je sprankelende glans ondoorzichtig en vervuild stroomt het menselijk visitekaartje schaamteloos het zeegat…

(2 + 7 = 9 - 0) Ander werk. Minder uren door hartritmestoornis veroorzaakt coma Een jaar leven op pillen vond ik ramp. In omgekeerde volgorde: desastreus 'k Realiseerde een nieuwe baan na een operatie met veel herstel Mondelinge toezegging van meer uren werd geenszins nagekomen, maar slechts verkracht Mijn vertrekpremie; Kuipers…

en dan de dood grist waarlijk jaren die ik wilde bewaren voor later, in nood opgespaard leven het mocht maar even alles is gegeven zeker de dood…

De mist glijdt zonbetast door ’t dal. Schaduwen groeien op het veld van bomen die staan opgesteld uit het gelid langs d’ akkerwal. Geploegd, gezaaid, ’t ontluikend groen strekt hoopvol naar het zonnelicht de sprieten uit als tegenwicht voor wortels die dat anders doen. Het voorjaar draalt, de boer verschijnt en alles boven ’t maaiveld uit…

Nu ontmantelt de winter zijn doden vissen komen naar boven, vlak onder het ijs liggen hun witte buiken gebogen Schuchter worden zij aangeboden als een afscheidsgeschenk van de wijkende vorst Waarom zij niet mee kunnen smelten zodat hun verstarring doorbroken en zij weer zwemmen konden, keihard wegzwemmen vraagt het kind aan mijn hand: kunnen…

De mediagenieke ruimtevaarder Verbrak gewichtsloos elk afstandsrecord Hij had het druk, en miste veel comfort Maar toonde zich bepaald geen navelstaarder Hier heeft zijn vrouw een half jaar op gewacht: Dat André uit de Sojoez komt en lacht…