Netgedichten

netgedicht (nr. 13.060):

De vaderlijke boom

Ik zie het leven in de oude boom,
in de wortels, de takken, en z'n kruin,
de levenssappen in een trage stroom,
de knoestige stam herfststormachtig schuin

en reikend tot in de blauwe hemelboog
als ik kijk met ’t oog van de spruiteling.
Heel geweldig lijkt hij en heel hoog.
Koud is dan de vage herinnering

aan het veelvertakte vaderwezen
waarin de warmte zo veel verder ging
dan de stramme stammen van het boombeeld

waarover men heel mooi voor kan lezen
in eigen besloten familiekring
waarnaar niemand echt luistert, en dat scheelt.