Alle inzendingen, jaar 2008, week 49

Da’s jammer voor Rudi aus Halle die luidkeels zijn ‘Biertjuhhh’ laat schallen. Geen arm om hem heen. Het schijnt dat alleen beginners voor skileraars vallen.…

Er zijn sinds juli veel café's failliet Maar vóór het tijdperk van de rookverboden Kwam dat ook dikwijls voor. Dus echt van node Lijkt een beperking van de regels niet En dingen zijn pas later wat ze leken Zo blijkt -bij voorbaat- achteraf bekeken…

met alles wat ik ben sterke armen houden je dichter warme lippen kussen het voorhoofd versmelten we als één waarin de nacht de dag koestert stralende sterren onze koers verlichten tot de zon ons omarmt op weg naar zomerland…

hier bevindt u zich zegt de pijl op het infobord aan de rand van het bos we kiezen voor de rode wandeling van 6 kilometer trekken een spoor voor mochten we verdwalen volgen nauwkeurig de markering en nemen de juiste afslag bij een viersprong... maar nog voor we goed en wel beseffen waar we nu zijn keren we terug op onze schreden…

De nacht bevrijdt mij van de zorgen, een paar uurtjes vrij, tot de nieuwe morgen! Eventjes je zorgen vergeten, en je pijn, even verlost van alles zijn! Je lichaam en geest even tot rust laten komen, als je geluk hebt beleef je mooie dromen. En als de nacht weer henen gaat, begint opnieuw de dageraad. Met nieuwe moed begin ik aan de nieuwe…

onder glad gereden banden van een aftandse tweedehands fiets kraakt aangevroren dauw koude vlagen uit het oosten landen straf op pasontwaakte wangen wind en weerzin spannen samen tegen verkleumde benen zonder kracht tot over de neus gestoken in een warme das en winterjas drijven gedachten verlangend af zoekend naar de zomerzon die…

Een groene zee Vult mijn blikveld Harsachtige geuren Dringen in al mijn Openstaande poriën Waardoor mijn rust Eindelijk wederkeert Dan vervaagt Alles tot een Ondoordringbaar Duister als een deken dat Mij beschermt tegen Het onbekende van Een verloren wereld Vallend of zwevend Beweeg ik voort Richting de eindige Treden van de wenteltrap…

almachtig Liefdelicht ultieme Conditio sine qua non omniversele fotosynthese zo kiem ik naar Hem getroost ontsporend in Zijn tuin waar Hij veilig mijn paden baant…

ga maar kind beweeg mee met de winden de noordenwind de oostenwind als je meebeweegt dan breek je niet buigen is beter dan barsten ga maar mee met de seizoenen dans in de regen en baadt in de zon draag haar zacht over sneeuw en ijs als je warm ben dan bevries je niet ga maar kind ga maar mee met eb en vloed kabbel in zacht golvende zee…

Ik heb altijd dicht bij het boek geleefd zonder haar precieze inhoud te kennen. Ik heb de bladzijdes gekoesterd en gestreeld, gewandeld op de ritmisering van de zinnen en de woorden geproefd als zuiver goud. Eén betekenisvol woord was genoeg om de kilte van de belevenis te verstommen, hoewel zij strelend kan zijn en verleidend kent zij geen…

Vertrouwd gekwetter Groet de vroege ochtendzon Het sluipen vangt aan…

Maanden verstreken Doch verwonden ze nog steeds De scherven van weleer Bloed dat vloeit Met een dunner wordende Structuur van het vergeten Een gekrompen hart Droogt langzaam uit in de Verzengende kilte van het niets En ik......struin Loop, vecht, ren, struikel Over mijn misvormde gedachten In mijn oren hoofd Een onvolmaakte symfonie…

Gestuit op resten van menselijke botten Begint een onderzoek naar verdwenen contact Tussen Drenth en menig handelaar En randscherven van Angelsaksische potten Spatha’s, saxen en gelijkarmige mantelspelden Wijzen op een wisselend succes Van Franken, Saksen en Noorderlingen Die zich door materiële cultuur lieten gelden Waterwegen bevolkt door…

Vanmorgen toen ik wakker werd Was ik ontzettend ziek, En niet gewoon verkouden, nee, Het was de elvengriep! De bellen kwamen uit mijn neus, De koorts was heel erg hoog, Ik zweette uit mijn oren En mijn mond was heel erg droog. Ik kon gewoon niet opstaan, Maar ik moest wel en heel snel. Er was zó veel te doen voor Kerst, Er stond veel…

Ik ben er voor je zelfs als ik er even niet ben! Ik ben er voor je op momenten dat anderen je in de steek zullen laten Laat je nooit aanpraten dat je niks waard bent Wat er ook gebeurt, er is altijd één iemand die je niet afkeurt Iemand waar je naartoe kan gaan als er niemand anders is, die voor je klaar wil staan Want…

