Netgedichten

netgedicht (nr. 33.220):

Elfje

Hij stond zich aan haar te vergapen,
terwijl ze in 't woud lag te slapen.
Het duurde niet lang,
of hij streelde d'r wang.
Onberispelijk was ze geschapen!

Ze zei hem vlak na het ontwaken:
'Ik droomde heel eng over draken.
Toen wekte je mij
en nu ben ik zo blij,
da'k een elfje met jou wens te maken.'

Alsof ze gedachten kon lezen,
sprak zij: 'Ik verklaar het bij deze:
zo 'n elfje is fijn;
ook een tientje mag 't zijn,
maar het moet wel een nummertje wezen.'