Alle inzendingen, jaar 2013, week 6

Dat ik zo smoorverliefd op jou ben laat ik jou door dit gedichtje weten Ik ben dit feitelijk al sinds ik je ken daarom heb ik achter je aan gezeten Kleine liefdesbriefjes stuurde ik jou waarin ik je mijn liefde verklaarde Mijn liefde èn mijn eeuwige trouw ik eis enkel je hart als tegenwaarde Rode rozen vond je op het bordes plus nog een…

Kom hier, dat ik je bijt, je als een appel eet, en - zoals dat gaat - van blijdschap niet meer weet waar ik mijn handen laat. Je bent een boomgaard, eigenlijk, waarvan ik graag de vruchten pluk, de bloesems ruik, zoals vandaag. Kijk maar: weer raak ik hier mijn handen kwijt, nu ik je in mijn armen bijt en als een appel eet, en weet hoe…

er hangt een aureool om jou heen als jij de kamer binnen komt straalt het licht uit je ogen jouw bewegen geeft warmte aan leven omhult ons met de magie van samen die mystiek van geborgenheid willen wij niet kwijt…

Ga nooit uit vliegen zonder goede koffer Die ferm en statig afwacht in het ruim Standvastig, plichtsgetrouw, zonder verzuim Voor zoiets breng je graag een extra offer Maar ‘t wordt gechecked als men het vliegtuig laadt Het label ‘paardenvlees inside’ is obligaat…

Hoe is het mogelijk dat we steeds in de verleiding komen? Hoe belanden we keer op keer in het land van leugens, list en bedrog? Ergens op de weg kiezen we een verkeerd pad, een verkeerde afslag. Waar is dat precies begonnen? Welk venster deed mijn blik afdwalen? Was het jaloezie of egoïsme, dat mij verblindde? Was het verlangen niet groter en…

Het is beslist, als men alles wist en alles wordt gewogen of het wel of niet had gemogen, er uiteindelijk niet kan worden beslist. Want het geweten Kan nooit alles weten.…

Deze morgen is het windstil wat ligt verborgen vuisten zo kil Deze middag stormt het in mij wat ik ook zag wat ik ook zei Deze avond stuurloos gevoel waar ik ook stond geen enkel doel Deze nacht druppels langs de ruit wat ik ook dacht maakt niet meer uit…

heimwee bestrijden dat doe je door een Eskimo in de lente naar een boomgaard in de Betuwe te brengen terwijl het daar bloesem sneeuwt…

Als ik je vandaag zou vertellen Dat je morgen niet meer in je lichaam zou huizen Zou je dan bang zijn? Of me verrassen met een lach Wat zou je doen die laatste dag We zullen het nooit weten…

De wereldtop is nu aan ’t overdrijven, Haast tegelijk en zonder overleg: De paus vertrekt en Beatrix gaat weg, Maar Overweg belooft dat hij zal blijven. Die kan het voor zijn trouwe fans niet maken Pardoes met zijn gerijmel af te haken.…

wat dwarrelt er nog als een blaadje is het een vlinder die haar vleugels in de wind draagt een donkere vlek misschien op een gedachte of een verdord tij dat richtingloos uitpuilt en uiteindelijk neervalt in een kleine vonk van hoop ik huil om de dood van een kind midden op straat het is nooit de eerste keer dat het herbegint het sterven…

Hamster de kooi ontvlucht, knaagt aan het snoer waar vriend stroom zijn onopgemerkt leventje leidt. Pats zegt vriend stroom ineens hamsterbeëindigend. Kindertjes huilen al enige tijd.…

Safe. Ik heb de pincode van jouw hart ik zal niets kraken jouw saldo is safe bij mij jij bent verzekerd deze mail via internet alleen naar jou geen lichaam dichtbij wel een vrouw met een hart voor Jou.…

Een smeltend hart van ijs hoor of zie je niet. Je voelt het wel: de druppels die zich traag en weifelend overleveren aan de zwaartekracht. Het hart is onveranderlijk van vorm en in slag. Het smeltend hart van ijs is een ander verhaal: het wordt groter, klopt zachter en zet de deuren open.…

Ik ben stil geslagen ik ben op zoek naar woorden die mijn verdriet kunnen dragen en als ze er al zijn trekken ze krom van de helse pijn.…

Je ogen spreken met liefde en haat. Ik zie het als je met me praat. Woorden zijn niet nodig Als je met me praat.…

