Alle inzendingen, jaar 2007, week 33

Zo in elkaar verstrengeld Nemen wij afscheid van elkaar Jij gaat een leven verder Dit zwijgende afscheid voelt zo onwaar Nog een laatste blik Met vele gedachten Mijn laatste gebaar Ik laat jou los Fluister bedankt En zeg heel dankbaar ‘Het ga jou goed mijn vrind, ik heb van je gehouden, en met mijn hart en ziel bemind’…

gelijk twee manometers achter brandgevoelige ruiten zetten zich onze wijzers synchronisch in beweging vooralsnog in slowmotion balanceren zij binnen het groene vlak om accelererend door hitte geladen golven voorbij de grens naar het roodste rood te klimmen waar het glas bollend van doordringende dynamiek explodeert in één…

Wat letters en woorden en heel veel wit dat hier of daar er misschien tussen zit, dat maakt de ontmoeting, dat maakt het verschil, en of jij of ik dat nu wel of niet wil, de taal gaat haar gangen, het denken zijn weg, het leven stroomt verder, weet heg soms noch steg maar laat ons maar dulden wat ons overkomt, de zon en de regen,…

in mijn rugzak zitten ervaringen met een grauwsluier en feiten met zonnebrand; aan de zwarte kant van spijt schemert nog wat verdriet maar...in de verte lonkt de "lat-" op een wellicht niet al te grote afstand mijn profiel staat stevig overeind op de site van welzijn en geluk alleen..hoe vind ik jou, man die bij mij past die samen met…

Maandag middag je bent overleden. We wisten dat het zou gebeuren maar dit ging te snel. Toch ben ik blij dat jullie weer samen zijn. Want niemand kan zich voorstellen wat het is om na 50 jaar weer alleen te moeten leven. Toch was je altijd positief en vrolijk. Je wou nooit iemand tot last zijn. Als we vroegen opa hoe is het, was het steevast alles…

Vrijdagavond het is voorbij. Je strijd is gestreden rust nu maar uit. We hebben je enorm bewonderd. Het was zwaar voor ons allemaal. Maar ook was het fijn in je eigen omgeving met ons om je heen. Zo had je het gewild en zo is het ook gegaan. Tot op het laatst maakte je alles bewust mee. Ook deze dag heb je voor een groot gedeelte zelf geregeld…

Jos Brink is niet meer in Carré bewees men hem de laatste eer hij ging zoals hij was een topman, enigst in zijn ras. Jos Brink is niet meer we zullen altijd denken aan zijn moed we herdenken hem, want al is hij er niet meer hij laat ons zoveel na televisiebeelden, shows keer op keer wist hij de mensen te kluisteren aan de t.v. Jos…

Weggerukt uit de werkelijkheid in verwarring verbaas ik mij over gevoel waarvan ik niet meer wist dat ik het bezat alles was grauw het dal was diep de weg omhoog leek lang en eenzaam het einddoel onbereikbaar het kronkelend pad dat ik nu volg leidt mij langzaam naar de top in het licht van jouw ogen ...…

De sluimerende nacht met zijn wulps gewaad van warmroze gevreeën huid luifelt gestaag naar de vertwijfelde ochtend van uitgemolken liefdesrag. Onrust en bruikleen van mijn uitgehongerde ingewanden; brengt mij de baarlijke dwang van de vruchtbare dagbesteding. Het schoot het tweemaal: de bok en zijn gestoorde broeder 'het geweten'. 'Moord…

WIJ samen, als metselwerk aan elkaar geklonken stevig verbonden elkaar ondersteunend kou buitensluitend beschutting veiligheid gevend stormen doorstaand WIJ samen ...…

Groot gespierd tattoos uiterlijk vertoon... Lief gevoelig serieus eigenlijk heel gewoon... Stoer uitdagend bijdehand ook 'n beetje stout... Niks aan doen 't is perfect jij hebt een HART VAN GOUD !…

Bedenk onder het weggooien maar eens goed wat je met je grootste liefde doet.…

als de tranen van mijn verdriet zijn veranderd tot ellenlange parelsnoeren dan zal de luster van iedere traan mij beslist sieren als ik weer geniet…

dan moet ik spiegels breken om jouw lijnen te zien met vele rondingen in het verlangend uur als wind soms stormend en dan weer weg- snellend kom je terug; strelend trek jij mij hongerend en met stijve lendenen door labyrinten van tijd zoals jij wilt genietend van datgene wat het leven ons laat verlies ik in jou mijn wortels en al het nog…

mag ik tot je komen in je dromen en niet in verleden tijd met mijn handen om je op te vangen een schouder om te rusten als de beelden verontrusten kan niet in die vormen treden waar je in een vroeger leven onder hebt geleden toch spook ik niet maar bied alternatief in gezamenlijk herkennen zullen oude angsten nooit meer wennen…

