Alle inzendingen, jaar 2009, week 41

Al zit hij ook met zijn faillissement Toch redt Dirk zich beslist uit de problemen: Hij kan gewoon zijn oude baantje nemen En dan opnieuw weer dienst doen als agent. Maar krijg je straks van hem op straat een bon Dan kost je dat denk ik al gauw een ton.…

Een troosteloze, grijze dag De wind waait zachtjes, Boze wolken overschaduwen alles Ze omarmen een waterachtig zonnetje De zon, eenzaam en alleen Hoog, ver weg van het leven De bomen, als lijfwachten van de aarde Rivieren, gevoed door de tranen van de lucht Beekjes, kleine metgezellen van de grond Klaterende, eindeloze watervallen Spoelen…

Ik ben een mens met vele fouten die in haar eigen wereld leeft maar die begaan is met de anderen en hen op tijd wat liefde geeft Ik ben een mens die niet kan haten daarvoor is de liefde mij te groot schrijf wel graag dingen van me af geef ziel en zaligheid dan bloot Ben altijd blij met een reactie zo leer je ook de mensen kennen de één…

Schilder creëert de vrucht, tot de honger hem dwingt te eten van zijn stilleven. De nacht is gesluierd in het fluister ligt de smart van ieder dichters hart. Boom beklopt z’n bast, in z’n talent gerustgesteld draagt hij de takkenlast. In de kleur van een gevleugeld paard, vlecht ik verlangen in een ponystaart. Geluk op een steen…

In de lente zon kouwend op een grasspriet lag ik languit in 't gras, m'n gedachten dwaalden af naar het verleden, hoe onze liefde voor elkaar begon. Zij, die nooit uit mijn gedachten is geweest Ik hield van haar, eigenlijk doe ik dat nog steeds. Wij waren jong en onbevangen, smoor verliefd, vol verlangen. Genietend van de liefde voor…

Ik wens mij soms onzichtbaar Waarom weet ik niet echt Of wens ik mij als veertje Dit meen ik echt oprecht Onzichtbaar in het openbaar Of het veertje dat kan zweven Dat fladdert op een zachte bries En men dan denkt wat krijgen we nou Wie zou dat veertje wezen Ik heb, al zou je denken, Niets te verbergen, dat is het niet Maar soms, heel…

Als ik mezelf verlies dan ben jij er die me vindt ik zoek waar jij zoekt maar al die plekken maken blind Je houdt mijn hand vast je laat me dit zien elke plek waar ik was geweest Je laat me nooit los je laat me nooit gaan Pas als je zeker weet dat ik het overleef Dus ben jij die het me zegt? die een arm op mijn schouder legt? dan ben…

een sirene, de zon van goud begeleidt de voortrazende wagen, ergens ligt bloed op de stoep of andere wonden moeilijk te zien, je houdt je stil en wacht af, vergeet gauw, drukt de angst weg. Heel ge- zond overigens, de hele tijd in godganze paniek. ách nee, loos alarm denk je, maak je je- zelf wijs, geen bloedplas geen dader…

Vandaag is de dag dat jij in eeuwigheid zal zwijgen al had jouw mantel je al verlaten en kreeg de nieuwe kou al vat op jou jouw gekrijs is nu onhoorbaar al zullen de klanken van je stem zich voort blijven dragen in een herinnering van gelukkiger jaren jouw sterven prijst het leven dat je droeg en ik zal je veders bewaren tot de tijd…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst, van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de mond want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt voor…

laatste bloemen huiveren bibberen in hun potten verwijtend roepen ze naar mij "wij willen naar binnen" in de borders is nog kleur van lage en hoge asters de laatste appels zijn geraapt noten drogen in kistjes…

