Alle inzendingen, jaar 2006, week 43

Ik zie het leven in de oude boom, in de wortels, de takken, en z'n kruin, de levenssappen in een trage stroom, de knoestige stam herfststormachtig schuin en reikend tot in de blauwe hemelboog als ik kijk met ’t oog van de spruiteling. Heel geweldig lijkt hij en heel hoog. Koud is dan de vage herinnering aan het veelvertakte vaderwezen…

Het kamervragenvuur laait weer eens op. Hoe boeiend is het grote aantal leden van 't kabinet dat al is afgetreden. Wat is de coalitie toch een flop. Hoe gaat het voort? Verdwijnen zij soms allen? Het zou me waarlijk niet verbazen, want wie vliegt er bij dat vuur nou niet in brand? Nog even en de kast is weer gevallen. Dat fouten zijn gemaakt…

als potpourri in glazen schaal in veelvoud kleurig dwarrelt weerspiegel ik daarin de langverwachte vrijheid van een hoogbejaarde dame die voor de hemelpoort staat te wachten totdat ze toegelaten wordt in het rijk der zielen…

Geef me je jas van bont en teddyberen. Leg je arm om me heen en al je winterkleren. Zoen me tot ik warm word. Zoen me tot ik spin. Trek je eigen huid dan uit, stop mij er onder in. Sus me met je hartslag: wij ons wij ons wij ons. Maak van dit veel te grote bed een heel klein fort van dons. ------------------------------- uit: 'Verzamel…

het is geen zaak van willekeur dat ik kies voor deze dubbelrol al ben ik slechts een amateur en staat mijn agenda boordevol met reeds gemaakte afspraken waar ik me graag aan houd toch zal ik mijn hart bewaken want anders gaat het fout dus bij ieder serieus verzoek of het nu groot is of heel klein ga ik toch maar even op bezoek omdat ik…

Een steeds verloren vergezicht spreidt zich over torenspitsen heen spotlights op glas in lood gericht belichten helder het rijk alleen vergeten gras bij morgenlicht nestelt wild ganzenpas onder steen het platteland vergraasd, ontwricht verjaagt de zwaluwen uit het veen maagdelijk baart de wintertijd haar vorstelijke enig kind ondergesneeuwd…

Er wezen, er zijn, erbij horen, wat wil een mens nog meer? iets van liefde? genegenheid? vertrouwen? vriendschap? het is soms maar een klein detail, dat kan al héél véél doen voor een mens, een mens zo als jij en ik, laten we blij wezen dat we er zijn !…

heb je vingers geteld in tien kon ik het werken van je leven zien nagels rood gelakt aan artistieke einden in lijnen rond je pols vond ik verhaal in jouw heelal groeten planeten stemmingsvol je marst kordaat in eerlijk rechte lijnen verfijnt als venus gaat verschijnen je rondt apollo's zachte kant en sfeert in jupiters geheime…

net als een kat maakt de mens vreemde sprongen strak en resoluut of sierlijk maar onbezonnen geplaatst in een hokje doet vaak zo’n zeer ieder zijn eigenwaarde daar komt het op neer…

alle verhalen hier mogelijk, ten spijt is het twee voor twaalf misschien drie voor vier? geluld wordt er toch wel is het ei eindelijk kwijt lossen woorden op staat er niets meer op papier internetnietgedicht afgewezen wie ben ik dan dat ik mij tot u verplicht? ik lig graag dwars…

Aan de rand van het dorp leunt op zijn speer een rijzige man in een kleurrijk gewaad, het grijze hoofd geheven. Zijn ogen, bleke slakkehuizen bedekt met slijm, vermoeden de rode spiegel van de horizon. Achter hem huilt de wind droge tranen en in lemen hutten kermen ongeboren kleinkinderen.…

Penetreert uw man u liefst anaal, omdat u meer verdient en groter bent? En droomt u zelf van een verkeersagent? Wees dan maar blij, want hier komt mijn verhaal. Er drukt een groot taboe op mijn geweten: mijn tuinkabouter is om óp te vreten.…

dat bij de wisseling van het seizoen terugkomt wat eens was dat heeft men niet gezegd jouw naam in spinrag bij de deur jouw adem vochtig op de ruit men heeft dat nooit gezegd wel van de gordijnen weer vroeg dicht en iedereen gezellig thuis maar over de eerste brokken speculaas geen woord…

Schuil mij dicht bij je Houd mij stevig vast Gewoon heel even niet die zware last… Vang mij in het liefdesnest Laat mij je lippen voelen Gewoon heel even door je haren kroelen… Drijf mij op de oceaan Vaar mij in je liefdesboot Gewoon heel even wiegen in je schoot...…

