Alle inzendingen, jaar 2010, week 24

Een jeugdige freule, keurig en fleurig, ziet naar haar echtgenoot die treurig en zeurig, humeurig en kieskeurig, zijn charme bij haar heeft verloren.…

Donderdagmiddag op kantoor radio op de achtergrond het nieuwsbericht bereikt mijn oor een vreugdekreet komt uit mijn mond Zucht van verlichting volgt spontaan door woorden klinkend als muziek “kabinet op rechts lijkt van de baan” een lichtpuntje in de politiek…

Een vriendelijk antwoord doet woede bedaren Krenkende woorden wakkeren juist toorn aan Waardoor nieuwe conflicten kunnen ontstaan Het is beter de goede contacten te bewaren. Een vriendelijk antwoord getuigt van wijsheid En maakt een ander niet onnodig kwaad Want met boze woorden is niemand gebaat Weet elkaar te omringen met vriendelijkheid…

waarom sloop je het geluid niet uit de muren zodat ook het verleden stil wordt je hoeft me dan niet meer te omarmen of nadien, jezelf schoon te vegen omdat het knakt binnenin, was ik toch al het zwakst tel de slagen, tel de dagen mijn borsten rusten en nauwelijks adem voor toekomst en dezelfde kamer, planken tot kussens gekist…

een moeder huilt om haar kind ze had het ook graag anders gewild bij haar is het net zo als bij velen je wilt graag alles met ze delen maar ja, kleine kinderen worden groot en dan passen ze niet meer op je schoot ze groeien op en vliegen uit dan is het niet meer je kleine spruit ze krijgen zo hun eigen leven en willen van alles beleven…

Een echte vriend is als een klavertje vier. Daar vind je er maar één van. Maar als je er een hebt, heb je het geluk zeker gevonden. Een echte vriend is als een veilige haven. Daar kan je altijd op terug vallen. Op een echte vriend kan je vertrouwen. Een echte vriend daar heb je er maar één van.…

Als berger in een duikerspak is dit ruim veel te groot voor mij ontrukt aan een familietak drijven verschrikkingen voorbij mijn bril beslaat het tranendal van dompelaars in zeemansgraf ik zwem tussen een dodental aan wie ik namen geven mag waar zij zich gelukkig waanden vallen patrijspoorten op slot kinderen van nabestaanden verdronken…

Er wonen torenhoge dromen in de kwatrijnen die vallen me regelmatig in de schoot van de scherven is een lied te maken in flonkerende refreinen van lichte verzen groot.…

Als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde graven we rivieren om te bevaren onze jeugdigheid en eerlijk streven begraven we liefde om te bewaren als een schat…

Zijn leven afgehaakt maar er is iets gebleven dat hij bestrijdt uit alle macht misschien het zien zonder gevoel ellende om hem heen geen onderscheid vriend of vijand geplet, vernederd uiteengerukt verminkt, vermist details verwateren eindeloos gebons verwrongen gedachten eenzame nachten herstel onmogelijk een wrak zonder toekomst…

Slierten roze wolken de eerste twinkeling van een ster. Schoonheid van de langzaam verdwijnende dag. Verwelkoming van de nacht met een goudgele maan.…

Ik probeer de herrie in gedachten te sussen want al is alles om me heen dan wel stil ik kan de onrust in mijn hoofd niet verzachten, Klokken, straaljagers, vallende appels, irritante vogelgeluiden, ghetto- blaster dragers, het wil niet afnemen de herrie in mijn hoofd. Maar die zijn alleen maar opvulling! Expres, om de pijn van jouw wegzijn…

zit ik in het Zelf zijn mijn tranen de sleutel pijn los te laten…

Kun je zonder zongarantie wel verantwoord op vakantie?…

Een kind wordt in de status quo geboren van eeuwenlang gekoesterd standsverschil (want klasse is het punt, niet ras of kleur: volstrekt onhoudbaar en irrationeel, maar goed genoeg om de verdachte geur van onderbuikgerommel te maskeren) Elk kind komt binnen door de toekomstdeur om ons de laatste versie aan te leren van wat we van de goden…