De stille zilveren maan, hij volgt naast sterren stralen en wolkenstofjes ons dagelijks spoor en heeft ons nooit verlaten. O stille maan hoeveel eenzame nachten waarin het mij zo angstig te moede was zag ik een gulle blijk van je troostende vale schijn. Jij wilde zo graag altijd voor mij zijn. Het nachtelijk uitgaan, zijn mysterieuze…

De bergvallei met zoveel schoons in het verschiet nabij verlaten wenst men niet. Het lommerloof dat meer geduld heeft dan men menslijk kan horen grond met een groots verleden uit het ooit geboren en dan van bewoners dat handgebaar vertrek valt zwaar. Gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron Al wil je dagen luidkeels danken om…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

me terdege bewust van het lege in ’t rimpelende zal ik de windstille dagen zachtgolvend breken ten volle de draagkracht van ’t bewegen beleven…

waar eeuwig tijdloos was materie energie en eindeloze snelheid had scheidde god hemel en aarde baarde in een paradijselijke sfeer de evolutieleer met erfzonde en de doop in lidmaatschap als absolutie de prijs van deze struggle for live zal altijd hemel blijven de mens wil verder dan het drie dimensionaal gaan kijken…

De rivier is er zoals wij er zijn er wolken zijn en gras en ganzen die er poepen en meeuwen er omheen. Zwijgend turen oude mannen in de verte, het water langs naar het verleden misschien. Niets beweegt. Misschien dat de zee in de verte dorstig wacht. Misschien…

sta in brand daar beneden was vergeten dat ik pepers voor de maaltijd had gesneden dus voortaan niet alleen na maar ook voor het plassen even goed handen wassen…

Duizend duizelkussen tuimelen omarmen sluit knelgespand perst lenden blikken trillen wimpers sluitstenen hangen brand verlangen geluiden fluiten huid suist sellen wereldvreemde werelden zoengloed hong goed dood over lijven…

Haar boezemmaatje is een matig A-tje; dat beetje maakt haar treurig en soms kwaad. Ze hoort van de methode Knight en gaat naar hem toe voor een goed gevuld behaatje. En op haar vraag “Komt het echt voor elkaar?” is zijn ontboezeming: “Dat dénk je maar…”…

Jij bent er, mijn verdriet als ik je vraag om haar te zoeken te zeggen dat het zo niet langer gaat om haar desnoods te smeken weer thuis te komen om haar te zeggen dat het missen mij te veel wordt mijn rust verdwenen is en er geen schoonheid is alleen maar stil verdriet en zeg haar dan dat ik intens gelukkig ben als zij maar…

dat drijvend dons met die gestreken halzen die twee zwanen daar slapend dobberen ze de oktoberdag door…

Jij en ik. Anders. Anders in zoveel opzichten een man. Typisch een man.…

Als vertrouwen beschaamd wordt Is wantrouwen geboren Als wantrouwen de overhand heeft Is vertrouwen geen lang leven beschoren…

Soms is een mens gewoon een beetje trots op dat wat hij bereikt Soms wordt dat door een ander de grond in geboord en ben je dat gevoel van glorie meteen weer kwijt, Alsof het er nooit was!…

Tranen treurden gisteren vaarwel schiepen langzaam ruimte weer te leven in het heden zonder angst voor wat nog komt het voorspel is begonnen laat het leven maar komen voorbij is niet omkeerbaar morgen is weer maakbaar het gaat nu om het nu…

vastgenageld loopt bloed door open ogen het zwaard slaat botten kraken door macht ontkracht oren bonken de mond schreeuwt longen uit het lijf opengeklapte ribben ontketenen gevleugelde geest vlieg bloedarend het offer is gebracht…

Adem het uit of in, dat laatste woord is een begin van een regel of zin, dat allemaal vormt de zekerheid in taal, resoneert de tekst, verbaal in de tegen – polen in een ware zegetocht in de ringen van de ‘nibelungen’ en de poëzie en op‘ de schaal van richter’, in de dingen die zijn vergaan, blijft een mens een vrome dichter…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…