Alle inzendingen, jaar 2010, week 40

daar klapwiekt een kind het kan kijken met ogen groot als van een jonge nestvogel het kind houdt iets in de holte van zijn smalle vuist een onzichtbaar insect met stippen en een breekbaar schild schoksgewijs beweegt het kind zijn hoofd verscholen in de capuchon van een gele regenjas het klapwiekt boven bergen versgemaaid gras…

Hij werd echt zomaar van de straat geplukt Voor op de set met nog wat jongelui gaf aan zijn studie maar meteen de brui Een soap werd ons nieuw nationaal produkt Van Peter werden snel posters gedrukt om acht uur was Nederland even lui voor de blonde held in gestreepte trui Menig kamer werd met hem opgesmukt Hij bleek niet alleen leuk te kunnen…

Het water druipt langs de muren er groeien zwammen in de hoeken het glas valt uit de ramen klimop zoekt zijn weg naar binnen ratten knagen door de vloer een weg naar boven. mijn doos rumbonen,repen chocolade, koekjes,dadels,aardappelchips, alles nemen ze mee zelfs geld,horloges en telefoons. Dan word ik woest begin alles te bekleden…

Nog even over Wesley en Yolanthe Hun bruiloft was veel duurder dan begroot En iemand moet er met de billen bloot Want wie betaalt de koks, de muzikanten Gelukkig rest ons paar na die affaire De gastendoekjes en de etagère.…

Er is moed voor nodig om door te gaan, om niet bij het verleden stil te blijven staan. Er is moed voor nodig om aan je zelf te denken, om te voelen ook al is het allemaal pijn. Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf, en te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan. Er is moed voor nodig om door te gaan,…

je gaat niet zomaar als je wordt bemind bij een glimlach van een geliefde en sprekende ogen van een kind soms blijkt de aarde te groot of de hemel eindeloos ver weg een ziel is dan in diepe nood het gevoel geestesdood denken kent heg noch steg je gaat niet zomaar als missen huilt in het donker waarin de zon is verdronken…

ogen kijken luisteren ogen voelen ogen zien alles en soms het einde dichterbij ik zie jou luister naar jou voel jou en kijk naar jouw einde te snel zo dichtbij…

De balans vinden om dingen te doen en dingen te zien. Helder te zijn, scherp te zijn misschien. De homeostase van de geest. Naast alles telt die nog wel het meest. Mezelf er toe zetten belangrijke zaken te ondernemen. Tijd die ik niet heb, toch van mezelf claimen. Tijd maken voor datgene dat telt, soms onder zware gemoedstoestand geveld.…

De laatste zonnestralen van de dag, hij geniet en neemt zijn pijp, die zijn jongste tijd gehad heeft. Terwijl de rook omhoog kringelt, kijkt hij bedachtzaam in de verte, vroeger, ja vroeger, toen... Maar verder komt hij niet meer, herinneringen aan Marie, reeds vele jaren geleden van hem heengegaan. Steeds vager, haar gezicht, haar warmte…

de eerste druppels sinds lange tijd vallen spatten uiteen op de dor droge grond ogenschijnlijk zonder effect toch luiden zij de overgang in even nog lijkt de warmte van de zomer te blijven hangen maar de lucht grijst en de wind wakkert aan een rilling loopt langs mijn rug jaren vervagen het kind in mij loopt voorbij verliefd,…

Op wegen en in herbergen zien allerlei mensen mij kijken verrast of afgunstig slaan soms hun ogen neer getroffen door een felle zon waarbij bloemknoppen blinkend splijten dauwdruppels van de wijde velden duizenden vrije spiegeltjes vatten elk mijn weergaloos aanzicht steeds anders - maar even wonderbaar doet een toverkol die bekoring…

Boze inborst Klaag’lijk zweeft het geluid door de ruimte; rillingen lopen over de rug, een nachtmerrie verdwenen, zoekgeraakt een kind, zoon, dochter gekeurd en weggehaald, meegenomen en kwijtgeraakt Een algemeen gevoel van ontsteltenis neemt plaats verdwenen, de veilige rust een onvolmaakte wereld.…

Perfect is datgene waarin we ons in de liefde imperfect maken. Als goden straffen, hoeven we niet te vrezen, wij zijn hét gebed. Het lot is geen doel, maar een opdracht anders te kijken naar onszelf. Ervaring is de som die aan de opgetelde fouten blijft kleven. Denken meester te zijn over de wereldgaard…

