Alle inzendingen, jaar 2003, week 43

Hij hield kippies Vertelde de man naast me in de trein Heel lucratief 2 a 3 ton per jaar Ik vroeg: da's veel geld voor kippen En je had er maar een paar Ja, zei hij, niet zoveel 3 in Groningen en 2 nog hier Een leuke hobby Gewoon voor me plezier Ik informeerde naar het ras Hij zei: Aziaat en Oost-Europees En bovendien haast naakt Ze dragen…

In mijn hoofd schuilen verschillende gedachten zo veel verwarring, ik kan het soms niet aan ik wil niets van die ander verwachten en moet het allemaal even laten gaan Rumoerig is het diep van binnen mijn keel wordt dichtgesnoerd mijn tranen willen het weer winnen ik voel me misselijk en beroerd Er vloeien wat tranen over mijn wangen ze…

Een vrolijke Frans uit Almere wou 'n piepjonge kip consumeren. Hij toonde een lach, want hij plukte de dag en de kip. Ze was vroeg uit de veren.…

Leugens vinden geen rust, tranen worden gesmoord Moede ogen en dode woorden sterven duizendmaal tussen sussende stiltes Mijn ziel is al gestorven, leeg is mijn lichaam, kleuren worden uit mijn stem gestolen Zuurstof wordt uit mijn adem geperst, ik stik in een onbedaarlijk huilen, ik sterf duizenden dagen Er is geen waarheid, alleen…

Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de doden die sterven mochten om de levenden te laten leven Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de kinderen die leven mogen om de doden te laten leven…

Kerstmis staat alweer voor de deur... dat is even iets anders dan de dagelijkse sleur Overal is men al druk in de weer, etalages weerspiegelen de kerstgedachte maar ook mijn hartezeer, want jij bent het waar ik altijd naar zal smachten Nu één jaar verder en nog geen teken van leven, ik heb de hoop en moed al opgeven... Maar het geluk tart…

Met gesloten ogen lig je in mijn armen, stil genietend voel ik je mijn hartje verwarmen. Steeds blijf ik maar dromen over dit moment, en dat vanaf de eerste nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Samen, genietend van elkaar, liggen we naar boven te turen, dit gevoel moet voor ALTIJD blijven duren. Dit gevoel doet alle twijfels en pijn verdwijnen…

Zij was een heel oud dametje die hield haar kat op schoot dat beest was heel aanhankelijk waarvan dat mens genoot. Zij was alreeds verlaten door ieder om haar heen ze was nu slechts nog samen met haar kat alleen. Daarom zaten zij samen heel dicht bij elkaar die kat die zij zo bij haar houdt betekent veel voor haar.…

Ergens tussen dromen en waken verricht ik mijn handelingen zo hier en daar een kreetje slaken hhhmmm...ooohhh...lekker...meer.. `k laat me de hemel rijk`lijk smaken. Mijn lippen beroeren zacht je harde rand ik voel het zalig vocht naar binnen dringen; héél langzaam word ik wakker... ooohhh....wat word ik heerlijk warm van binnen! Ik kijk…

Je gaat op de vlucht voor jouw eigen leugens, je praat met alle winden mee. Je slaat een bladzijde om in een boek, je gaat me gewoon voorbij. Je schrijft zelf verhalen waarin je waarheden verdraait, je gelooft je eigen woorden. Ik huiver zo van jouw drang om mij verslindend te kwetsen, verlang je dan nooit naar onze dromen ? Besef je…

Maar vijf procent, dat valt me echt niet tegen, ’n onsje meer, dat kreeg je toch al gauw. Ik dacht onwillekeurig aan mijn vrouw die ook vaak uiterst creatief kan wegen. Zo weegt ze zelf, zegt zij (mij lijkt het kras) nog nét zo veel als toen ze twintig was.…

Mag ik even bij je komen zitten Heel eventjes zonder te praten Misschien dat je dan wel even Je arm om me heen wilt slaan Mag ik anders even, heel even Diep in je ogen kijken en dan Misschien toch dat ene vinden Wat ik lang geleden ben verloren Mag ik even je gezicht beroeren Gewoon een tedere aanraking Misschien dat je me dan even Dicht…

Dus praten we hier, want dat wou jij over wat niet wou lukken met jou en mij met jou erbij De ober is keurig, bestek stofvrij, de drankjes staan er wat lullig bij maar doe maar, dit wou jij: ik en jij en jij erbij Mijn god, mag nu de soep door? Ik vond het belangrijk: ik en jij en wat jij toen wilde met mij erbij wij samen wij Je lepelt…

Meer dan getuigen (2) De bloemen zijn weg; de straat is geveegd. De kaarsen gedoofd, ze spreiden niet meer hun glans voor de bar, waar de glazen weer worden geleegd. Want het leven is leven; soms stopt het heel even, maar al snel gaat het verder in haar oude cadans. En toch......... Zijn er mensen die lachen, terwijl hun harten nog treuren…

De herfst nog in volle gang bladeren vallen, groeperen zich met gratie over ontvangende aarde. Sneeuw wuift, stuift doorheen de witte stilte. Winters glorie roept de weergoden aan strijkt over, bedekt het landschappelijk leven met koele passie. Sneeuw wuift, stuift doorheen de witte stilte. De vorst aan grond, bodem in berusting…

