Alle inzendingen, jaar 2012, week 40

Ik sta eenzaam voor het raam wacht je ergens op, vraag je verwacht je iemand, vraag je ik schud mijn hoofd je zou het niet begrijpen het zou je ongelukkig maken maar ik, ik keek uit het raam ik tuurde en speurde in mijn gedachten ik schrijf de naam van hetgeen mij nooit meer zal overkomen ondanks al mijn bidden en al mijn dromen liefde…

Ze kwamen plots de grens over marcheren Ons landje was daar niet op voorbereid Eén tank slechts had het leger indertijd Daar zijn ze weer maar nu om te cremeren? ‘k Vertrouw het niet...in elke kist een dooie? Vertel mij wat...‘t zijn Leopards van Troje…

Toen ik de geest gaf, hoorde ik Een vlieg mijn slaapvertrek belagen De stilte daar was voor de storm Of tussen felle regenvlagen De ogen waren uitgewrongen De ademhaling schoolde samen Om zich ferm en kordaat te houden Straks voor de Grote Kroongetuige Wat vond uit mijn nalatenschap Bij wie als erfstuk onderdak? Dat vast te leggen was…

Dit gastengebouw staat fier, maar bescheiden aan Drachtens levendige, boomrijke rand. Zijn eetzaal heeft met elke stemming band. Gesprekken mogen samengaan of strijden, hier zal men steeds fijne spijs bereiden voor vreugde, door sprookjesluister omrand, én geldvragen van nuchter koel verstand. Schappelijke geest wil alles leiden. Binnen…

Met grote vreugde Geven wij, Lijf en Leden, U kennis van het cum laude Afstuderen van onze ziel Na het decennia lang volgen Van colleges aan de Universiteit Des levens Hierbij nodigen wij u van harte Uit A.D. 2012 met ons het glas te Heffen in Party Centrum Het Gedicht Regellaan dertien, Alhier…

(Het leven als kunstwerk) Met mijn handen die Hij gemaakt heeft schep ik een kleine hemel over land en water en later rots en strand pover en verlaten alles wat nog in mijn herinnering leeft De wind draait om oud gebergte, om lovertjes en platanen waar liefde pijn verdreef Dit is wat Hij mij geeft iets sterkers om in te geloven…

Mijn jonge buurman plantte vier vijf jaar geleden een trotse esdoorn aan nu blaakt zijn tuin van Canadese glorie er is geen houden aan…

Koningin van Het solitaire vers - Dichtkunst in volle Eenzaamheid geschreven Die zo velen Ook na jouw Heengaan honderd Jaar en meer Nooit ging vervelen - Jij die je aan De hoop nauwelijks Durfde over te Te geven, wist dat De menselijke geest Verder dan het Uitspansel reikt Schreef dit vers Om de medemens Die in…

Ieder verzamelt eigen ammunitie Voor schepping of evolutie. Maar om te evolueren Moest er toch iets existeren, Is mijn contributie. Maar kun je de vraag beperken Tot enkele aardse werken?…

over koorden van woorden zweven gevoelens heen en weer verdriet en zorgen blijdschap en humor schoonheid en ernst vanuit de ondertoon van liefdevolle aandacht door de magie van warme zinnen halen ze elkaar letterlijk dichterbij maar de afstand blijft platonisch…

In plaats van te vragen hoe gaat het je? Stellen- hoe staat het met je groei, veel Onkruid tegengekomen, genoeg warmte Gehad, toch geen vergif? Want, te weinig vocht en je verdroogt, teveel Water en je verdrinkt, een hittegolf en je Verschroeit Te horen krijgen dat zij op het nippertje De strenge vorst overleefde en nu in grazige Weiden…

Mijn ‘grote liefde’ had ik toch als kind. Vader en moeder, God en Sint, geen latere liefde haalde het daarbij. Wat hield ik veel van hen, wat hielden zij van mij! Het was een liefde die mij vleugels gaf en achteraf, herinneringen, bitterzoet. Aan wasgoed dat te drogen hing op houten rekken rond ’t fornuis; aan een te klein, te koud, te vochtig…

Grote en kleine schoenen op een rij waren mijn oom en ik, die naast 'm lag. En hij vroeg wat ik in de wolken zag. De wolken schoven boven ons voorbij. De aarde is inmiddels wat gedraaid, wolken die wij zagen, zijn vervlogen. We vergaten wat ons heeft bewogen. Andere wolken zijn weer aangewaaid. Wees nu stil en ga liggen in het gras; je…

kom dwalen in een wereld vol verhalen prikkel je zintuigen droom over de aarde ontmoet culturen kinderen die leven spelen tussen kamelen in de warme woestijn volkeren die één met de ijskoude vlaktes zijn zoek ver dichtbij in woordjes de plaatjes van het boek *Kinderboekenweek 2012 Thema: Hallo wereld!…

In ’t raamkozijn een meisje van dertien dat het leven nog ziet als spannend boek, met haar Arabische prinsessen-“look” zich de dochter waant van een bedoeïen. Bijna geen kind meer speelt ze met hoofddoek nog een hemels meisje, maar ongezien voelt ze zich innerlijk heel feminien en smacht naar iets moois op elke straathoek. In één vertrek…

