Alle inzendingen, jaar 2009, week 39

Tot de laatste ijspegel is verdwenen, blijf ik op mijn hoede voor de kou. Want pas als de sneeuw stopt met schijnen, zie ik de persoon waar ik van hou.…

Maanden gaan voorbij, geruisloos in het zuiden. Aandachtig luister ik, naar een stille stem, een verzameling van geluiden. Afwijzend blijf ik staren, onverschillig in een dal. Roerloos sta ik hier te wachten, daar beneden zonder golfslag, in een met sfeer verlichte hal. Teneergeslagen ga ik zitten, op een met lood versierde stoel. Jammerlijk…

een chrysant stijgt op uit de bruine w.c.-pot, de boiler verspreid een alcohollucht. mijn teevee maakt boerende geluiden, da's helaas mijn straf voor het zuipen van van- avond, dus ga ik maar weer liggen op een bed zonder veren. Dat is best hard! ik heb het er echter wel voor over, alleen de kater, straks, zie ik tegen…

boven op de heuvel bij gebrek aan zee een lege fles in het zand Magnolia vouw ik mijn brief tot een vliegtuigje wachtend op de wind om mijn woorden mee te nemen…

Een boycot is een streven wat geen mens na zou moeten willen leven, maar soms is een leven geen streven, als er geen boycot is om na te leven.…

Soms word je Genegeerd door anderen Maar waarom? Soms word je uitgelachen Om je uiterlijk of je afkomst Maar waarom? Soms word je uitgemaakt Voor vuile vieze of iets anders Maar waarom? Soms word je gewoon afgewezen Er is geen duidelijke reden voor Maar waarom zeggen ze het niet Soms gaat het te ver mensen krijgen geen kansen en…

Afstand zonder belang Dichtbij is eindeloos Vrede wordt geweerd Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen Gelaten ontvangen Het afscheid van toen Is de aanvaarding van nu.…

Veel van wat spannend was heeft plaats gemaakt -al is er wel iets van gebleven- voor het zeker weten Net zoals de lage duinen waarachter zich de donkere polders bevinden Die duinen die met helder weer zelfs waarneembaar zijn vanaf mijn eigen overkant zijn nu voorgoed verdwenen Ik heb ze ingeruild voor jouw eerlijkheid en maakten…

Het doet pijn. Heel veel pijn. Als je zoveel wilt zeggen, Maar ze je niet willen horen. Als je zoveel wilt vertellen, Maar ze je niet begrijpen. Als je ze zo dichtbij wilt laten komen, Maar zij dat tegenhouden! Het doet pijn, Zoveel pijn. Als ze bij hun vooroordelen blijven staan, En dus niet willen zien dat je veranderd bent. Als ze van…

de rotan stoel bij het achterhuis schommelt door wind bezeten zacht krakend en bijna vergeten op het terras van schelpengruis een man door zwart gedragen wordt zichtbaar tegen het blauw van loze adem en diepe rouw die het dagend licht vertragen uit zijn brieven vallen wonden als losse blaadjes uit het leven door zijn verre kind gebonden…

ik klamp me vast aan de ijzeren poort en voel mijn grenzeloze onmacht besloten is zonder een enkel woord dat we niet samen mogen zijn vannacht ik kan het knarsen van het sluitend slot nog horen het sterven van stemmen en stappen op het grind ik heb de strijd gestreden en verloren ik heb de pijn geleden maar bemind…

Kleren maken de man meer mans is als een koe maar wel nu los van geslacht Bij de eerste indruk wordt voor je gedacht Je krijgt gewoon geen tweede kans Zijn dames die bijstand trekken al blij er enigszins bedekt bij te lopen van eindjes die ze zelf aan elkaar knopen Ze gaan af bij gesprekken Hun lot voelt bij werkgevers gecast in hun oude…

de vrouw van mijn weten voel ik achter oogleden stapvoets naast me gaan ebt de vloedgolf haar gedachten nemen hun eigen vlucht vliegen precies daar waar het erop aan komt mijn geweten spreekt wordt behoedzaam samengekneed die haar kloppend hart begrijpt en weet als geen ander bij wie ik hoor……

Hij stuurt de rechter deze brief: 'Meneer, u bent ontzettend lief! Ik schrijf u met enorm plezier. omdat ik mijn ontsnapping vier. Gelukkig kreeg m'n vrouw een kind. Ik mocht erheen, verdween gezwind en houd geheim, waar ik vertoef. U vindt me vast een slimme boef! Ik ben u veel te schielijk af. Ontlopen doe ik zo m'n straf. Doe maar een…

Mijn ballade Werd geschreven Door de trillende handen Van een verlopen artiest De woorden Rollend over het papier Beschreven niks Dan pure waanzin Geen ballade Was wellicht beter Maar ijdel als de sterren staan Gaf ik de opdracht voor mijn eer Inktzwarte letters Vingen mijn ziel Als een gekooide tijger Langzaam brekend in gevangenschap…