De tv toont geluidloos haar flitsende beelden in de nacht En hier zit ik dan… mijn bloeddoorlopen ogen staren Maar de oude schrikbeelden binnen eisen totale aandacht Dus hier zit ik dan… mijn lot in slowmotion te ervaren Niemand om mee te praten vannacht… Woorden hebben in mijn ziel gebeten als een giftige slang Daarom voel ik… mijn emoties…

Ze heeft het allemaal en in voldoende mate steekt als een prachtig wonder in haar vel En ik heb veel meer dan in de gaten dat alles past, dat ze wonderwel mijn lachen echoot, mijn gedachten denkt Mij mijn heden en mijn toekomst schenkt Ze is van alles veel, ze klopt van alle kanten deugt zeer bijzonder, zij mijn lief Zij vult zo liefdevol…

Ik open het oude gietijzeren hek en een koude rilling bekruipt me. Het verlaten grindpad knispert onder mijn voeten, als ik verder loop. De stilte die hier heerst, maakt me onrustig en schichtig kijk ik om me heen. Verderop staat een jonge vrouw, met een klein kind aan de hand. Ogen priemen in mijn rug, maar ik kan niet ontdekken wie…

In een lichte duizling leef ik. Mijn leven schuimt als de Turijnse wijn. Voor mijn ziel en zinnen beef ik. Waar zal het einde van mijn zwerven zijn?…

Gun Willem van den Vondel rust; Dees jonge bloem verging met lust, En liet de grafworm luttel spijs; De ziel zocht God in ’t Paradijs. ---------------------------------------------------------- * Vondels kleinzoon Willem overleed op 13 mei 1670…

Het is niet onwaarschijnlijk dat ik die hou van wilde tuinen van al wat kruid en onkruid heet gras ga plukken in de duinen en denk hoe tijd door onze vingers gleed Wellicht ook dat ik dan gebogen over boerenvelden loop en tussen vlas-en korenbloemen op blauw als van je ogen hoop Het is haast zeker dat ik dan in een klaverbed zal dromen…

Je weent de liefde los en je verdriet ademt hoop op wedergeboorte. Je tranen tranen tranen een waterval van overgave; je gutsend offer smelt de stenen van mijn wrok. Je bloedend bloeien ontluikt herfstgeuren van vast vertrouwen dat niet wijken zal voor snijdende kou; en koesterend kalm breek je de doornen van mijn verweer. Je neemt…

Op het plein stond elke winter een oude oliebollenkraam aan kwaliteit en lage prijzen dankte de zaak zijn goede naam De vele spiegels in de wagen van zilverzacht geslepen glas gaven deze kraam het aanzicht alsof hij niet van deze wereld was Klanten die even moesten wachten staarden naar het fijne goud op de lijsten rond de spiegels en…

Omarm de nacht Laat jezelf los In het sereen Van het donker Adem de lust Tot diep in je lichaam Omarm de nacht Niemand die het ziet Voel alleen de warmte Die je in het donker straalt Laat jezelf gaan In duisternis van liefde Omarm de nacht Maak jezelf los Van koorden die knellen Laat liefde je omarmen En laat je helemaal gaan In…

Het was hoogzomer. We lagen in het gras. Ik nam een grasspriet tussen duim en vinger en trok hem tergend langzaam uit de grond omhoog (die dingen zitten soms vaster dan je denkt): groener, groen, lichtgroen, lichtergroen, witgroen, wittergroen, wit: dit heeft nog nooit zonlicht gezien, zei ik, maar nu wel, helaas, met alle fatale gevolgen…

Soms borrelen woorden zomaar op Puur vanuit het hart uit eigen goedheid Je opent je mond al om toe te geven Als je plots pijn voelt ergens binnenin En alles… alles komt weer naar boven… De zon die je net nog verwarmde Verdwijnt voor je eigen getuigende ogen Geen zicht… En de aarde die net nog vrolijk draaide Stort in onder jouw trillende…

Hoe vaak heb ik niet uw handen geraakt, of gleden mijn leden langs uw warme huid en vluchtte ik verschrikt door de woeste beweging van uw wapperende hand als ik mij te dicht bij u waagde, omdat de kruimels die uit uw gretige mond op uw schoot gleden mij telkens weer lokten Ik weet het, mevrouw vaak noemt u mij irritant maar voor…

Zwak wordt ik van de gedachten, Ik raak in mijn eigen gevoelens verdwaald En steeds blijf ik weer wachten, Tot iemand anders het voor mij bepaald Af en toe word ik gek in mijn hoofd Hoe raak ik al die twijfels kwijt? En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef…

De praatjes over 't koningshuis en wat is aanverwant - een voorgenomen echt incluis - staan daag'lijks in de krant. Oranje wordt hierdoor onteerd en iedereen ziet spoken. Zo 'n Mabel is gereserveerd, want geenszins onbesproken. Wellicht wordt deze parodie, als Friso niet verbruidt, het einde van de monarchie: een koninklijk besluit…

Hoor deze prachtige dieren rennen hoor ze vluchten, voor de duisternis, die, met den avond komen zal, magisch en mysterieus die nacht vol geruchten, dat ongetemd lijkt met sterren door de toevoer van de heldernis. Ze zijn pijlsnel. Een spoor van stof, ongeremd, ’t lijkt wel of ze dit kennen, overal paniek; ’t komt van een gehuil door…