Ik ben handelsreiziger in gedachten die ik samenpers tot een caleidoscopisch beeld ik weef mijn eigen wereld met geleende fragmenten tot een geheel geen bol, o nee, geen plat vlak ongrijpbaar hangt het tussen weidse verten en lage trage wolken zomaar ergens binnen handbereik uit de diepste troggen van de wereldzeeën vis ik kleurige…

Kleine vlinder met je kleurige vleugels van zachte zijde en vol pracht neem me mee naar de overzijde waar de natuur nog naar me lacht. neem me mee naar intens verlangen naar een warme kus op mijn wang laat me genieten van de vrijheid van stilte en sirene rust, laat me ontdooien onder de sterren die stralen aan de zwoele nacht Kleine vlinder…

Tranen die zijn vervuild met leed Angst is gelegen in een lach Tranen die zeiden dat het me speet In naam van de liefde doe ik mijn beklag In mijn ogen spiegelt een oude ziel tegen het gezag De gedachten lossen op in het luie zweet Ik geef me nooit over zoals je weet Geen dag zonder stoot of slag Het is niet zomaar een gewonnen strijd We…

Shamballah In de vroege ochtendnevel, staat de eenhoorn op een berg, En de eerste zonnestraaltjes, vangen speels een glimp op van een dwerg. Een paradijsvogel met zijn verenpracht, vliegt omhoog in de lucht. Samen met zijn vogelvrienden, verspreidt hij het gerucht. Tussen de varens dartelen eekhoorns, ze zoeken naar hun ontbijt…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

Haar been skop afkeid verby my ver. Een houtslag in een sloot geswaai sloopt dit toneel weens my vertoon. Sy speel een stewig ewig trou. Die deur lui terug in my gesig. (een rukkie paradys op aard.) Ek smeek God aldeur straf skreeu sy en enigiets met bly daar in. Ek byt iets sondig geen oorweeg knoop daarna gou skattie as sal daardie woord…

het onwelgekomen inzicht wentelt zich telkens een nieuw beeld zich aandient met het genot van een knorrend varken in het eigen kleine slijkgelijk overboord, die oude gedachten dat was maar 'Spielerei' naar de gaskamers ermee hier is 'die neue Armee' de rest, weg ermee, away want is hij niet meertalig? intern brandt het dof en ook…

wind duwt mijn problemen zachtjes voort het licht blijft bij me als ik loop vooruit op wat er komen gaat zonnestukken zitten schaduw achterna vieren maan en feest wij staan alleen terwijl de wereld gaat in wind en zon mijn zorg en ik kom om zon brandt mij de aarde in als nieuw begin wind krijgt vat op wat…

het bloedende lijf van de avondzon verdrinkt in de koude zee…

overleden de 15 jan. 1605 Groot van geest en klein van leden, Groen van jaren, grijs van zeden, Lieflijk zonder lafferij, Goelijk zonder hovaardij, Rein van hart inzonderheid Was zij, die hieronder leit.…

De man die burgemeesters zou ontslaan omdat het volk hen niet heeft kunnen kiezen, zal elke geloofwaardigheid verliezen als hij besluit naar Nijmegen te gaan. Of kan hij de benoemingsprocedure in dit geval ambtshalve wèl verduren? -------------------- Thom de Graaf, als minister vurig pleitbezorger van ‘de gekozen burgemeester’, heeft…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

Een Franse muskiet sprak in Yambu een wijfjesmug aan op een bamboe: 'Zodra ik, chérie, een gat er in zie dan duik ik met jou in de klamboe'.…

Een Keltische mist polijst de uithoeken restanten dwalend duister verdrinken in het binnendringende morgenlicht boomkronen, in onbeweeglijkheid gevangen, spiegelen de herfstkleuren De leegte wandelt met een glimlach door de kalende akkers hier waar de taal de dagen raakt worden de woorden buigzaam er is slechts licht voor een enkele stap…

als de donder bijna op de bliksem valt de wind nijdig raaskalt onder de luifel de regen tegen het rolluik slaat geen vogel nog een poot zet op het dak de herfst de eerste lansen werpt zal ik luisteren naar de babbelzieke regen tegen welke prijs hij samen met de wind dit hels geweld bekokstoofd heeft…

Eentje links, eentje rechts, ‘n grote hand, ‘n kleine hand, ik mijmer en erken, De hoofdprijs heb ik al gewonnen, en ik besef hoe rijk ik ben.…