Alle inzendingen, jaar 2012, week 41

de blaadjes vallen en ik blijf maar opgewekt niet normaal toch?…

hij is zijn broeders hoeder beiden hebben dezelfde moeder, weggemoffeld in wazig kleed door de vensters van haar ogen beziet ze waanzin vanuit haar raam haar ene zoon roept Allah is groot en uit dezelfde naam schiet haar andere zoon hem dood en dat allemaal voor de profeet die alles uit zijn duim heeft gezogen…

altijd denk ik aan jou en ik weet wel waarom maar hoe langer ik aan jou denk lijkt het of ik je verlies, simpel omdat je er niet meer bent…

Bram Moszkowicz wordt verdacht van belastingontduiking en het aannemen van zwart geld. ----------------------------------------- Het is abject om zwart geld aan te nemen, Juist voor een advocaat is dat infaam, Want zo bezoedel je je goede naam, En daardoor kom je ook in de problemen. Wie voorwendt naar rechtvaardigheid te streven, Moet…

De ballon zakt neer; schapen rennen angstig weg, grazen dan weer knus.…

Mij niet bewust van enige gevaren Toog ik dus onlangs voor een feest naar Haren Zoals zo vaak met dorpen in het Noorden Verwachtte ik van God verlaten oorden die Sfeer, rumoer en energie ontberen Maar het bleek anders na mijn arriveren Want wat een bruisend dorpje trof ik aan De straten bleken vol publiek te staan En grote groepen waren aan…

Mijn geheugen voelt als korreltjes in mijn hoofd. Zij zijn zo licht dat zij vanzelf gaan zweven als door aanlandige wind licht verdoofd. De vrije vlucht duurt nochtans maar even, want in luwte geleid door kalme hand dalen zij als stof van zwangere wolken neer. Zij kruipen voort als eeuwig stuifzand maar keren nooit naar ijle luchten weer.…

dualiteit tussen echt en onecht tussen verstoten en zelfrecht binnen, buiten trachten een wereld te omsluiten leven in de overlevering die vandaag naar morgen heet wonen in kastelen van karton of tussen tochtige muren zeker ook onder het blauw een glimlach in de zon waar men ademt tussen keuze en leuzen van verzamelde levensbrokken…

Wanneer alles gezegd is steeds opnieuw die opmerking die een verleden onderuit haalt een hiaat misschien in jouw denken of een vernietigende kracht die uit jouw onderbewustzijn komt probeer er geen aandacht aan te schenken want in schemer lacht het denken zacht streelt herkenning gevoelig drijfzand in omgeving van de heimweehut wandelt…

'k Voel wat ik voel voor de val zich inzet 'k Liep de tegels d' een na de ander Mij vleiend op het gras onder de druiven Verloor mijn gedicht geleidelijk glans Hoe effectief toch is ware genegenheid Als liefde plotseling uit de lucht komt vallen? Met gesloten ogen slingert het gewelf met enorme lichtflits een lichtstraal naar beneden…

Het was een dag als alle andere dagen Er kwam een koopman langs die dood verkocht Ik liet me door zijn gladde praatjes strikken en kocht een borstel. Nog diezelfde dag borstelde ik de straat totdat hij glom. Ik werd door dertien auto's aangereden. Schampschoten. Had me dus weer eens bekocht. Moe zat ik in de berm mijn brood te delen met mussen…

Ik hoorde verborgen stemmen in de toppen, orgelpijpen in de storm, bespeeld en gewogen door het ritmisch gorgelen van het riet. Gedirigeerd door wind en - wat men alleen maar horen kan - maar nimmer ziet, laat zich foppen in het kreunen van onstembare instrumenten in ‘t ven en in de grienden. Wat voor echtelieden als concertzaal…

Wanneer in mijn dorp vroeger de kerkklokken luidden was dat of voor de doden of voor de bruiden tegenwoordig hullen zij zich in stilzwijgen men rust liever uit dan zo'n tijding te krijgen.…

De een noemde Hem een sul - Buurmans al Te goede gek De ander noemde Dezelfde mens Kleingeestig En benepen Wie van hen heeft Het beste hem begrepen?…

Woede ligt Onder mijn dag Vierentwintig-zeven Waakzaam te zijn Is er als Ik slapen ga En zeker als Ik wakker word Aan het begin Van elke nieuwe dag Slapende vulkaan…

een wolk snijdt de maan doormidden de man opent zijn ogen welk deel van jouw land ken ik, vraag ik waaraan ben je gestorven aan de waarheid, de wind witgepoederd door de enorme stilte van de eenzaamheid ik vraag waar je bent en voel het afgesneden deel de kamer is vol gegons wanneer je me zwijgend ontmoet we schrikken van…

