Alle inzendingen, jaar 2006, week 38

zag door de takken met het licht haaks daarop vloog een vogel door de straten met een hoge hoed op…

De moslimwereld staat weer op zijn kop: Omdat de paus laatst in een speech citeerde Wat iemand vele eeuwen her beweerde Laait wereldwijd enorme woede op, Een woede die zich op de kerkvorst richt, Terwijl de dader op het kerkhof ligt.…

Rondom mijn huis onder de bomen Fladderen vleermuizen zonder zicht Zonder ergens tegen aan te komen In het langzaam tanend avondlicht De vliegjes en de muskieten Zijn te betreuren na zo’n vlucht Omdat ze bij kilo’s het leven lieten Ik adem echter opgelucht De winter vertoeven ze in bunkers Onder de Wassenaarse duinengrond Zodra de warmte…

zo even en niet onbekwaam passeerde een fiets met cyclaam die het meisje versierde op een omafiets langs banen door parken en lindelanen die mede voorjaar vierden het maakte mijn hart ook vrolijk ben voor toeschouwers dan olijk als een deerne mij belicht ik ben een warme zonnestraal een schijnend vreugdevol verhaal en op iedereen…

gordijn achter de schermen ratelt weerloos dicht de impressionist in ons is dood, gekruisigd je ligt voor het grijpen voor loerendgevoegde torens domino-spinnenweb met astma van begeert en opsluipende muziek ik tol als ogen van een ingeslapen paard red je niet kan niet mijn stoel wil niet vooruit je zwermt zwerft je kamer door ijsbeert…

Dit gedicht is mislukt Vooral de eerste zin De tweede zin is niet eens een zin De derde zin is te lang De vierde zin straalt angst uit, is bang Voor het oordeel van de vijfde zin Dit gedicht is mislukt Maar de titel die is goed gelukt…

waar woorden ooit dwarrelden ongedwongen een weg zochten in vrolijk tintelende volzinnen staan ze nu door elkaar gehusseld in onuitsprekelijke onzinnen naar parels vissende melodieën overstemmen eens gezinde duetten vervalsen een ooit zo zuiver geluid in een schelp vol verwaterde vriendschap die zich langzaam in vergetelheid sluit…

blaas het stof deksel hoog til eruit het hele leven uitgepakt foto's en wat poëzie licht vergeeld bladzijden iets uitgezakt schrik ik daar beeld van jou alles terug deksel dicht stof is weg net als jij…

ik zie je ferme passen de loop van eigen zekerheid voor even kan het je niet schelen en gooit de borsten ferm vooruit toch is er ook berekening telt de stappen voor de kijkers voelt de hete adem van buurvrouwen en de mannen in stil hijgen als deuren weer gesloten zijn parasols paraat en luxaflex omlaag dan voelt simpelfijn het eten…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

ranke zuilen schragen wit de okergele bogen breken het licht tot schaduw in mijn ogen hier kon ik in dit land van toffe zon markante tuinen fonteinen en fertiele twijgen rust en stilte onder ronde bogen rijgen…

Ik weet een simpel liedje, heel klein, maar diep van zin; ik weet een simpel liedje, - mijn smarte weent daarin. Klaagt zoetjes, vedelsnaren! De Lente is lang voorbij, de Zomer is heengevaren, Herfst en Winter nabij… Klaagt zoetjes, vedelsnaren! Al-treurnis is nabij voor mij. Ik weet een simpel liedje, heel klein, maar zo vol smart… Ik…

Achterna en achteruit, acht ervoor en achterin (in) acht genomen achterhaald, is achtenswaardig achtgezind, achterop of achterlangs is achteloos, in achtgemeenten, is achterlaten achterklap die acht dezelfde overkwam. Over achten gesproken.…

ik was er al die maanden niet geweest te druk, geen zin, besognes op het werk maar nu dacht ik, ik ga eens naar de kerk soms krijgt een oude man spontaan de geest nog altijd schuilt in mij het wilde beest de zondaar, de verloren zoon, de vlerk jawel, het viertal lijkt wat minder sterk en met de jaren werd het wat bedeesd de hoogmis liet…

Zachtjes wiegen op de wind, kijken met de ogen van een kind; de herfst weer voelen in de lucht en weten dat het goed is zo. Geen grootse dromen dromen maar mild worden als de kleuren die in goud en rood de bomen sieren.…

staat en straat kennen eigen wetten het is moordend daar een buurtregisseur tussen in te zetten zo bleek gister laat na een steekpartij in Amsterdam's Sumatrastraat de man stond er bij en keek er naar…

