Alle inzendingen, jaar 2007, week 29

hoe schreeuw je op papier zonder hoofdletters te gebruiken is het de kunst hem tussen de regels te plaatsen in eenvoudig wit of klad je de verfpotten leeg simultaan met het krassen van een pen en geeft hem kleur klinkt een gekleurde schreeuw harder dan wit schreeuwen kan of schrijf je gewoon schreeuw…

jouw handen omvouwen mijn gezicht ogen vurig verlangend liefkozen we teder nagels glijden over jouw zijden huid tongen dansend lamenteren we zwaar diep in elkaars ogen kijkend smelten we langzaam tot één handen in elkaar gestrengeld heftiger in elkaar opgaand neemt de passie over drijven we tot geweldige hoogtes totale overgave…

Lavendellippen bevochtigd door morgendauw kussen bijtjes zoet…

Neem mijn lijf, ontgruwel en verdoof mijn geest. Laat mij laven aan de liefde, gedompeld in vannacht. Samen vloeit ons zacht geworden vlees. Onzedig hunkert mijn verwelkt geslacht.…

Als een veer die dwarrelt door de lucht tussen bomen, planten en bloemen gedragen op de wind met een zucht voorbij enkele bijen die zoemen langs een vlinder zo kleurrijk en broos zijn vleugels voor de eerste maal gespreidt ze laat drogen in de zon, bovenop een donkerrode roos genietend van het nieuwe leven dat hij nu leidt lichtjes strelend…

kijk, daar staat mijn naam al op een graf, dezelfde naam die men mij gaf die van mijn opa, naamgenoot, een maand voor mijn geboorte dood er was in dertig, veertig jaar haast niemand die nog omkeek naar dit simpel graf, een steen, wat grind, betreden door geen vrouw, geen kind een man, een vader indertijd, rest jou alleen vergetelheid je…

waar ben je ik zoek je ik roep je ik schreeuw je naam je komt niet je loopt voorbij kom terug draai je om nu kijk me aan zeg iets alstublieft laat me niet alleen…

halfdroog bladgefluister in ’t circus van wind ligt stof op kamergroen van weken vogels tekenen grijze nevel ik drink jouw mond smaak onze slaap en dag dwaalt bijna wankelend aan ons voorbij wij houden onze vingers gekruist en hebben de wereld, stilletjes gevouwen aan de kant gelegd. sunset 27-07-2007…

Een hardleerse vogel kreeg brokken, Door over zijn verblijfplaats te jokken. Zijn baas riep, 't is klaar, uit, finito! Ik slaap liever één nacht bij Bokito, Dan ooit nog eens grasmussen te fokken.…

kan waan van glazen torens macht en geld zo maar bestaan heeft de eerste wereld ooit iets voor die kinderen gedaan is onderdrukt gevolg van jouw vrijheid met als product geen geld en ongeluk glazen torens breken dromen storten in armoe zal zich wreken dit is maar een begin want spiegels glinsteren niet meer waan is door de…

Het lichaam luistert naar de behoeften van de ziel Wat het vlees verlangt houdt het hart gevangen Wat de geest zoekt dat volgen de gedachten Als het lichaam spreekt kan al het andere wachten Ik ben maar een engel die blind door deze wereld rijdt Ik ben maar een slaaf hier die om een meisje strijdt Ik verlang naar je tederheid Ik verlang…

Na het ontwaken is één blik genoeg ontwakend ook weer het vuur de vonk die de avond tevoren oversloeg opnieuw oplaaiende hartstocht rolt als een lawine door me heen je kruipt met je knie langs mijn bovenbeen glijdt met je hand langs mijn kruis heel voorzichtig, teder en langzaam tot het kookpunt wordt overschreden dan ontploft ons innerlijke…

Zeer prominent rijdt in vakantiehorden de caravan, dat lelijk log gedrocht, zeer wankel wiebelend in elke bocht... zo’n caravan kan mij gestolen worden! En wordt mijn wens dan eindelijk verhoord, dan wordt dat kreng gelijk weer opgespoord!…

Je lichaam slaapt dicht tegen mij aan als een warme, zwoele zomernacht Mijn ogen glijden over je heen Zien elke spier glanzen onder je huid Deze momenten koester ik en glimlach Je zó kwetsbaar lief te zien slapen Langzaam zie ik de schemer van de ochtend als strepen over je lichaam verschijnen Een gevoel van ultiem genot bekruipt mij Ik wil…

Ik hoor hem: moeders stem Kan m'n oren m'n oren niet geloven Alweer een jaar dood & begraven Zand erover zoveel scherpzand Steen erop zware roodrosse steen Stil... zo meteen hoor ik hoor ik weer haar stem.…