Zal ik ooit bang zijn Als mijn gezondheid uit balans raakt? Zou ik altijd boos blijven Als mijn vriendin het uit maakt? Zal ik ooit bedroeft zijn Als mijn dierbaarste me niet meer zou beminnen? Zou ik altijd blij blijven Als mijn lot oneindig bleef winnen? Zal ik ooit verveeld zijn Als mijn kraag te wit lijkt? Zou ik altijd neerslachtig…

Opgebrand steek ik er nog één aan en verstijf want een peuk met lipstick trekt m’n aandacht probeer het van me af te zetten, maar... Een partij hitte komt plotseling uit het niets en schiet als verlammend door m'n lichaam Het is best rustig hier, maar ‘k deel de weg met een aantal anderen die dezelfde kant op gaan als ik alsof ze me begeleiden…

Soms denk ik maandenlang aan een onmogelijke uitweg gevangen, onderworpen aan een straf die ik mij willoos opleg Als hart niet doet wat hoofd gebiedt is al het denken zinloos het ogenblik illusie, ik een marionet zo merk ik na een poos Overtuiging wie ik ben, elk houvast dat ik vind vergaat onder jouw adem tot vluchtig stof in koude wind…

Van hoe ik in een woordenstroom niet kan zeggen wat ik wil van hoe ik in een stortvloed van tranen mijn verdriet niet kwijt kan van hoe ik in een mensenmassa eenzaam kan zijn van hoe ik van de liefde spreek in mijn dromen van hoe ik verlang dat je weer bij me terug zult komen…

in het naakte van jouw gezicht tekenen schaduwen licht uit verschillende hoeken de spiegel weerkaatst als een kleine heldere boogstraal die me achtervolgt kijk er dwars doorheen houd mij vast, sluit me niet buiten maar laat me binnen in momenten van tijd ontroert, verblijdt het je hart wanneer je dreigt te vallen…

kijk terug naar jouw woorden die geen weg meer vinden bij mij je aangesneden zinnen worden afgedaan en als je duizendmaal blijft zwijgen verstijf je door kilte op de grens van diepte in een soort ruimteloosheid, zinloze stilte het zet mij aan het denken lopen er rillingen over mijn rug word ik teruggegrepen naar oude beelden breek, sluiten…

Dat Rita ruzie maakt en dus vaak kookt Dat weten we, maar Kay zet haar te kakken Hij zegt dat Rita heel goed lucht kan bakken Zo wordt opnieuw een vuurtje opgestookt Die hitte brengt Verdonk alleen maar rampen En laat haar zetels stuk voor stuk verdampen…

zij kneed mee haar ellebogen op uwen rug, drukt trapezius uiteen en maakt u schouders weer gelijk nen verse biefstuk van ver ziet ge ze komen op dinsdagmiddag mee haar zetel een kijkgat waar uwen kop in past, dan lacht ze parmantelijk en vraagt wat ge het liefst wilt op welke plek ze mag masseren het zweet staat in mijn handen die vingers…

bij het ter perse gaan van de nachtvorst huilde de moervos de ochtend leeg haar vacht viel uiteen alle panorama's werden gewist, de strik zweeg…

De glooiingen van jouw hart rimpelen als een schaduw over jouw gevoelsleven de dageraad breekt, ontluikende vensters van wederzijdse omhelzing stille mascara tranen gaan vlekkenloos samen in allesomvattende liefde onwerkelijke schoonheid vormt een zacht contrast van pijn en geluk.…

Ik zie het nu, ik zag het niet. Hoe de hoop mijn gedichten verliet. Want woorden toveren niet. Zei ze vol relativisme en verdriet. Dus val ik terug op rijm en stijl. Of een passage uit het eerste lied. Ik zie het nu, ik zag het niet.…

de natuur toont het winterweer en vlokte alles wit. elk dak mocht voelen hoe de kou binnendrong. elk dier en elk mens mocht weten van de wattenlaag. en ohja, zelfs ik voelde de prikkels van elke windvlaag langs mijn oren zo guur, zo fris zo december.…

Wat moet ik zonder Iemand om mee te leven Geen minuut en geen seconde Kan ik iets aan een ander geven Met een gevoel van eenzaamheid ga ik door dit leven Dit is nu mijn strijd Juist door verlangen gedreven Zal ik wachten op jou Hopend dat je dit niet zou vergeten Later wens ik dat ik wou Dat je dit eerder had geweten Straks beginnen…

Een witte wolf huilt in de besneeuwde nacht daar staat hij volle glorie grote kracht Het mysterie gelokt door zijn roep niet langer alleen maar deel van de groep Kerstfeest op de toendra zuiver als kristal ver van de commercie dicht bij het heelal Onder de sterren samen soezen en jagen kerst met de wolven geeft antwoord…

Zie je hond als een spiegel waar je elke dag in kijkt hij vertelt je hoe het met je gaat en of je vrolijk in het leven staat Zie je hond als een vriend die jou volgt op je pad en verlies je even de moed dan troost hij je met zijn lieve snoet Zie je hond als een wonder dat bij je mag zijn voorbeeld van…