Alle inzendingen, jaar 2006, week 44

wil mijn lichaam gaan verlaten het is kapot gebroken vies ik voel het niet als een verlies begin het langzaam aan te haten de spiegel ziet geen ogen meer mijn hart heeft geen verblijf ik huur een aangeschoten lijf alleen de dood doet minder zeer ik zal je branden met mijn handen je witheid kelen met mijn mes je geest doen stikken in de…

zelfs woordeloos weerkaatst haar stem tegen ver van hem verwijderde muren en staart hij uren naar de schaduw van haar droom zelfs levenloos verplaatst haar zucht de ijle koude lucht die hem omgeeft waarin hij leeft met de pijnen… het fantoom…

hij staat in de rij altijd vrij, hij weet het al jaren voorbij het punt dat hij nog kon wijzigen wat een slecht idee blijkt te zijn geweest, bijzonder slecht maakt iedereen hem wijs je investeert in spraak in eigen woorden eerst de taal door je keel uit je bewegingsvolle mond tot in het te barsten hoofd van je toehoorder meer hoeft dat…

het wachtte nog met sneeuwen maar de stilte was al ingetreden toen wij stegen met dat lopen dat een vorm van stilstaan is wij zochten naar een uitzicht een punt voor het verdwijnt wij wisten niet hoe men de draagkracht meet van ijs we waren samen en alleen we waren nauwelijks en nog zoals de laatste vogels in de lucht voor het begon te…

de pop van klei kneed ik tot een model dat jouw lijnen draagt ingesmeerd met was een ademend vlies je bent ingesponnen met ijzerdraad daarrond stolt een mal in een kist een mantel van gips en zand die in gave brokken uiteenvalt tot je in de ronde oven past in een kuil van waterdicht beton weeg en smelt ik jou een kraan op rupsbanden…

Een hijskraan hijst stalen buizen naar vijfhoog De metselaar dwingt losse stenen tot een muur Een bulldozer ronkt monotoon en laat een dode zwerfhond in zand bijten De uitvoerder roept: 'Ja, koffietijd!' Meteen staken timmerlui hun haastklusje op 'n nat en koud bouwterrein De hoge hijser hijst lauwe koffie naar binnen De…

Enkelvoudig glas houtvezel witgelakt rond vierkant versteend emaille Plastic steel verast tabak tot gekraste zwarte leegte Voorover getuimelde zwavel ideeën ziener uitgehongerd over zwetend schaduw licht op beide ver onder stellingen…

bergen van oud zeer een dal vol met tranen herinnering aan weleer toen wij nog samen waren ooit was jij degene voor wie ik alles deed we deelden nota bene jaren lief en leed vandaag is alles stil zelfs de klok aan de muur doet niet meer wat ik wil en slaat geen enkel uur hoe kon liefde zo verkoelen dat jij niet langer bleef kon jij…

warm nog de herfst ik schik haar kleuren behoedzaam , behoudend beducht voor december…

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…

ik geef je een bloem nog altijd in de knop het groen tiert welig mag die nog even in je handen bloeien of geven we het op jij kent de kleur en ik de geur in samen bloeien ik opende de zon in de eerste lente die jij won we hebben eindeloos gezomerd elkaar geoogst maar nu het herfst wordt blijkt winterslaap een schrale troost…

het toeval is mij niet vreemd vind soms woordenstromend een vriend maar vaker nog ben ik mijn eigen vijand ontbeer ik pen en papier of ben ik zwart afgeschermd op het moment dat mijn kop de mooiste dingen afscheidt en na vijf seconden brabbel ik een kater ik denk te snel dacht ik even later…

Emotie wordt doodverklaard Door normen uit de rede Gevoelige waarden leggen Het loodje Hoe druist mijn teer gevoel In tegen het bruut combineren Van waarden en normen In één adem en een droge zin Hoe huilt het onbegrepene Zich door het gevoelig kind Dat telkens wordt gestoord Van het rationele woord Dat heel beredeneerd Als was er…

Door de stijging van het zeeniveau krijgen we in Nederland problemen. Zelfs met betere alarmsystemen wordt het toch een rampscenario Ook gezeten op een paardenrug krijgt men natte voeten, blijkt al vlug.…

de kruisspin heeft zich ingevlochten in de hoek van mijn schone kantoor hij zwijgt stil maar ik hoor jihad hij is zijn roeping misgelopen wellicht hadden zijn vaderen ooit van kruistochten gehoord en het kruis op hun rug gezet als genetisch overdraagbaar wapen maar ingeklemd in eigen web is er voor hem geen heilige oorlog hij zit en wacht…

