Alle inzendingen, jaar 2013, week 46

Dit is waar de maan op zijn rug ligt je kunt er een schaats aan hangen dan gaat het vriezen, zei hij Hier vriest het nooit, onbekende sterren boven zwembaden een oceaan beukt op een leeg strand voor oude honden en bloemenmeisjes in rood glimlachen naar een opgeplakte laag welvaart Gesprekken blijven stil na de vlieguren Ik denk aan mijn…

wit pluist het vlokje langs mijn raam danst op koude vlaagjes snel en dan weer traagjes mijmerend als flonkerend kristal zwevend in een vrije val ooit zal zij zich hechten en tot dons vervlechten de wereld zachtjes toegedekt voor even zonder smet…

De vrouw, in het gebied der Emiraten, Is vaak de onderliggende partij. Dit stadion maakt haar dus extra blij, Heeft u de overeenkomst in de gaten? Voor mannen is het reden, zo zal blijken, Om likkebaardend voetbal te gaan kijken.…

Plastieken neptieten! Vijfduizend eurootjes! Tjonge, die nota is zéker niet mals! Is dan die nep-card zo tegendeborststuitend? Nee! Bij zo’n actie is álles toch vals?…

Jij bent de blikopener voor de ongeopende blik jij als eerste doorzag het zien twee strelende handen hebben er tien jouw voelsprieten aan je armen willen mij stevig omarmen ook met veel liefde verwarmen verkreukel mij niet heb erbarmen…

altijd op zoek gewapend met zijn zaklamp naar ongein die zijn leven zou kunnen verstoren zijn leven is zoeken zoeken is zijn leven helaas zijn leven is zoek onvindbaar…

Ik las bij vormen van rijm Over het vrouwelijk rijm. De artistieke kneep Is een extra lettergreep Ten opzichte van het mannelijke rijm. Vrouwelijk rijm tweecomponentenlijm.…

Ik kijk en zie je armpjes en je beentjes Ik kijk en zie je lijfje en je hoofdje Langzaam op een kiertje Laat je mij jou ontmoeten Ik kijk en heb jou gezien…

de zwerfjongere komt thuis de straat en zwerft hij gaat en komt weer thuis de straat meedogenloos schijnt de lantaarn haar licht op zijn gezicht koud en stil de straat waarvoor hij gaat en is gezwicht voor spijt te laat…

nu de dagen onmiskenbaar zijn gaan lengen in wat mag heten de ellendigste tijd van het jaar is er bijna geen ontkomen .. word je soms zo raar zou eigenlijk het beste zijn niet aan haar te denken die resoluut en rigoureus klare wijn kon schenken - ze raakte evident een gevoelige snaar toen ze zei: “natuurlijk is het waar dat ik niet…

Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein; mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten, en adoratie voelen voor al het verwante en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn. Ik kan luisteren naar de merel in de heg die ik vorig jaar nog een lied van Mozart wou leren, maar toen ik hem eens grondig wou laten studeren kende hij…

ze is een vrouw zo doodgewoon tot plots letters dicht bij haar komen haar bekoren en het verlangen strelen ze koestert woorden speelt met zinnen ontdekt een bijzonder iets ze schrijft zo waar haar eerste dicht als een woordenstroom niet te stoppen stoeien zinsbeelden in haar gedachten tot ze moe gemoedelijk uitrusten in haar schoot ze prikkelen…

Voor Micheline haar ogen vinden de schaduw het licht in mijmerwolken boven een stille zee ze draagt haar leven als kunstgeverfde bloemen op een zondagskleed ze weet de zomerzwaluwen gaan het afscheid rust in een vleugelzwaai elk jaar weer de herfst waarin ze vergeet-mij-nietjes wiegt in lenteliedjes ze gelooft in de streling…

Voor een vermelding In ' s werelds bekendste Recordlijst worden vaak Kosten noch moeite gespaard - Maar jou lukt Het zonder gedoe, Zonder de minste Moeite - onopvallende Surveillancewagen Die op gepaste afstand Achter je rijdt Stelt vast dat je Onafgebroken elf kilometer Lang ongestoord op de Linkerrijstrook van de A7…