Bevrijd uit die teerput dat jij een relatie noemde Mijn vleugels spreidend in de schone lucht Genietend van elke seconde vrijheid blijheid Ontsnapt aan jouw klauwen die mij steeds weer terugtrokken in die teerput nu voorgoed buiten bereik Genietend van elke seconde vrijheid blijheid…

Waar zou ik henen varen met mijne vissersboot, waar olietankers waren zijn nu de vissen dood. Waar zou ik henen rijden met mijne oude truck, want net waar ik wil rijden zijn alle wegen stuk. Waar zou ik henen lopen met mijne houten been, zelfs over mollehopen geraak ik nauwelijks heen. Waar zou ik nog om lachen, ik ben een pessimist…

'van een vierkant gedicht de hoeken afgerond uit voorzorg je zou je maar bezeren'... hoe mooi moet je het maken om je lezers te raken dacht ik bij het herlezen van dit versje je kunt je nog zo uitsloven maar om opgemerkt te worden moet je met zwaarder geschut komen zelf behoor ik tot een minderheid die nog geraakt wordt door de tedere…

een, twee, drie, vier, ik wil pinnen want die schoenen die schoenen zijn zo mooi in Huizen sta ik in het pinhok ben hier nu opgesloten shit, waar is nu mijn mobieltje dan kan ik een-een-twee bellen euri heb ik nu genoeg maar ik kan er nu niets mee brandweerlieden komen na een uur zagen mij vakkundig uit schoenen hoef ik nu niet meer ik…

Mijn ogen zijn gesloten en voel me niet echt ziek toch ben ik aangesloten op een innerlijk infuus. Jouw liefde stroomt heel langzaam diep in mij vermengt zich met mijn bloed en maakt mij minder moe. Gedachten zijn aangesloten door een onbekende link ik weet niet hoe te stoppen en of ik dat wel wil. Jouw liefde stroomt langzaam…

Dat ene briefje waarop zij schreef hoe lief ze had, anderhalve maand voor ze haar koffers pakte, in zijn hand. Een hand als zwaard in steen, niet los te krijgen. Meegenomen in het graf van de arme pijpendraaier. Hart gestopt. Een batterij die na veelvuldig laden plots niet meer te laden was. Het leven dat zich niet laat rekken, nu…

OVER EEN SCHILDPAD Een schildpad acht het ongezond te slapen op de koude grond. Zijn schild wordt bovendien dan vuil. Veel liever pakt hij een fauteuil. Zeer passend is naar zijn gevoel daarvoor de naam schildpaddestoel.…

Een ontmoeting, oude liefde Die vonk in je ogen Van vergeten verlangen Toch is er dat vlammetje, onbewogen Warmte en wederzijdse liefde Dat vlammetje flikkert Als sintel van die liefde ’s Nachts lig ik wakker, onmacht Voel me alleen Herinneringen zijn verdwenen Geen arm om me heen Als verloren sterren in de nacht Het zoete licht van de dageraad…

In mijzelf het allerkostbare en blijvends niet te verliezen, om jeugd en tijd terug te winnen en me uit de eindigheid te tillen, menig energie gemorst, wat de natuur geen moeite kost, opnieuw te kiezen, de enige maat te bepalen, niet verder af te dwalen tot de fictieve grens van wat ik achterlaat, een weg gekroond met onderscheid,…

wie zal de meeuwen terugwerpen als ook jij verdwijnt in niets meer dan een druppel of in de doofheid van de duinen die, ongenesteld mijn armoede zullen dragen ik zal droever worden mijn gedichten zwijgzamer en uit de nachten zal ik wanhoop plunderen, de donkerte van de eeuwen omdat geen enkel ogenblik meer zal bestaan…

Een warme glimlach tovert kuiltjes in haar nog wat slaapdronken wangen als ze uit Morpheus‘s armen glijdt ze zal de nieuwe dag gaan veroveren wind en regendruppels ten spijt ze lieft de herfst boven zomer en winter de lente is ook een zaligheid maar de herfst met al die dwarrelende bladeren en kleurende klanken die hoort bij haar hart…

in een rode gloed ontwakend laat de passie van de nacht het bed terug hevig kraken en zelfs al wordt er na nooit meer in geslapen toch zal men nog zwichten voor oogverblindende gezichten…

terwijl zij naakt zijn offertafel al bereidt wet hij kruislings lange messen legt ze binnen hun bereik de rust van wierook kringelt langs het witte marmer zij rilt gevangen in zijn magisch ritueel kaarslicht toont haar warmer gemaskerd door het eerste ochtendlicht schrijdt hij nader zij geboeid verheft met luide stem het oude…

dagen dwalen door jaren jij door mijn leven jij weet mijn snaren de juiste klank te geven…

Hij wilde zelf de bonussen verlagen, maar als je aan de overzijde zit, dan is het plotseling niet zo zwart-wit. Ik zou van schaamte gauw een boerka dragen. Zeg Gerrit, geef wat - 't is maar een idee - aan gedupeerden van de DSB!…