Moet ik vandaag de zeeen voor je oversteken? Haydns zon aan je voeten leggen? Of dacht je soms dat deze dag rustig in het teken van de maan zou staan? He??? Moet ik verwoed het gesteente splijten en alles wat onwrikbaar lijkt voor je verzengend openrijten dooreen geschud, opgebouwd en afgebroken indringen tot je kolkende kern? Opdat je…

- Over Adagio voor piano, KV 540 - Geen licht, geen uitzicht meer. Muren. Muren die niet wijken. Een hemel die zwijgt. Ooit een weg, honderd wegen naar het licht - alles loopt dood. Wat ooit bevrijdde, heelde, verzoende - krachteloos. En maar roepen, zoeken, en maar strelen, beuken, wanhopig, tegen beter weten in blijven…

Boze woorden galmen nog na Jij zwijgt in een onredelijke stilte Jij geniet in een zichtbaar zwelgen Deze ruzie over ontrouw Ik stik in een ongelofelijk verdriet Ik walg in een zichtbare afgunst Stilte in moordend zwijgen Jij kust in een genadeloze affaire Jij lacht in een zichtbaar genot Boze woorden zijn gezegd Ik ween in een…

Het bloed had aan je lichaam een metaalachtige geur gegeven krachtig, ijzer Als een barometer stemde mijn lichaam erop af Vier dagen liggen we afgedopt in bed aan elkaar te ruiken Zelfs het zweet dat ik uit je hals lik heeft de smaak van roest…

Handen als lege magneten, ze trekken iets aan, maar er is niets. Hart als een doorzichtig glas, het moet worden gevuld, maar er is niets. Ogen als gladde knikkers, ze moeten meedoen met het spel, maar er is niets. Huid als een nat zeildoek, het wil opdrogen en warmte voelen, maar er is niets. Stem als een orkaan, hij wil brullen en schreeuwen…

je bloeide altijd in de tuin van anderen gaf bladeren en groen als de mensen keken opende je bloem de echte kleuren liet je aan mij zien misschien ben ik de wind waarin je geuren kunt heb ik de ziel gezien die jou het echte leven gunt…

De politiek zit vol met rituelen zoals 't vertrekken na een dure fout maar volgens mij snijdt dit gedrag geen hout wie fouten maakt moet helpen wonden helen Wil je je schamen, goed, schaam je te pletter maar ga de fout herstellen Donnerwetter!!…

Op dinsdag steekt de koningin uitbundig - en met een hoed getooid - de loftrompet op Balkenendes superkabinet. De rijksbegroting noemt zij zeer vakkundig. Twee dagen later gaat de beuk erin, dankzij de zwager van de koningin.…

Ik zag je achter het centraal station staan Daar verdien je het geld voor je dope Al die kerels laat je over je heen gaan Als jij zo doorgaat is er geen enkele hoop Waarom ben jij die troep gaan gebruiken Was het voor de kick, of was je depressief Hoe voelt het aan om in de hel te duiken Voor je het weet ben je sero-positief Denk toch eens…

Licht valt als muziek van Satie over de rivier, welvende bruggen duiken het water in en uit. De zwaan van de avond strijkt zijn veren glad en glijdt het donker in.…

Onze tuin is een vogelparadijs met zwaluwen in het geitenhok en merels in de heg. De zwaluwen plakten nestjes, zo keurig en zo net, van stro en allerhande restjes. De grauwe vliegenvanger heeft zo zijn eigen plek. Hij wist nog waar het was. Boven de deur van de schuur, heeft hij zijn dakterras. En in de heksenbezem bij de deur heeft…

telkens ik denk 't gaat niet meer schijnt er een lichtstraal keer op keer die kracht en moed geven om verder te leven er is niets dat moeilijker is dan die dingen te wensen en te aanvaarden zoals ze zijn wij vragen allemaal waarom ?? het antwoord is verstilt daar er geen antwoord is een enkel woord een klein gebaar houd je op je benen je…

zo ineens verdwenen weg met alles dat ik bezat ik wilde nog zoveel geven alles wat ik nog vergeten had antwoorden op mijn vragen ik kan ze niet meer stellen ze is er niet ze is verdwenen ik mag haar niet eens meer bellen alles deelden we samen niets leek ons te gek ik hield zielsveel van haar maar viel keihard op m'n bek ik dacht…

Muggen dansen elegant licht en luchtig, ijlend dorsten naar de pirouetten verre dromen beestenbloed de lokroep van lavendel beest flaneert heupwiegend bruine ogen zoekend naar in ravijnendiepe schaduw kijkt de afgrond terug in haar de gele rozen huilen…