Alle inzendingen, jaar 2011, week 50

Toen het duister opgetrokken was scheen slechts een koude kille zon Door het vuil beslagen vensterglas waarachter een spin zijn web spon Toen licht ’t donker gebroken had scheen het een dag als vele te zijn Buiten wachtte weer ‘t rechte pad met erop van gisteren nog de pijn Toen de stilte lang verdreven was scheen het eenzaam, schrille…

Verheug u want de komst des Heren is nu nabij; Hij talmt niet meer. Leg al uw zorgen bij Hem neer en laat uw vreugde steeds vermeren. Hij komt, de wereld wacht op licht en zal herschapen zijn tot vrede; Hij doet de deur naar 't onrecht dicht en brengt gerechtigheid dan mede. Hij komt, wees dus van zorgen vrij en durf vertrouwen op de morgen…

Geluk zit in: Een telefoontje, wat anderhalf uur duurt belangstelling naar je wel en wee vriendschap die geen eisen stelt maar er gewoon is! Geluk zit in: Een glimlach, vol liefde gegeven een arm over de mijne de vraag, ga je mee naar bed vanzelfsprekend! Daarin zit geluk, puur en simpel!…

Zoals veel dagen in December schraal en verbleekt metalen geluid door de kruinen opeen gedreven koperen staken gekraste karakters in de ogen van blinde passanten door dit gestaalde woud waagt geen wind zich kilte klimt langzaam in mijn winterkraag ik slaap in huiveringen wacht op de mist van het vergeten ik scheur mijn mantel in niet…

Spelen met gevoelens is geestelijk oorlogvoeren als de balans wordt opgemaakt zijn er alleen verliezers wijs naar de aarde aanschouw de hemel besef de oneindigheid aanvaard het licht ook midden in de nacht samen met mijn schaduw ga ik nu toch weer op pad we raken maar niet uitgesproken er is één en al zelfbeklag mijn wijsheid is begrensd…

Hij zegt 'r: 'Ik zie je graag bloot.' Z'n teleurstelling is echter groot, 'Man, vlieg op!' roept de vrouw en dat doet-ie al gauw. Van beroep is de kerel piloot. De hemel gaat hij tegemoet, want een stuurknuppel is-ie: hij doet nogal stom en wordt maal van een man (kannibaal). Die zegt: 'Brokken piloot smaken goed.'…

Heelheid Helemaal hier te leven, aards en vol met glans, ontwrichting weinig beleden geeft scheuren in mijn hand. Gesloten is mijn wereld zo lang dat duurt, echter diep van binnen breekt een muur... Zichtbaarheid is niet de maat; liefde is een naam! Door ontwrichting heen schijnt een licht, warm en zacht. Tijd wordt overwonnen en sterven…

Een gesmoord lachen in avondrust terwijl feeksen sluiers plukken voor magiërs zonder gelaat regent stilzwijgen neer op het papieren strijkorkest de fagotten wenken hem terug ergens zwenkt een vogel zijn aftocht tegemoet de strijkers wikkelen al strengen om hem te binden zijn tong is rap en zwierig voorop in de bonte maskerade draagt…

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

het hart rijmt wezenloos op de weke denkbeelden die mijn geest passeren, er is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels…

In het museum der Huiselijke Gezelligheid zag ik de beroemde scherven. Maar toen ik naar de Moeder vroeg keek de suppoost mij ernstig aan. Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij. Ik kwam in de zaal van Steeds Dezelfde Dromen. Ik rook daar de geur van een vergeten soep in een vitrine voor het raam, en op een rotan bank zat het bezoek dat even…

Mijn dag is goed als jij me groet wanneer ik zit ’t ontbijten. Schrik toch niet zeg nee, vlieg niet weg want heus, dat zou mij spijten! Je borst is rood je bent niet groot je oogjes zijn net krenten. Je kopje scheef ja ik beleef weer heerlijke momenten! Werk ‘k in de tuin zie ik je kruin je hipt me voor de voeten. Blijf maar heel…

Het spijt me dat ik ben, zoals ik ben. Het spijt me dat ik op deze wereld besta Het spijt me dat ik alles in jouw ogen verkeerd doe Het spijt me... ik loop weg, ik ga. Het spijt me dat ik niet ben wie je wilde dat ik was Het spijt me, mijn ma…

het was in de tijd van barre winters dat Jozef de ezel van stal haalde en zijn geliefde Maria vroeg de geest te vergeten van wie zij kuis een kindje droeg Jozef had het niet begrepen en dacht aan het zevende gebod was zij hem ontrouw geweest geslapen met de pottenbakker dan had hij een oogje toegeknepen maar een rendez-vous met een geest…

weet je hoe het voelt als een huis is zonder thuis en weet je hoe het voelt heel alleen weer voor de buis want daar zit ik sinds jij wegging mijn tranen smelten sneeuw wat moet ik dan, als ik het aankan, deze kerstmis hoort mijn schreeuw het zal wel weer koud zijn met kerstmis zonder zonneschijn het zal wel weer koud zijn met kerstmis whisky…

mijn hoofd los van de romp het schedeldak scharniert open; hersenen krijgen de adem die ze verdienen uiterst voorzichtig worden ze gelicht en in een pot met formaldehyde geplaatst op de draaischijf, als bij Tussen Kunst & Kitsch, worden ze bekeken minuscule dunne repen geschaafd onder de microscoop daar, ja daar wordt het godsdeeltje…