Het is alsof de dood ons stilte afpakt en de kleuren van bloemen intenser zijn dan ooit maar helderheid is in een waas omdat de spiegel nooit kan liegen en denken soms niet verder gaat dan voelbaar beseffen dat het sterven ons de grootste talenten heeft ontstolen om voort te leven in gedachten.…

landerige wind kiest maar niet voor af of aan blijft in de luwte…

er zullen nachten zijn waarin ik jou zal zoeken, je willen voelen en het gordijn dat tussen ons is gevallen willen oprapen en het duister van de nacht willen tegenhouden er zullen dagen zijn dat jij mij hoort roepen, me willen omhelzen terwijl mijn lichaam niet meer is, wel slechts een gedachte die je kan raken deze momenten herinneren…

Vandaag is er een jubileum Want papa is al even dood Al 12,5 jaar Tien jaar geleden geloofde ik het niet Nu besef ik het Het is waar En nu pas zie ik in Wat hij werkelijk is Geen goede vader Een leugenaar, een egoïst Dat is wat jij was, pap En dat zul je altijd zijn Je beseft namelijk niet Wat je mij hebt aangedaan Zo ontzettend veel…

Wandelschoenen staan quasi achteloos in rust voor een oude muur. Nat en vol modder wachten zij op wat straks komen gaat.…

. met wel duizend tegelijk bezongen ze de boom zo leek het en zo torende hij luidkeels hoger in de blauwe herfst de kilte brak in honderd stukken een wagenwiel vol goud verdraaide allengs alle hoeken in het oude gras langs hun glanzende stipjesjas gleed de dag ineens omlaag de hond pakte de stok en ik hielp zoeken tot de…

Goedemorgen intuïtie Leef mee vandaag Geef me ruimte Knaag niet aan mijn geweten Verdriet mij niet Stop de verstikking Ik ben mijn hersenen Jij mijn intuïtie Werk mee Koester me Alsjeblieft Jij bent mij Heb me lief.…

De Nederlander staat bekend als 'n strijder voor principes maar ook als onderhandelaar en mens van de praktijk vaak is er openlijk conflict tussen die attitudes Nu wordt dit drama uitgespeeld hier achter de zeedijk in een prachtig rederijkersstuk getiteld: "Dit bent u dus" want ja, heel Holland staat in de spotlight: eten of geweten. Is praktisch…

hoe zwaar is de rugzak die hij tillen moet torsend tot in lengte van dagen loopt hij meer gebogen daar het geduchter weegt dan voorheen totdat dagen gaan korten bladeren verschieten wordt het besluit genomen ik heb genoeg geleefd ~* Antonie Kamerling hij werd maar 44 jaar † *~…

de schemer verheft zich de nevel sluipt al rond in geen tijd doet mist alle zicht teniet de late wandelaars gaan voet voor voet voor ... voet hun stille zwijgende stap wordt in de smoor verborgen van de eerste dolende winterschimmen…

eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige…

Het witte vel, gelijnd door zwart, ontelbaar zijn de noten, kruizen, mollen, bogen. Daar komt de muzikant, het hoofd ontcijfert, vingers beroeren, stilte breekt in klanken luid en zacht. Het wonder van een partituur in Geesteskracht door mens en instrument tot leven gebracht.…

Op afstanden die bijna niet de overbruggen zijn groeten mensen elkaar met snelheden die bijna niet bij te houden zijn vragen mensen elkaar, luid roepend, schreewerig hoe het gaat met doorgaans de woorden: "ALLES GOED?" , uit oprechtheid, eerlijkheid of gewoonte veelal ten principale goed bedoeld Houd je antwoord ook goed bedoeld ten principale…

ik zie hem wel komen mijn tikkerkameraadje met eigen flegma haalt hij me stilaan in neemt zijn tijd want tijd heeft hij alle tijd de tijd van mijn leven hij zal mij krijgen dat weet ik maar niet wanneer dat weet alleen hij gelukkig maar…

lui als een sultan alert als een jager dobbert hij voort op golven van gebeuren zonder plan drijvend op avondrood weet hij zich geborgen in de deinende schoot van het ogenblik verpletterd door de orkaan overkomt hem stilte…

laat me je troosten fluistert de wind zachtjes geloof me, ik kan een regenboog aan tranen dragen…

Ik wil alleen maar jouw voeten zei ze. Oh ze wou alleen maar zijn voeten. Verder hield ze niet van hem. Zij smachtte naar zijn voeten. Ze veroverde zijn voeten met liefdesgeweld. De man was nu volledig kwetsbaar. Hij lag naast haar. Zij lakte zijn tenen en legde een gevangenisketen om zijn beide enkels. Voordat hij het wist waren zijn voeten…