Mijn liefde omvat meer Dan aan die ene alleen En bestaat uit zovele Welke ik deel Met jou, met hem en die anderen Schrik niet; mijn zonen Krijgen mijn liefde diep en meer dan oprecht Ze weten dat nog niet Ze voelen dat nog niet Nog niet Mijn liefde bestaat uit vele delen Ik consumeer ze stuk voor stuk Met oprechte gevoelens Aan ieder…

Kom met verhalen, die altijd bij mij blijven; voor de eeuwigheid bestemd alsof wij elkaar in de horizon beloofden slechts lief te…

In het licht van dit gedicht Zie ik de schoonheid van jouw ogen Die langzaam lezen hoe ik jou beschrijf Die zien hoe de letters je haren strelen De klanken je lippen kussen De pauzes jouw gedachten sussen Woord voor woord wordt jouw prachtige lijf Gekoesterd en aanbeden Zin voor zin je zinnen geprikkeld Alliteratie, adoratie De jambe…

gezichten om me heen handen die me raken ze schreeuwen ogen dwingen me mezelf kleiner te gaan maken ze kijken door me heen ik kan ze niet meer voelen alleen hun stilte hoor ik nog warmte en mijn hart zijn weg ik zie alleen die smoelen handen hebben overal hun vingers neer gezet mijn haar op huid en genen mijn dromen hebben ze bezet…

Een spinnenweb en rafels goud, de winden dansend langs de wegen, het fluisteren van de avondregen en staks weer dagen bitterkoud. Toch wil mijn ziel van vreugde zingen, ook om de herfst en al die dingen.…

het is weer feest op het rif ze doen het zonder vozen de poliepen zijn weer grif ei en zaad aan het lozen ter uitzaai van het koraal al spreekt men internationaal van uniek tropisch regenwoud in water koud of warm maar zout wij zien bewegende skeletten gedragen door eeuwige wetten poliepjes met algen in symbiose maken er kalk voor de krijtpose…

Alle nieuwerwetse namen Van genieën, nieuwe en oude, Kwamen in die schedel samen. Iedre grote geest vertrouwde - Schijnt het - hem zijn diepste gronden En hij ijlt die te verkonden Met een mond als duizend monden. Hoe hij heet? Ik zeg u node Hoe hij heet. Zijn naam is Mode.…

hij is de uitkomst een voorliefdeman van zijn cortex op het podium in de schijnwerpers waar elke rekensom ontaardt in zinnen uitgebraakte kramerij verdoemd te verdwijnen tijdens reeds de eerste minuut uit het geheugen zijner publiek geen één plus één leidt bij hem tot twee slachtig als hij is blijft hij delen en verkleinen vermeerderen…

het pad een verzacht mozaïek van rode en gele tinten glinsterend zonlicht tussen kale, goud omrande bomen klanken en geuren vol vergankelijkheid weemoedig palet voor dichters en dromers…

Ik tel niet mee. En jij? Ben jij er ook zo een? Dan zijn wij met z'n tweeën. Ssst, mondje dicht; Men zou ons erom verbannen. Triest eigenlijk, om mee te tellen, Wat ordinair om als een kikker Levenslang je naam te kwaken Tot een moeras dat je bewondert. (vrij naar Emely Dickinson)…

aan een boswachter uit wijk aan zee vroeg ze past u op hout? hij zei nee het is niet wat u dacht want als boswachter wacht ik met smart op de nieuwe premier…

sinds drie jaar heb je me in de macht constante problemen ontnemen mij alle kracht ik tracht te overleven zet mij er overheen met al het goede wat is gebleven genieten van dien aard weet ik één ding héél zeker gezondheid, is ontzettend veel waard…

Een hartpatient matte in Wiene zich af met z'n grasmaaimachine, maar 't deed hem geen kwaad; hij had 't apparaat gesmeerd met dieetmargarine.…

het is wat zei ik en schraapte mijn keel ja, knikte zij het is al jaren zo dat ik je verveel het is wat zei ik weer de deur viel toe, voor de laatste keer…