Netgedichten

netgedicht (nr. 13.138):

De kruisspin

de kruisspin heeft zich ingevlochten
in de hoek van mijn schone kantoor
hij zwijgt stil maar ik hoor jihad
hij is zijn roeping misgelopen
wellicht hadden zijn vaderen ooit
van kruistochten gehoord
en het kruis op hun rug gezet
als genetisch overdraagbaar wapen

maar ingeklemd in eigen web
is er voor hem geen heilige oorlog
hij zit en wacht tot mug en vlieg
en mot in zijn val raken verward
zijn vijand is zijn voedsel heel direct
voor hem geen barre tochten
naar verre landen waar gevochten
en neergesabeld werd

hij doet het simpel met zijn kaken
van welk geloof zijn prooi ook is
maakt voor hem totaal niets uit
hij weet in zijn onnozele eerlijkheid
dat het slechts gaat om de vette buit
en na een al te wilde spartelprooi
is hij als een gek in alle staten
zijn web weer aan het maken

hij volgt gewoon zijn lege maag
religie van welke aard dan ook
heeft hij geheel niet nodig
wars van welk alibi dan ook
zich nergens nergens van bewust
jaagt hij er zonder meer op los
het allerergste is dat hij aldoor
dit vreselijks doet in mijn kantoor

en mij maar steeds doet denken aan
de moord van kruistocht en jihad