Gedempte stemmen die zij wilde doen herklinken dooierloos ei uit kristal verpopte vlinder gedroomde aanzet tot een nieuw begin in een aarzelende kus in een zin de lippen stijf gesloten verdooft het denken. lichtverval verdampt de trede tot de ruimte of vult zich met mist, daarin een gebroken stem, die zich niets meer kan herinneren…

ergens in een molen schuilt een vlinder. het is nog ochtend. of misschien is het slechts een lichte vorm van ontwaken. een onvergetelijke droom. straks zal hij doodgaan. voorzichtig de lucht in of met vleugels op de grond. ik denk aan bloemen. hoe we zijn geboren. dat het zo nooit is gebleven. de vlekken en waar we leven. ergens sterft…

Loempia's met barbequesaus Kliekjesvormende omstanders met zelfbenoemde hoge IQ’s IJzeren dames, bazelend over mijn resterende geheugentijd En dan nu weer Belgische mosselen Belgische? Jongens, wat een ellende Het moet niet veel gekker worden.…

Voor Christa Wat de prijs Van alcohol is, Vraag je mij - Ik zeg alleen Maar dat de prijs Van drank hier Een paar meter Voor je rijdt, Op dit fietspad Dat door een Tussenberm van de Rijweg is gescheiden, Daar fietst Christa, Zesentwintig jaar jong, Op haar driewieler, Haar moeder ter bescherming Naast haar - tien jaar…

't regent en 't regent en 't regent dat 't giet ik wil ik wil ik wil dit, nee ik wil dit helemaal niet…

Komt de liefdadigheid weer in het land, zie ik ook poëten vlijmscherp van taal pronken met hun eigen hoge moraal, liefst thuis op de bank, biertje bij de hand. Ja, ja, wat een mooi reflectiemoment voor menige snelsonnettenregent.…

nu hij zichzelf roept denkt de koekoek verwonderd 'vreemd nest heb ik'!…

Het venster wordt geopend. Een venster in de nacht. Ik ontwaak. Ik luister en voel, hoe mijn wereld zich ontvouwt. Iedereen is gekomen. Alles is aanwezig. Hier is overal. Nu is altijd. Deze openbaring maakt gelukkig. De slaap overmant me weer. Het venster wordt gesloten.…

In mij leeft een waardevol en stil respect voor jou. In mij leeft een groots waarderen voor jouw persoon, jouw doen en laten. Jouw stil afwegen, wat wel en niet te doen. Jij leeft voor me. Nu weet ik, na zoveel jaren dat het heel goed was, dit eens aan je kenbaar te maken. Dat heb ik gedaan. Godzijdank. Er ligt een hele mooie weg achter…

Ik pluk de dagen van de maan ik schrijf de sluwste verzen mijn pijlen schieten altijd raak alleen voor jou heb ik geen woorden dat is mijn zwakke punt. Ja het kan verkeren!…

er zijn zoveel woorden die gezongen worden you are my sunlight and my rain in de verte een paar vensters hoewel we niets weten kijk naar de vrouwen in hun bikini's vijftiger jaren raak ze aan denk je terwijl je hen ziet…

ik wist in reiken het wijken van de horizon door het bolronde van de aarde maar niet het tedere strijken van oog en handen in een veranderend liefdesperspectief er ging een nieuwe wereld voor mij open in het bereiken van de levensbron als onze innerlijke zon…

Kom niet onder hoge bomen, die klein zijt en niet groeien kunt, wie alleen een haastig dromen een ontrouw denken is gegund. Zo wie loopt op losse voeten heeft lichte last van hart en hoofd. Taaigewrongen wortlen moeten hem binden die in kracht gelooft. Zie, de bomen ruisen, leven, slaan streng hun zware schoonheid uit. Blijf daar…

Het was weer eens zo'n Giro555-dag Een dag van steun en solidariteit En van saamhorig- en verbondenheid Waarvoor je heel wat mensen in bedrijf zag Want wij staan zeer voor goede doelen open Wanneer we daarmee aandacht kunnen kopen…

Die intocht van de stoet van Sinterklaas, Waarin ik met de beste wil geen kwaad zie, Het leek een militaire operatie, Maar nauwelijks protest, laat staan geraas. Het lijkt warempel wel het Wilde Westen, Een Hollands feest met kogelvrije vesten.…

Een glimlach is een facelift dat past in ieders prijsklasse.…