Reizend door uw Woord waakzaam als de wijzen volgen we uw Licht dat elke nieuwe dag opkomend uit het Oosten uw Weg ons wil wijzen met Goddelijke overwinningskracht. Verheugd verwachten wij de komst van ’t Koninkrijk de dag waarop uw Licht zal blijven stralen als teken dat U ons voor eeuwig hebt bevrijd. Knielend voor uw Troon het kostbaarste…

Ik zou graag weer eens Met u van gedachten wisselen Een gesprek zoals wij voorheen Vaak gehad hebben Ik draag u met heel mijn hart en ziel Een lang en gelukkig leven toe Vertel mij, hoe vergaat het u? Zal ik mijn wedervaren verhalen? Ik ben moe weet u Zeven miljard telt de teller reeds Allen wachten ze op mij Verwachten mildheid…

Een doos of vaas kan zich geen beeld van iets anders vormen. Zij zijn alleen een deel van een omgeving voor een mens of dier. Zelf vallen zij samen met hun huid van steen, karton of een ander materiaal. Zij kunnen nooit een uitbreiding ervaren. Voorwerpen zijn gedompeld in een afzondering die nooit kan worden opgeheven. Er is niets…

Ik ben er klaar mee, is een veelgehoorde kreet ik heb er genoeg van, hoor je nog vaker ik pas ervoor, ’t is maar dat je ’t weet ik bedank voor de eer, kijk eerst naar de maker! We bedanken te vaak, maar dat is niet gek we zijn het zat, te worden geleefd en toch is er niemand die vanuit zijn hart zegt: als een cadeautje weer eens dubbel binnenkomt…

Weer is het bijna Kerst, weer is het raak, Weer zijn er mensen in het hart getroffen. Geweervuur en granaten die ontploffen, Ze geven deze maand een wrange smaak. Het is niet nieuw, maar toch moet ik het vragen: Waar blijft de vrede en het welbehagen?…

dagen gaan en dagen komen ochtend, middag avond, nacht opstaan, douchen, kleden, eten en de katten niet vergeten elke dag aan je gedacht lachen, huilen, zwijgen, zingen werk en hobby, fiets en trein gewoon de dagelijkse dingen voor het eten een glas wijn wind en regen, zon en maan liggen, lopen, zitten, staan zomer, herfst, de wind…

oude gedichten veeg ik voorzichtig op woorden verzamelen zich tot stoffig hoopje ze gaan terug naar Muzes bron waar ze ronddansen met letters van het alfabet in stilte vormen zich glanzende druppels…

je bent zo Zon – zo Maan – – zo neon Rood – in het blanke licht rank te staan ik geur in je op en stamel mijn stem vast door jouw blozende honingraad wil ik zijn als de stoeiende libellen om dan al zoemend ten ondergaan daar de woeste golven – gelijk aan kerktorens – alle bellen rinkelen doet vraag ik je – bind me in – vorm…

Bij BNN is men totaal van slag Twee stoere heren gaan elkaar opeten Met de heer Spong als dubieus geweten Hij kijkt of dat juridisch zomaar mag Maar bij een breed publiek zijn deze heren Zelfs vóór de grap al moeilijk te verteren…

Vele mensen zijn er nu mee bezig, gedachten over 't afgelopen jaar, wat het hun allemaal gebracht heeft, voor sommige confronterend zwaar. Een besef het anders te willen, in meer wie je werkelijk wilt zijn, merken dat situatie's en mensen, men zal afstoten tot 'n breuklijn. Opruimen van dingen wat niet past, bij het ware innerlijke gevoel…

Zoveel mis met Kerstmis dat wat je mist met kerst is de eenvoud alles moet en niks dat mág gewoon dié dag, en dan nóg een ben er niet blij mee zeg het eerlijk al die troep weer naar benee die enge warmte van koude ballen dat glitter en die warme kálekoen niets voor mij dat kille klatergoud die malle frase al die versiering de mooiste tuin…

Een Kerstgroet maken. Ja ja, ik weet het, ik moet weer een Kerstgroet maken Ik liep er in augustus en in september al aan te denken: ik moet straks weer een Kerstgroet maken En dan moet Kerst deze keer met een hoofdletter Daar was ik vorig jaar de mist mee in gegaan en dat was niet het enige Ik wenste vorig jaar namelijk…

De wind zo guur waait lokken heen en weer op dit late uur kijkt de maan op ons neer Bakkers maken poppen van spec'laas Makkers staakt uw wild geraas Ik kijk door de ramen van de huizen Zie gelijk Pepernoten, kikkers, muizen Kindjes warmen handjes aan hun mok lintjes sieren pakjes, taaitaai geschrok Op het dak paardenvoetjes…

Klein en groot stuk voor stuk gierig, inhalig. Bon ton werd de leugen van hoog tot laag. Wie leiding had dienen te geven deed niets dan bedriegen spon reeksen leugens. Geen keuze bleef horigen, zij kregen de rol opgedrongen van medeleugenaar. Vrede vrede wordt beweerd maar vrede is er niet. Schamen zij zich nu hun roofzucht bekend…