Alle inzendingen, jaar 2010, week 24

verzand in diepere lagen verloor ik allengs grip op dagen liet wind en regen lang begaan ontblote wortels bleven nog reiken naar houvast in dit woelige bestaan en moeizaam vaste grond hervonden vertakten zij naar zomerend licht sterke seringen kwamen in zicht vragend om voeding voor groei vanuit een eigen drang tot bloei voorbij de groene…

Ik kijk zelden Naar het witte doek Ik kijk bijna geen t.v. Ik lees het liefst Een goed boek En neem mijn fantasie In de verhalen mee Mijn helden Zijn de antihelden In verhalen over Weemoed en verlies Geen kampioen of zeerover Maar een simpel persoon Die ik verkies.…

meer is er niet een weg, een bruggetje en dan het fluisteren van de bomen misschien het blaffen van een hond herinnering als ver gezelschap van oud-geliefden op afstand lopen zij het niet meer in…

loop naar de maan, zei je en zonder aarzelen deed ik wat je vroeg ik zal de melkweg nemen, dacht ik misschien slaag ik er nog in een ster voor jou te plukken…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…

het danst ongeleid in vastomlijnde ogen reflectie schittert…

geen spoor van wolf heel uw schaapskleed wonderschoon met peroxide…

Als niks, niets is en we kijken niet verder, zullen we nooit onze blik verruimen, dus laat niets altijd 't voordeel van de twijfel!…

Telkens woorden van begrip, telkens weer die woorden maar zonder het gevoel. Ik zou zó graag willen ervaren, tot in elke vezel van mijn zijn, dat ik begrepen word zónder meteen gelijk te krijgen... Dat mensen mij gaan zien zoals in mijn optiek alléén Hij mij nu ziet .…

ik fluister in de schelp van je oor op je gelaat verschijnt een glimlach met gulle hand strijk ik de verlangens open ik raak je verder tot in de geheime plooien verbreek de stilstand van je bloed nu zijn alle vogels vrij ligt de zomer open…

Terug verlangend naar een tuin van vroeger vol met rozen in verschillende kleuren. Die heerlijk geurden! Ik zou daar nog een keer willen vertoeven om daar die sfeer weer opnieuw te proeven... Die tuin zal wel niet meer bestaan want er zijn al jaren voorbij gegaan....…

Het is een bedrog het sprookje dat hij vertelt ik trap er niet in.…

de sleutel naar mijn hart ligt diep begraven onder de littekens van de liefde…

Er stond een bordje gereserveerd dat zegt wel iets iemand wilde het dus hebben de vraag was al gesteld voor je het wilde heeft u nog meer voorraad? of moet u bestellen? want ja, als een ander het ook wil dan zal het wel goed zijn neen, het is uit onze collectie in onze winkel liep het niet maar nu het gereserveerd is is de belangstelling…

vertel mij hoe zal ik schrijven over de Liefde, wiens naam louter door de stilte in mijn hart kan worden uitgesproken over de geboorte van mijn sterven in haar peilloze diepte waar het verstand blijft grijpen naar de tere takken van haar kruin ze afhakt, verbrandt voor eigen gewin over de eenzaamheid voorbij de oevers van de tijd waar…

Hemels geluid Ze pakt haar gitaar alsof het haar baby is en begint met heldere stem te zingen. Haar hemelse geluid maakt de donkere deuren van mijn hart open. Haar gitaar streelt ze met grote liefde en haar liedje maakt de kamer tot een stille oase van muziek vol met al het zoet van bloemen. De witte zonnestralen in de…

Lieve Peter je hoeft elkaar niet dagelijks te ontmoeten wat een wijze woorden sprak diegene die dit ooit bedacht want het is waar Peter er was een dag dat we elkaar aanraakten in zuivere vriendschap bij het lezen van een gedicht zomaar vanuit het niets de erkenning de herkenning warmte genegenheid en dat wederzijdse gevoel van vrijheid…