Het verkeer heeft hinder van je, de kinderen spelen, de wind giert en het wordt fris, ik weet het net als iedereen, het is herfst, met prachtige kleuren, aparte geuren, regenbuien en herfststormen, het verkeer heeft hinder van je, maar ik vind je geweldig, dus waai maar, laat maar vallen dat water, laat maar dwarrelen die blaadjes kom maar…

Gedragen als is het een rivier, een stroom van emoties, baant zich een weg, Zoals de golven van een zee, zo wisselend, schokkend af en toe, Toch blijft het maar gaan, niet te stoppen, niet tegen te houden, ik krijg het maar niet weg, Het is er, ik voel het, moet accepteren, maar weet niet goed hoe. Zoveel emotie, heb het nooit zo gezien, of überhaupt…

Snelle luchten passeren de hemel, vluchtig als de tijd. Symbool van leed dat is geleden. vervaging van de strijd. Zon die strijdt om haar plekje, als hoop aan de horizon. Zij deed de wolken en regen verbleken, zoals de donkere nacht niet kon. Vooruitgegaan door regenbogen, als bannieren van de overwinning. Helaas won het niet…

wilde de glans van het marmer schrapen in een poging het dieper te raken volgde het grillige rood in zijn geaderd patroon voelde hoe het zich warmde aan mijn handen van weerstand ontbloot volgde haar strijd tegen natuur en verleden in sprietig verloop heb toen haar pijnen met schoonheid gewreven de tijd verstillend gepolijst…

Jarig worden, een jaar erbij het overlijden komt steeds nader lacht zich krom, laat zich zien in wat verdwijnt en blijft in later. Zij zijn mij dierbaar de doden van nu, morgen en eergisteren en buiten begint het knisperen van bruine, kurkdroge bladeren. Hun troost is het vergaan van tijd het malen van de korrels zand tot zij…

Na veel vijven en zessen komt er in Groningen dan toch een loslooppad voor honden. --------------------------------------- Het is gewoon te gek om los te lopen, Voor honden komt er nu een loslooppad, Ook handig voor uw loopse hond is dat. Dus eindelijk, waarop de honden hopen: “Al kost zo ’n pad per saldo maar een schijntje, Men hield ons…

Liggend bij de mooie blauwe zee de golven breken, brengen geluiden mee, die worden omgezet in tonen en muziek van harpen, fluiten en violen het klinkt in mijn oren als hemelse akkoorden dit orkest door Hem geleid heeft mij van mijn last bevrijd ik droom weg op wolken van geluk deze dag der dagen kan niet meer stuk…

Ik droomde, dat alles goed zou komen In een wereld zonder pijn en verdriet En ik blijf over vrede op aarde dromen Maar helaas, ik zie dat voorlopig niet. Ik droomde, dat alle mensen gelukkig waren Zonder angsten, pijn, ziekte en ongemak Dat alle mensen Gods liefde zouden ervaren En dat het niemand aan eten en drinken ontbrak. Ik droomde…

Ik heb een paar billen. En ik weet niet wie ik eigenlijk nog ben. Ik heb een paar billen en de nacht is lelijk met mijn paar billen. Ik moet aan de vitaminedrank. En ik leef ongezond. En ik ben niets meer dan gebroken scherven. En de liefde is ver weg voor mij. De regen stroomt. En ik slaap alleen maar met mijn paar billen die niets doen…

Ik kom eraan haast zich een moeder wanneer ’t gevallen kind haar schreiend zoekt. Ik kom eraan klinkt als verlichting voor de kleinmoedige die hulp inroept. Ik kom eraan klinkt als een luchtsprong wanneer een drenkeling naar redding zoekt. Ik kom eraan klinkt als verlossing voor wie in barensdrang de dokter roept. Ik kom…

ik zwaai je dichterbij als jij uit wolken stapt je haar nog druppelnat naglinsterend in de zon je lach verblindt een regenboog in open handen jij straalt in komen uit de donkerste wolk van mijn dromen…

Zij liep in pose voorbij Haar voetstappen klonken helder in de holte van de maan Met haar verdriet onderhuids laat zij mannen slechts verlangen met heel af en toe Een mooie pijl van de boog die in een wirwar van woorden trefzeker Zonder twijfel of veel angst Met veel passie en goed gericht doel heeft getroffen... Waarom kiest zij geen…

Niet naar de kerk wel naar het werk maar een te sterk geloof maakt meer kapot dan onze economie ons lief is 't liefst een geloof met weinig toeters en bellen Maar wandelen en handelen met de god van de handel en de god van de liefde gaan hand in hand en dan mag je best een zondag overslaan als je op maandag maar weer "in het zweet…

de zon schijnt toch regen je in dikke druppels tranen zwaar hangen ze aan zomerbloemen vol kleurige verhalen vullen snel de kleine breuken in de droge herfstgrond ik kus de donkere wolken van je natte mond laat jouw lach niet meer verstikken door je wispelturigheid zie de lage zon weer lichten in je ogen zij helderen…

Beslist oprecht. Zeker eerlijk Nooit meer mijn lach tussen haar benen Nooit meer haar gestoken met mijn tong Chimère en hersenspinsel Groot verlang van jaren Opeens moment Niets geforceerd. Slechts heel spontaan Nooit meer echt de gade van weleer Nooit meer mijn lans in haar mooi' schede Verzinsel en nog meer sprookjes Opgebouwde liefde…