De heldere zomerzon schijnt vandaag vrolijk in mijn hart. De frisse ochtendwind blaast alle tranen weg. De golven op het strand geven het dansritme aan van deze dag. En het jonge zomerse groen roept iedereen bij zich die voorbij wandelt. Alles is in zomerviering op een mooie melodieuze melodie voor alle schoonheidslievelingen…

zo'n wekker toch altijd maar vroeg uit de veren voor een ander…

licht dat streelt de schone schets schept hij het zinnebeeld als hij haar vluchtig ziet raken haar borsten net het riet niet…

Wie is die man met verrekijker hij heeft mij op het oog. Zie ik hem knipogen of knijpt hij voor de kijker. Ik ga hem tegemoet hij ziet mij scherper. Als ‘k overeind kom zie ik hem van dichtbij. Nooit eerder viel mijn oog op zo’n opmerkelijk schilderij. Geschreven bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn…

Hij stond zich aan haar te vergapen, terwijl ze in 't woud lag te slapen. Het duurde niet lang, of hij streelde d'r wang. Onberispelijk was ze geschapen! Ze zei hem vlak na het ontwaken: 'Ik droomde heel eng over draken. Toen wekte je mij en nu ben ik zo blij, da'k een elfje met jou wens te maken.' Alsof ze gedachten kon lezen, sprak…

Bij de thuiskomst op Ithaka was er alleen de hond herkende mij bij het snuffelen aan de bezwete hand De geur van na een everzwijnenjacht het hart klopte nog in de keel alsof het land, het water de zon me niet herinnerde al was er wel de vertrouwde wind met een verhaal van jaren zout Zou jij nog dezelfde vrouw alle gegadigden voor jouw…

Als een ontbladerde boom getakt in zijn naaktheid ben ik een roepende in de woestijn waar geen weg is om gehoord te worden, de stroom van de rivier geeft geen houvast zij mondt uit in zee. Dwalend is mijn hart ik wil de verlatenheid begraven in grotten om op zoek te gaan naar vaste gronden om weer te leren leven en lief te hebben zo…

zon brandde zacht een warme lach in het landschap van plezier hier vond ik woorden in het spinrag tussen struiken bepareld met de ochtenddauw jouw ogen vierden feest in de voorpret van verwachten de gasten namen zomer mee cadeaus met linten en ballonnen in de zee van tijd is weer een nieuwe draad aan jouw levensweb gesponnen…

je bent al lang gevlogen maar je donzen veertjes dwarrelen hier nog steeds de mooie herinneringen koester ik warm als een dekbed vol van jou…

Bij gevaar, kruipt de krab alleen maar weg, hij is geen lafaard. Lentezon spreekt aan, hoog meten ze hun krachten, mijn leeuweriken. Een bonte specht, kiest slechts een simpele stam, ver van de bloesems. Bosviooltjes in bloei wat klinken ze klaar en helder, kinderstemmetjes. Bloesem dwarrelt neer, varen steekt z’n handen uit,…

Ze was blond maar voor het overige volmaakt. Ik herinner me haar zoals een dier de smaak van water, opwinding of geluk. Een resonantie in zenuwen of spieren, een licht natrillen van een draad, een afdruk van een hand op een lichaam. ---------------------- uit: 'Toendra', 2006.…

Als het je wil was, regen doortocht mijn zolderkamer, dan stierf het lachen op mijn gezicht.. en mijn stem.. die had vleugels, maar jij hoorde de wanhopige fluisteringen niet. De heuvels van de ademloze vreugde, de triomfantelijke woorden, ze vielen ze waren een harde klap in het gezicht, dood, net als een kaars waarvan het onverlichte…

( voor Hans Lodeizen ) Een jongeman, zo teder en fragiel, ademde zijn korte leven de poëzie in en uit als een eeuwigheid. Er bloeiden rode rozen uit zijn rode mond en gele en roze, vooral roze. Hij bracht de kleuren van de papegaaien en de regenbogen onder woorden, soepel als een lasso, hij zalfde ons met de zachte golven van zijn geurige…

de schemering oogverblindend is vaak de waarheid doofstom, tot dromen toe bereid hoeveel huizen zijn er al ingestort eer de oerschreeuw werd gehoord de dageraad pak wat stenen van het grindpad in niet verklaarbare vormen gevat een wereld op zich met vele kanten net als ik of mijn hoogbejaarde tante…

wij.......zijn liefde geen geld meelijwekkend klein en kwetsbaar in dit schrijnend tekort wij zijn mensen dat is al al wat telt mensen .........geen geld! - Jon-jon -…