Alle inzendingen, jaar 2010, week 40

Bij vlagen Verslagen vervagen de regels met normen het verdriet met geluk de kracht onthagen zonder daden roep ik vragen ach wat zou het kon ik maar slapen…

Een nog jong talentvol leven is heengegaan... Hij kon niet verder leven en heeft het opgegeven. Z'n vrouw en kinderen moeten alleen verder gaan... gesteund door vrienden om hen heen. Ze staan in deze moeilijke tijd niet alleen. Het heeft op mij een diepe indruk gemaakt. En heeft veel mensen geraakt.…

Het kleine verloren ogenblik daarin even stil zitten denken aan God _ tot Hem bidden dat is een krachtpilletje ofwel vitaminedruppel voor heel het mensenleven.…

Als een schip vaart langs de maan roeken naar hun slaapplaats gaan als over kattenpaden en -wegen kattevoetjes gaan bewegen de oude gnoom op de schutting zit stil en vroom, alsof hij bidt als peren vallen loom en zwaar van de kromme perelaar fladderen de kleine kinders door de hof als dikke vlinders kruipen door ligusterhagen eten…

DE ZAK, die zak!!!…

soms is het donker, zoveel sterker dan het licht. Vlinder vliegt even niet. Merlijn tovert even niet. De kleine blonde, is dood. bloemen zullen zich mettertijd, weer ontbloten aan de zon, harten worden weer verwarmd, door herinneringen los van de tijd. de vlinder zal weer vliegen. de tovenaar zal weer toveren. De kleine blonde,…

Zeg me, Papa Waarom ik besta Is mijn enig doel Dat ik iets voel? Als ik niet wil Wordt het dan stil? Is niet bestaan Gelijk doodgaan? Zou mijn konijn In de hemel zijn?…

Wanneer namen begrippen worden tast de wijsheid in het donker verslagen door een stille kracht verlangend naar het wonder maar ooit komt er een moment waarop wij zullen weten wanneer dat moment ben ik nu alweer (vergeten)…

Een druilerige dag, een vochtige wereld, maar wat blijft is de hoop op zon morgen Een zieke vriend, grijs van ellende een steun in de rug, maar wat blijft is de hoop op beterschap. Een steek onder water, die je niet voelt pijn doet, onbedoeld maar wat blijft is hoop op revanche Een woordenwisseling een misverstand een klein handje in…

Vlijmende ijzel Speldenprikkelt en verstijft Mijn ontblote hoofd…

Ik ben er voor je, mijn liefste Ik kan je verdriet niet voelen Ik kan je verdriet niet dragen Als ik dat kon zou ik het je afnemen Zodat jij even kon rusten Even aan jezelf denken, even niets. Ik kan je wel steunen Je een luisterend oor geven Een moment van stilte Om aan hem te denken En even stil te staan bij de mooie herinneringen…

Waarom is het leven zoals het leven is Waarom is het verdriet zo groot bij een gemis Zoveel verdiet kan een mens toch niet aan Waarom gebeuren er dingen die je niet kan sturen Waarom gaan er mensen bij je vandaan Is er een plek waar ik je kan vinden Is er een teken die ik moet weten Is er een weg die ik kan volgen Om je weer thuis…

Omdat het buiten kouder wordt kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan…

laat de veters springen van het ijzeren corset dat je insnoert in je ogen zie ik vonkjes die wachten op ontbranding liefde raakt je aan voel de vederlichte streling van een pauwenveer die je huid tot leven wekt…

de wind vergaart dode bladeren in een hoek van de tuin om ze later weer overal rond te strooien ondertussen snij ik oude takkenbossen tot eerste wintertijd…

dromend in zenuwachtige wind dwaalde ik zwevend langs gangen van duister door hoge poorten en openstaande deuren langs plafonds en randen van verstikking mijn beklemmend hart angstig zoekend naar de uitgang in wilde achtervolging van het naderend onheil paniekerig en met bonzend hoofd hoorde ik in ademnood plotseling de kwinkelerende…