Analoog gaf ze de geest, mijn tv Tik tik tik, krak, laatste stuiptrekking Doorgebrand smaakte ik haar dood, Gesmolten gilde ze nog even haar relaas Op het einde van het 6-uur journaal Ik weet niet wat voor weer het wordt Het goede nieuws is dat ik vanavond Alle tijd heb om een tonijnsalade te maken…

die wandelingen op Texel met de hond een mooie herinnering verworden tot gemis om wat was en nooit meer komt gestorven is in ruzie de echo van vroeger klinkt en van later of het ooit weer wordt als toen de wandelingen met de hond op Texel…

voor mij rolt het pad trekt strepen door het land de horizon verandert met elke stap maar komt nooit dichterbij panorama's rijgen zich aaneen glijden als kralen van 'n rozenkrans door mijn hand tot ik alleen nog luister naar wat geen stem nodig heeft…

een spoor van voetstappen op het geplooide strand ligt kronkelig te wachten langs golven van de oceaan een briesje wuift het lange haar als de hand een schelpdier vindt die wonderlijk verscholen ligt haar schaduw zwicht synchroon zand bloost met de lucht en omarmt haar silhouet terwijl het water schuimend rolt wordt zonlicht zacht gewist…

Alles is gegeven: de zee, het land, de lucht, het kinderlied, de zucht, 't gelaat van de beminde, de vogel en de hinde en ieder lief gebaar. Ik weet wel: mensen werken en je krijgt niets voor niets, maar alles is gegeven en dit is zeker waar: ons leven is een gave, een kostbaar iets 't bestaan, een heimwee naar de liefde, een zegen…

Na al die eeuwen zijn wij nauwelijks bekend gebleken met de éénzaat onder de planeten. Nog kleiner is de kans dat haar equivalent zich meldt, opdat wij ons met deze mogen meten. Misschien is dat de reden dat wij het moment verkiezen en het grotere geheel vergeten, maar of onwetendheid alleen is voorgewend zal nooit aan ons zijn om daadwerkelijk…

De wind dwingt de takken tot een sonnet En roept alle bomen op te gehoorzamen Samen te bewegen, als een brave kleuterklas Alsof het al tijden ingestudeerd was Ik loop het ritme van de regen tegen de ramen En luister naar stemmen, een dierlijk gebed Daar volgt de trom en de bas Een geroffel van een Renault De vrachtwagen geeft, rijdend…

zoek geen schoonheid in bedrogen ogen zij kijken zonder glans de kilte heeft ze gewogen en naar de schaduw geleid daar spreken dorre takken met zout getraande bladen over desolate vlakten die als verstomd hun verleden verraden…

Liefde die met een glimlach begint heeft een kracht die alles overwint. Liefde die straalt tussen twee mensen is zo goed dat meer mensen dat wensen. Liefde zal zeker niet zonder pijn gaan soms zal het zelfs tussen mensen instaan. Liefde is veel geven en soms weinig krijgen toch zal het nemen niet zonder geven gaan. Liefde…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

l’Histoire kent vele gezichten zoals la nuit Barthélemy schavotten Robespierre Jeanne d'Arc of l‘Inquisition tragedies die somtijds herrijzen in kwade geest en demonie hélas vers in de pers contre un danger danois dans le peloton l’évocation nu lijkt uit de start bij la Sainte Cécile te verklaren Albi's kathedraal gebouwd uit baksteen en haat…

Je ogen spreken een eigen taal als we lopen langs beken genieten van een goed maal in friese weiden, waar de koeien, voorgebogen, zich verspreiden terwijl ze naar ons loeien. Je handen, fijn en zacht glijden over het gras nooit geweten of gedacht dat geluk zo was.…

oorverdovend de stilte van de schreeuw je hart roerloos, dood de stilte voor de opmaat I love you onheilspellend…

Steeds meer chronische zieken Steeds meer regen Steeds meer absurde bliksems Steeds meer idiote moorden Steeds meer kankerpatiënten Steeds meer oorlogen met fatale gevolgen Steeds meer haat en nijd Steeds meer, en wat kunnen we ertegen doen? Steeds minder.…

Van leugens en bedrog Hangt de tour nu aan elkaar Geen leugentje om bestwil ’t is allemaal wel zo raar. De ene na de andere fietser wordt de tour nu uitgezet doping, leugens, er volgt ontslag heel de tour is nu besmet. Sport is gezond, wordt gepromoot én duur betaald vraag is alleen wordt de eindstreep nog wel gehaald?…