Nog eenmaal wil ik mij in de gang begeven de trappen lopen van mijn middelbare leven voor de laatste maal de bronzen namen lezen tevergeefs mijn letters boven halen. Ik hoor niet thuis tussen alle namen gezichten uit een ondraaglijk verleden hoe dichter bij het heden hoe minder de pijn maar steeds aanwezig als Atlas draag ik de wereld op mijn…

Geen navolger ben ik, die Zoals zovelen van zijn tijdgenoten De woorden van een Byron Tot zijn voorbeeld heeft gegoten. Ik creer mijn eigen werk Ik barst van inspiratie Ik wens niet te verworden Tot dichter van een natie. Ik prijs hierbij den dichters onvermogen Om te komen tot verwoorden van gevoel En niet in beelden wil ik spreken…

Schavuiten die op uitgestorven uren Muziek uit hun mobieltjes laten schallen En laveloos door stille straten lallen Die zijn natuurlijk altijd van de buren Die halen voor hun wangedragexcessen De etiquette van hun Breezerflessen…

Zijn eigenwaan, zijn zwakheden en feilen bleven hem trouw tot aan dit simpel graf; hij leefde in vele, en ook geleende, stijlen, maar zijn galop werd meest een korte draf. Zij die hem lieven, moeten niet verwijlen bij de beloften die zijn jeugd hem gaf; hij was, al waren giftig vaak zijn pijlen, niet altijd ijdel, en niet altijd laf.…

sprankelende spreeuw, langs goudgesproete vleugels verstrooit zich jouw zang…

De lage landen zit 't niet erg mee, want het water van de oceanen stijgt, waardoor ons kikvorslandje wordt bedreigd. Een nieuwe naam zou passen: Onderzeeland. We hoeven niet te wachten op een wonder. Al was d'r leuze ooit 'privatisering', met nationaal gevoel past 's lands regering het volkslied aan. Het wordt 'Oranje onder.' Dit moet de…

Jij bent voor altijd bij mij. Ik ga jou opvoeden tot een kei. Je bent nu 6 en gaat naar groep 3 Een nieuwe fase: daar gaat ons kiki. De wijde wereld in leren lezen en schrijven. De overgang is zwaar Je vindt het moeilijk dat is waar. maar weet je meisje je komt er wel. Nu is het nog zwaar maar wacht maar. Alles komt goed als je het maar…

Iets meer dan helemaal niets of alles? Hoop op alles blijven hopen op wat dan ook eenzame gedachten altijd ergens op blijven wachten op iets meer dan helemaal niets...…

een te zacht klimaat drijft jou,schuwblauwe exoot, op naar het noordijs…

Daar zit je dan uren achter elkaar naar buiten te staren. Waar wij vroeger zo graag samen waren. Waarom heeft niemand me ooit verteld wat het inhoudt als je door ouderdom word geveld. We zijn samen oud geworden jij een beetje sneller dan ik. Maar wil dit nu ook zeggen dat we ons er zomaar bij neer moeten leggen. Je hebt geen puf meer en…

De zomer is gedicht door een verzenregen van wolken vol inkt. Een radde tong brandt los in tomeloze zinnen en verplettert de rede. De zon op vrije voeten rijmt de maan voorbij in stijlrijke strofen. De hemel preekt blauw, machtige metaforen bergen aan de papieren horizon. Mensen boeken reizen boeken reizen mensen naar verre lettergrepen…

het is gewoon die arm die je om me heen legt waarmee je me troost alsof je lieve woorden zegt het is gewoon die arm die zoveel warmte geeft de kou uit mij verdrijft dat alles in mij weer leeft het is gewoon die arm die mijn vertrouwen herstelt mij de bloemen laat zien die bloeien in het veld het is gewoon die arm die ik zo vaak mis…

Zul je van me blijven houden ook nu ik wat ouder word vaak al heel vergeetachtig ben en mij op de gekste dingen stort ook wanneer mijn botten kraken en mijn rug niet meer zo recht blijf je dan nog van me houden net als vroeger, net zo hecht zelfs nu ik niet meer alles kan en vaak afhankelijk ben van jou hou je dan nog steeds van mij of…

valt hij van zijn hoogte neer in grijze rauwheid stukbrekend op straten de grijnzende rouwtijd die avond heet beklim ik lijnen van het schrijfpapier bekruip de krullen van dat oud brevier schuif de mulle verlangens naar een hogere trede – daar flikflakken zinnen uit een late brief ‘pluk de letters van mijn liefde, Lief’…

Er komt iets van vrede aangewaaid, al weet ik dat dit niet zal duren, al is enkel as waar eens vuren van hartstocht en tederheid brandden. Hoe vaak zal ons hart nog stranden? De eb en de vloed zijn het ritme van 't leven dat wentelt en keert, dat zo moeilijk de lessen hier leert... Er komt iets van vrede aangewaaid, al weet ik dat dit niet…