Het was als een roep toen jij weer in mijn leven verscheen ik had je verdreven tot ver over de liefdesgrens maar je bleef als een schaduw in mijn leven soms verkeer ik tussen twee werelden, dan blijf ik zweven zonder vleugels maar naar jou luisteren is de tijd durven te verliezen wanneer ik de woorden op jouw lippen lees golft…

Gewoon eindelijk eens dat gevoel terug op een bed met liefde gemaakt niet gelijk die olifant we houden het bij een mug ook nu weer heb je me flink geraakt maar ook ik heb zo mn dingen gezegd dus laten we gewoon tezamen gaan genieten van elkaar op dat bed met liefde gemaakt een kus niet meer dat rottige gebaar dat is nu over gestaakt…

de warmte valt schijnend uit de nacht de ochtend daagt uit want de zon is er weer maar keer op keer struikelt zij over de drempel van de zee de kim stoomt haar klaar de dag is gedaan…

Je verminkt jezelf met dubbelzinnigheid vermengt betekenis met prooi omhelst je in de slachtofferrol het schip is al dertig jaar aan het zinken met medicijnen en alcohol aan boord de zee blijft vrijwillig in het verdrinken jouw wanhoopstem wordt niet gehoord jouw glimlach speelt de clown met zinloze ironie, onvermoeibaar sarcasme…

Als een rokje van oranje wordt bekeurd En dames op een stadionpleziertje De voetbalbond doet denken aan een biertje Wie weet wat er dan zaterdag gebeurt Zal de FIFA een zwerm toeters dan misschien Als reclame voor de Bijenkorf gaan zien?…

(zie mijn de schreeuw van 07-05-2010 hartenkreten,) Mijn schreeuw gehoord mijn vraag verwoord mijn schreeuw klonk als een vuvuzela door ik vroeg/vraag om een onderzoek naar die machten en geheime krachten die verbergen dat wat wij niet mogen weten. Om de waarheid te onderzoeken door een sterke tegen kracht,en tegen macht.…

'People, I'm gonna leave this old world beyond' Peter Green Blote vrouwen, rijp, op ooglapjes na, schuddend met hun veelsoortige borsten, in een magische kring, schommelende wijnflessen, onterechte dompers, schermutselende zwaardvissen, vechtend met lachgas en kriebels, vreemde danspasjes in de lucht van zijde om door te prikken met dierlijk…

In optima forma met een fijn aroma heeft zij een dilemma. Wordt het chocola of vanillevla?…

het koude het grille van de nacht, het duister kom ter wereld , eet en slaap trek en sterf leegte heerst de nacht het grille het diepe duister de hemel is licht geworden, de ogen zien niet de sterren stralen het duister beneden boven is het licht de mens is dood de gevangene is vrij…

Ze staart naar buiten naar de drukke wereld de regen tikt tegen de ruiten de mensheid kent geen geduld De duikplank is hoog niemand die haar ziet ze houdt het niet droog maar springen durft ze niet Ze staat op een groot plein haar dierbaren om haar heen om dichtbij haar te zijn maar toch voelt het alleen “Waarom begrijpt niemand mij…

De zon schijnt. De was is nog niet droog. Ik heb angst op een door-de-weekse dag. Ik weet wel waar ik bang voor ben! Ik ga huilen bij het horen van je stem! Maar ik neurie een vrolijk lied en zing 'alles kan, maar niets mag'. de brug is gebroken.…

Een mooi sonnet gaat zeker altijd over iets en als je dichter bent zal dat geen zorgen baren. Misschien vertel je over ’t meisje op de fiets of over iets dat je niet langer wil bewaren, maar ’t kan ook gaan over een verre toekomst ooit of over heldendaden die je wil vertonen, maar denk dan maar: zoiets dat haalt de kranten nooit en mogelijk…

Prijs hen de hemel in maar doe dit tijdens leven zodat ze weten, dat men daar een plekje heeft te vergeven.…