Hartenkreten

hartenkreet (nr. 38.935):

GEMASKERDE TRAAN

Pas laat in bed gleed haar ’t masker af
pas laat in bed liet zij haar tranen gaan
De weg, waarop ze zich destijds begaf
bleek de weg van de gemaskerde traan

Pas als de maan zijn vage licht gloeide
pas dàn blonk ineens haar waar gezicht
In de duisternis was dat ’t traan vloeide
in ‘t reine eenzaam buiten het voetlicht

Pas als het straatrumoer gestorven was
pas daarna wist zij zich helemaal alleen
Ja dàn kwamen eindelijk die tranen pas
dan pas ontdooide in haar hart ’t steen

Pas laat in bed gleed haar ’t masker af
wanneer beslist niemand haar kon zien
Dàn was ‘t dat de weerstand het begaf
en was ze eventjes zichzelf, bovendien

Pas als de maan ‘t wazig licht straalde
dàn stroomden de tranen achter elkaar
Omdat ’t duister haar gevoel vertaalde
werd haar verdriet in donker zichtbaar