Door volle straten zwijgend loop ik verder zoekend waar mijn charisma is onopgemerkt door passanten die zonder groeten gaan. En in het park onder schaduw van bomen aan het einde van die straat zit ik te dromen van ’t dorp waar ik ben opgegroeid. Herinneringen en weemoed naar een onbezorgde tijd die helaas niet weer zal komen toen iedereen…

heb jij weet van droge tranen die zonder drempels onhoudbaar versnellen het zielen pad kwellen en een weg naar buiten willen wagen maar tegen beslagen ramen stuiten lach jij ook wel eens als je lijf in beton is gegoten of nagels je vastpinnen terwijl de zucht in ijzer blijft opgesloten, wezenloos diep van binnen…

een berg is gestolde wijsheid van een millennium en meer inspiratie van eeuwen de berg draagt de kunstenaar in zich met onverzettelijke kracht rijst hij waardig boven ons uit met al wat wij nastreven en zouden willen bezitten daarom beklimmen wij hem trachten wij hem te bedwingen daagt hij ons uit om zijn top te bereiken om daar te…

De rode schuur de zwakzinnige peuter sliep in de rode schuur hoe walgelijk hij ook was, weg doen was geen optie, - niet na al hun moeite om hem te krijgen - ook al snotterde en kwijlde hij altijd. gelukkig woonden ze in de heuvels, niemand hoorde de afstotende geluiden die hij maakte bij bezoek sloten ze hem op in de oude aardappelkist waarin…

Nee, 't is geen Proza het is ook amper een gedicht te noemen Het is meer een boerenkoolverhaal zie je want de Chardonnay, helemaal uit Chili maakt een even onverwachte als -knap door mij gevonden- culinaire combinatie En dat minirookworstje van de HEMA erbij Nee, ’t is geen Proza Maar ik kom vandaag niet meer buiten…

Je zegt het leven is een leerschool maar lieve hemel wat zijn de lessen onwaarschijnlijk ingewikkeld.…

De Goden schudden hun bedden op Vlokjes van onschuld dansen met pluisjes van dons Zuiverder wit kan niet bestaan als van een maagd die zich behoedzaam neervleit in de straat Die zichzelf niet meer herkent Stemmen niet ver van stilte Voetstappen die alles verraden Lijdzaam dragen takken hun nieuwe last en buigen diep voor de passanten…

De heren ongenoegen vroegen te veel, te vaak. Op verkeerde momenten sloegen zij toe, op velerlei manier. De heren ongenoegen droegen te weinig aan werkelijke verantwoording, zelden of nooit. Heren ongenoegen staan daar, waar geen ruimte is, voor de ander. Ze lijken te bestaan vol genoegen, maar niets is minder waar. De waarheid wordt een grote…

Zonen vertrekken. Moeders slaan hun ogen toe. Keren zij ooit weer?…

Als alles veranderlijk is en vergankelijk in de tijd Is in herhaling vallen een onmogelijkheid…

Lenteliedje wees niet bang, Kom maar vrij naar buiten; Alles vraagt naar klank en zang Als de bloemen spruiten. Beken ruisen immervoort, En de schone rozen Neigen 't kopke over boord, Spiegelen zich en blozen. Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen. Kom, de…

Niet heb ik meegemaakt de Tweede Wereldoorlog, die eeuwige kampen, dat wil zeggen niet precies ik, wel mensen die precies op mij leken, bijna mij waren, maar toch niet precies dezelfde genetische combinatie opgegroeid in precies dezelfde omstandigheden. Niet zal ik meemaken: het opraken van de fossiele brandstoffen, het zo hoog zetten van de…

Pas laat in bed gleed haar ’t masker af pas laat in bed liet zij haar tranen gaan De weg, waarop ze zich destijds begaf bleek de weg van de gemaskerde traan Pas als de maan zijn vage licht gloeide pas dàn blonk ineens haar waar gezicht In de duisternis was dat ’t traan vloeide in ‘t reine eenzaam buiten het voetlicht Pas als het straatrumoer…

wij waren altijd samen maar soms had zij die verre blik vertrokken naar de hemel ik had haar hand en keek naar haar gezicht het waren niet echt dromen die zij voor ogen kreeg een diep gevoeld verlangen naar alles wat volmaakt romantisch bleek zij wist wie ik was maar in lach en verre blik mocht ik haar valentijntje zijn…