Alle inzendingen, jaar 2010, week 23

De windstille nacht met zijn gordijn van stille schemer verkeert nog in rust, en wacht nog dronken van slaap, op Haar. Zii, die sluimert in haar gouden bed gehuld in een luchtig golvende sluier ontwaakt, rekt zich uit, en opent haar armen naar de dageraad die in warme gloed wordt gezet. Zacht rosewit gloort de ochtend, kust de vroege morgen…

je vader is de man die zolang je leeft je vertrouwen en bescherming geeft de man die je streng maar rechtvaardig advies kan geven en die heeft gezorgd dat je vooruit komt in het leven nu je ouder wordt zie je steeds meer dat je op hem lijkt en op dezelfde manier naar het leven kijkt vader bedankt voor alles…

Het praten wilde geen praten meer, wilde beter onverstaanbaar kunnen lijden de landstaal had geen liefdevolle ogen meer, moest martelend blikken kunnen zwijgen romantisch gevarieerd te keur wilde de allergrootste liefde, de allerkleinste letters kleven, evenals de verscheidenheid.. van roemloze rivieren die in tranen uitmonden, voelde de…

25 jaar lief en leed. 25 jaar naast elkaar wakker worden 25 jaar bijna naast elkaar opstaan 25 jaar lief gedeeld 25 jaar ook veel leed 25 jaar niet alleen pais en vree 25 jaar ruzies deden ook mee 25 jaar elkaar de waarheid vertellen 25 jaar best wat met elkaar te stellen 25 jaar zijn 9131 dagen 25 jaar inclusief de schrikkeldagen 25 jaar…

Ze zijn alleen achtergebleven berooid van alles verstoken van huis en haard weg van het geschonden land opgenomen in een andere wereld kunnen zij niet gedijen losgelaten in het eindeloze staren ze alleen nog in het niets en wij maar roepen en opdrachten geven wij zijn de gunstengevers genadeloos in onze uitspraken het gelijk zullen…

bijna staan de vakanties weer voor de deur velen kunnen even weg uit de dagelijkse sleur doch voor menig hond en kat wordt het een twijfelachtige tijd wat gebeurt er met hen wellicht raken zij hun baasje kwijt de één mag mee in de auto en de tent die is dat al jaren zo gewend maar elke zomer gebeurt het weer je leest het overal keer op keer…

het doek is gevallen de laatste akte speelt zich af buiten het aanschijn van vreemden zonder enig licht nog wat resterende stuipen toegedicht aan ontheemden geblinddoekt op planken tastend op weg moe van spoorloos kruipen soms is applaus door zwijgzaamheid omhuld het kent begrip op afstand zogezegd monddood kil de zaal…

Joh... die Job daar stond hij nou, met al die leiders samen die Haagse meute met bekende namen een vraag meneer, voor U, voor en haar in ronde kring ja, zegt U het maar hoe denkt U over dit, en dat hoe gaat dat in die grote stad na jaren van besturen althans zo moest het lijken komt hij nu hier eens kijken meneer Cohen kunt U mij zeggen…

Je geneeest Je verkwikt Je beurt op Je brengt alles in balans Je lost problemen op Je geeft liefde kansen Je brengt vrede Je geeft me tijd Je ontplooit me Je bent mijn ' alles ' Je bent mijn levensadem Jouw naam? Rust.…

Deprimerende mindermaker. Tragische kinderkopjeskraker. Neem eens een goede therapeut. Wie weet, gaat dan je gif eruit. (De vierengever geeft ook vijven. Mijn laatste distichon, 'Niet zo schichtig', was voorzien van twee negens. Leuk! Nu heeft de ervaring mij geleerd dat de cijfergeving op gedichten.nl uiterst grillig en willekeurig kan zijn,…

Sedert zijn dood is mijn grootvader 0 ten hemel / 0 ter helle gevaren aankruisen graag opdat duidelijk wordt hoe dat zit. Hij was vader van velen, tuinman, burgerman uit de eeuw voor de eeuw van deze of misschien wel van toen klokken nog kunstwerken waren en nieuwe techniek. Sedertdien gingen er meer, trok mijn vader zich terug, (beleefd…

Nu je ogen niet meer stralen, het licht eruit verdwenen is denk ik nog even terug aan vroeger en aan hoeveel ik dat mis. Afscheid nemen is niet leuk, afscheid nemen is niet fijn toch zal het binnenkort moeten en zal jij er niet meer zijn... Straks ben je uit m’n leven verdwenen en dat doet me nu al heel veel zeer. Niet meer met je praten…

( voor Jessica Durlacher ) Jij etaleert flinterdunne bespiegelingen achter een violette voile van plastic wijsneuzen, jouw geheim, al hebben ze duizend oren, duizend ogen, daar komen ze niet achter. De zuiderwind waait door je gave oren, je fluorescerende billen, voorbij doordringende nautilus-klanken in de bolle zeilen van je hersens, dienstbare…