Mijn allerliefste meisje, zo kwetsbaar en zo klein, heel even in mijn armen mocht jij maar bij ons zijn. Negen maanden bij me, ik heb zo naar je uitgekeken, maar de mooie roze wolk is een grijze wolk gebleken. Het leven gaat weer verder, elke dag maar weer, maar mijn gedachten zijn bij jou, telkens, keer op keer. Hoe zou je er uit hebben gezien…

en dan nu de vloeibare oogst verbeteren tot meer in zachte massa’s rozen leggen, weerbaar door doorns- maar toch hun geur vertelt van ooit uitgesproken rood verkleurt het roze beeld van kinderhandjes rond hun zuigdot, waar wat suiker zoetig om dit leven vraagt een wiegje waagt te staan in lang vergeten kamers tot de sloophamers der…

Bloedrode beuken pronken met toch ergens iets verdrietigs hoorbaar als hun vruchten onverstoorbaar en gestaag weer op de bodem vallen…

Ik zag ons lopen, daar mijn ouders en ik, onder Gouden Regen, groene bomen, bruine boomtakken en op zilveren tegels. De straatlantaarns schenen in de duistere, donkere avond, bijna nacht ! Ik liep daar met ze, altijd bij ze tussen hen, hún beschermend en ik liep, ergens, achteraan. Achteraan in een bepaalde ontwikkeling... en ver doorgeschoten…

jij bent op zoek naar wilde bloemen geen gewone op een rij in vorm licht afwijkend de kleur niet met een standaard vergelijkbaar eindelijk heb jij er een gevonden tussen afval en grof puin je koestert haar met alle liefde in je doorsnee bordertuin zij slaat niet aan heeft de geest gegeven kon niet meer als zwerver leven…

Wat zijn eigenlijk de gevaren bij het varen, dat onderzoek ik nu al jaren. In het algemeen gesproken, heb ik daar al teveel tijd ingestoken, meer dan ik kan verklaren. “Voor niets”, ben ik er nu achter gekomen, en voel me in de boot genomen.…

Bij nader inzien moest Jolande wijken Zij miste voor herstel het heilig vuur Vond vrijdag het GroenLinks-partijbestuur Dat één dag later zelf de vlag zou strijken Het heeft met eigen vuur ongegeneerd De groene linkse resten gecremeerd…

Was ik een vogel, met gezang Spreidde ik mijn wieken uit; Dan sloeg mij 't hart niet wild en bang. En vloog ik naar mijn bruid; Snel ging het over stad en land, Van zee tot zee, van strand tot strand Naar u, mijn lief, mijn lust! Waar Holland's duin rijst boven 't zand, Dáár vond ik rust! Al wuifde en ruiste 't groene woud, Waar ik langs…

Vandaag, unicum in de kluis op het zelfde moment, tegelijkertijd. Twee collega's het zelfde dossier wie neemt hem mee? Geen van beide. Wat bleek het geval dossier bleek leeg, waardoor ervan kwam: Lachwekkendheid gemoedelijkheid saamhorigheid, gelegenheids' voorrang.…

Ik vroeg je om me het leven te geven Tevergeefs was mijn vraag Verdwenen in de leegte, in alles om ons heen Vergeef me omdat ik je het vroeg Maar vergeef me niet omdat ik het probeerde Mijn leven lijkt zo leeg Onbeholpen en wreed Maar anders dan dit, zou het mijn leven niet zijn Ik zou dan iemand anders zijn, iemand anders ben ik niet Ik…

Jaha, ik betaal wel hoor en voor mijn ziek zijn zorg heel goed voor mijzelf trek er steeds meer geld voor uit lap nog koortsig goed verhoging en voor een flinke kou vraag de huisarts: kom us kijken? maar die komt allang niet meer… die speelt eigen rechter zelfs bij langdurig ondervragen of ik misschien ook weet wanneer ik ongeveer de…

alles in het leven is misschien wel een soort schaatsles maar de ene keer is vallen erger dan de andere keer…

Vragen in mijn hoofd, antwoorden in mijn hoofd. Duidelijk, kloppend maar onherkenbaar, de wet vervangt de vraag. Vreemde stemmen ingefluisterd, niet van hier, onbekend. Een deel van mij, een andere ik Tegenovergesteld, compleetmakend. Mijn intuïtie, mijn weten, mijn gids. Ying en yang samengesmolten, zwart en wit ontpopt tot grijs. Mijn…

Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op klinkt elke snaar Dan wil ik zingen over liefde, over feest en romantiek En dat ik jou wil beminnen op het ritme van muziek Ik zet m'n hoedje op, pak m'n gitaar Want met m'n hoedje op, klinkt elke snaar De microfoon staat aan Het licht gaat uit De zaal wordt stil Voor een lach…