De wereld is niet altijd mooi maar heb daar nooit om zitten treuren Heb altijd positief gedacht, hem zelf mooier te kleuren. Altijd vrolijk tekenen en bijkleuren. Er altijd weer wat van maken om de boel op te fleuren Tot ik er ineens genoeg van had, om de kar te moeten trekken Ineens te beseffen dat niemand anders ook die wil heeft Genoeg…

Wat gaat er in iemands hoofd om met een leeg gestreden ziel in het verschiet Verwarring en misschien teleurstelling het licht in het leven niet meer ziet Wat gaat er in iemands hoofd om die moe en in volledigheid is ontdaan De kracht uit zijn lichaam vloeit geen moed meer heeft om door te gaan Wat gaat er in iemands hoofd om waar vreugde…

De slagen ontweken De spieren verkrampt Verschrikking verstreken Het leven verdampt…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over een horizon van waterplezier van een gastvrij merenland opgespoten tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…

het regent in mijn hart terwijl de zon vrolijk oogt heb ik wel genoeg tegen je gezegd hoeveel ik van je hou, en hoe mooi je bent wanneer de ochtend zich uitrekt en jou zachtjes aanraakt door de lichte gordijnen het regent in mijn hart weet niet of er 'n paraplu bestand is tegen deze enorme bui ga met een leeg gevoel verder tot ik me laat…

Je komt mijn naam niet tegen op de lijstjes Ook ben ik nog door niemand opgebeld Mij is zelfs in 't voorbijgaan niets verteld Toch let ik op de bel en maak geen reisjes Want als beoogd collega van Maxime Is één ding essentieel: Blijf anoniem !…

Fiets ik in Groningen door de Voermanstraat dan denk ik niet alleen aan schilders, sterrenbeeld en paard. Of ik stapvoets rijd of snel ik denk voornamelijk aan dichters van gedichten.nl.…

Familie-dag Een wonderlijke familie-dag op een wit strand met schitterend weer. Een dag zonder lawaai met alleen de zacht zingende de achtergrond. Een wind met melodieen voor onze harten die oude melodieen elk moment oplost in de wind. Een dag met veel ruimte voor eindeloze blijheid voor jong en oud. En voordat de hemel vol…

rozenblaadjes zacht vertellen me van de pracht hoe mooi de eeuwigheid zal zijn als ik met mijn ogen streel over de rijkdom van het fluweel elk blaadje zie, zo teer en fijn hoe het hartje zich openvouwt zo zichtbaar vertrouwd de regendruppel toelaat dan weet ik er is geen nergens dat er ergens een hand van liefde bestaat…

uit een schatkamer van beelden dansen dromen en sprookjes hand in hand op muziek van lang en kort geleden klinkt in woorden en gebeden hun gezang ze kleden zich met kleuren die spotten met gewoon in alles bruist vitaliteit breken alle banden voelen zich niet meer gevangen in het ontstijgen van de werkelijkheid laat ze komen…

Volgens Ali is Europa een museum volgens Adam is in een museum wonen fijner dan museum zijn…

Wat een geluk om aan dit leven te mogen deelnemen Het zou een groot gemis zijn om op te groeien zonder ouders Geen broer of zusje om mijn leven mee te delen Er zijn zo veel dingen in het leven die me gelukkig hebben gemaakt Ik leef in goede gezondheid Heb drie kinderen waar ik trots op ben Een huis, eten en dat alles meer Voor dit alles…

je hangt hier, stil er is niemand die jou opzij schuift en nog kijken wil geplooid voor het venster maar wie wenst er te kijken door glas naar wat er niet meer was je mocht er zijn…

Over het licht en de duisternis Als het licht de duisternis verlicht Verschijnt alles voor ons aangezicht En heel misschien Gaat u dan zien Wat de schepper heeft verricht. De schepping die op ons is gericht, Hoort daarom in het volle licht.…