Als God de onschuldige tot zich roept Wordt het boek dan gesloten ? Zullen wensen vervliegen Als een herfstblad in de wind ? Zullen sterren verdwijnen Als wolken der vergetelheid voorbijdrijven ? Je vingers glijden door de mijne Woorden vervagen Het blad valt Ik geef je een laatste kus Je wolk drijft stilletjes voorbij En laat duisternis…

als je weg zou vallen zullen rivieren verdiepen waardoor stroming zich zal versnellen als je weg zou vallen zullen grote donk're wolken samen pakken en dreigen voor de dag van morgen als je weg zou vallen zullen bomen en bloemen nederig buigen voor een grootheid zoals jij als je weg zou vallen zullen er onmetelijk grote gaten ontstaan…

ver van het grote loze stadsgedoe waar de lege zielen door de massa worden meegezogen waar de vele kroegen als oude kerken openstaan in de uitgestrektheid van de bossen waar meer koeien dan mensen zijn en de honden nog los kunnen lopen daar telt het wandelen de kilometers niet alleen de stand van de zon is belangrijk 's avonds daalt de stilte…

Eens was ook ik het leven zat ik hield het voor gezien niets nieuws dat mij nog boeien kon ik had het al gehad maar nu na jaren besef ik pas het is niet aan ons wij doen maar wat en toch, wij komen altijd uit waar u ons hebben wilt dat is bepaald!! in eeuwigheid geluk voor wie het horen wil ik luister en ik weet dat mijn…

Aanvaard mij in mijn stille zijn als ik verdwijn in een schelp of in een steen daar ligt de bron die leven geeft zoekend in balans daar ligt het zijn wat niets verwacht niets wil niets moet en zichzelf ontmoeten wil zoals stil op de huid van mijn lief.…

wittte nevelen hangen boven zwarte polders nacht en dag over elkaar de regen spoelt de hemel schoon wat later legt het land zich in de zon te drogen plots is alles opgefleurd in vrolijke kleuren blauw en groen…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

Tevreden met wat hij aan beelden Hoort? Denkt op het juiste ogenblik Een gek te zijn. Voorland van hem, De kwade droom die hij verveeld en Snel uittrekt en weggooit. Niet gewikt En steeds meer draden los. De accuklem Is van literatuur, veroordeeld en Verroest. Of ze gedrukt staat. Ik Weet van opgeld dat het ruikt naar zijn stem…

Met blote voeten in een bollenveld, slijk onder de nagels en kleine kiezels tussen de tenen, als steken in zijn hart. Hij plande ooit een bloemenveld, groot en kleurrijk, werelds als de vuren van Olympia tot Barcelona, maar loopt vandaag, als alle dagen, met blote voeten in een modderig bollenveld.…

Ik loop door het bos. De wind ruist door de bomen die staan in een dichte rij te dromen. 'k Ga er stil aan voorbij en luister naar hun gefluister. De bladeren ritselen. Ik wou dat ik ze kon verstaan. Maar kan er toch alleen maar naar gissen. Misschien zijn't verhalen van hun belevenissen.…

( voor Mark Rutte ) Je hebt dan wel een nipte overwinning, weet wel, de tegenstand is niet gebroken, begin maar met je zogenaamde ontginning, wij zullen jouw ivoren toren met de waarheid bestoken. Dag en nacht ligt je fakeglimlach onder vuur, blijf jij maar een verbeten slaaf van het kapitalisme, vier maar blindelings feest, rechtsaf met…

de tsunami is weer langs geweest kaarsen zijn gedoofd in heilige huisjes waar aarde beefde liepen catacomben vol met rijke roomse geesten nog flakkert in schuilkerken de vlam van hoop in droef verwerken brood en spelen zegeviert maar jan modaal betaalt de decadenten voor zijn loos vertier…

In uw schamel teer gestel wortelt mijn levenswonder met datgeen wat ik vertel kunt u al tijden zonder uw versterven maakt mij klein tot in de laatste uren zo deemoedig vriend te zijn zou eeuwig mogen duren u laat mij het mooiste na in ongeschreven wetten dat ik in u overga kan niemand meer beletten.…

in het stromende lentewater ademt een florerende dichtzang over maagdelijke lelies zilverblank waardig dat nog "onaangeraakt" is gebleven ik zie verwonderd hoe vogels vlak langs het watervlak luchten woorden ontkiemen gepenseeld aan een bewegende hartslag een natuurgedicht het geluk begroet me met dagdromen herbergt buigzame woorden…

Chaos in mijn hoofd Mijn gevoel totaal verdoofd Moe en afgebrand Alles lijkt op drijfzand Hoe heeft het zo ver kunnen komen Waardoor is mijn energie zo afgenomen Werken was mijn lust en mijn leven Maar heb me daaraan nu totaal leeg gegeven…

Balk drinkt een bier met aangeschoten balletjes Rut lult met iedereen er dwars doorheen Staaij (achter Israël), staat vrouweloos alleen Coh kent de cijfers wel, maar geen getalletjes Pech oogt vrij duidelijk, twee ijskristalletjes Bij Verdo is het tandenknarsen en geween Plotseling blijkt Roem een geestig fenomeen Wild spuwt repeterend moslimniemendalletjes…

Een ijle naam op het raam, van mijn gedachtenplantsoen Als een wasem zich kristalliseert tot een ijsbloem van algehele catharsis en doet slapen in de armen van een stille strijd of het ongunstig winnen van looptijd in binnenruimten Als het ongeluk stuk slaat op een bedrand van gelijke stemming Als jouw hart, zacht gestemd spreekt…