Alle inzendingen, jaar 2013, week 11

zie de tijd hij komt steeds weer in elke bloem die verwelkt ik keek door het raam en heb hem toegesproken als een vallende ster, onvoorbereid ik ben een wens in jouw handen een woord met trage vleugels dat in overgave herbegint zie de tijd er is geen seconde die klaagt vertraagt tot antwoord al slaat de torenklok twaalf maal over een nevelend…

Al die lieve mensen in mij zet ze op een rij maar jij, openbloeien in de straling van je zijn als nooit, geschenken rondstrooien me boven alles geliefd voelen even dat voorrecht van uniek en vervuld zijn warm en onmetelijk uitbreiden aan alle zijden tijd en ruimte doorstralen moeten is mogen en vrijheid blijheid. Vertel me wat geluk is…

Machteloos kijk ik naar een wolk die steeds verder weg drijft in een hemel waarvan je het blauw niet meer ziet. Als een vogel met een gebroken vleugel die op wil stijgen, maar hij kan het niet. Vleugellam is het met ogen bezaaide monster Argus, hij waakt, kijkt toe... machteloos. Doch houdt alles in de gaten, maar zijn ogen zijn moe…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan een Zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

Onzichtbaar wordt de aanval ingezet slinks en zwaar in het geniep lijkt 't haast willekeurig niet voor de hand liggend bij wie 't zich openbaren zal en wie gespaard zal blijven trekt de sluipmoordenaar door de wereld der levenden totdat hij zal worden gesnapt bevochten wordt met alle kennis die er tot nu toe voor handen is hopend…

Was het toeval of voorzien, Was het toen lust of liefde? Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

Voor alles waar ik voor vocht, voor al dat ik verloor in dit leven, voor alles dat te winnen viel De taak en rol volgens de naam: 'Petrus', Rots viel niet mee. De sleuteldrager die ik al was en ben, vroeger en later, is het zaak om te wachten op het juiste moment dat ik gekend zal zijn met ieders vreugde en pijn bekend wordt met mijn…

Ik open de deur de straat is akelig leeg één auto bibbert…

Ik ken een huis maar het is geen woning Er brandt een haard maar het voelt zo koud Het is er slechts een schertsvertoning omdat niemand echt van iemand houdt…

Ze hing haar weemoed aan de wand zodat de gasten kunnen zien waar hij voor stond er staan alleen nog lege stoelen en guitarras zonder klank dwaalt zijn geest er bovendien zijn gezang is er verstomd hij nam de Fado met zich mee over de kolkende zee nog steeds stelt ze de vraag schreiend aan de Taag: waarom ging je toch alleen we zijn…

Eenzaam gebogen schuifelt de oude man door het verstrijken van de tijd getekend Het lichaam is een oude versleten jas geworden gevuld met vergeelde dromen Het sprankelende kind dat ooit was is vergeten gehuld in de nevelen van het geleefde leven…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…

als magere Heijn handhaaft Appie zich nog graag in volle schappen…

Als ik uitrust zoek ik 'n kust om aan te stranden Eenmaal aan land zoek ik de gunst om te ontbranden Van alle warmte en hitte van mijn bestaan Met 'n kussen onder m'n hoofd de zon zien ondergaan.…

Mijn partner glijdt langzaam bij me vandaan Dat gaat niet bewust Dat is zijn leven, zijn pad. Daar kan niemand hem bij helpen Daar bestaat nog steeds geen goed medicijn voor Was het maar waar…… Dan hoefden we dit niet allemaal door te maken Het is niet alleen dat mijn partner ziek is, Het is ook voor de naasten een moeilijke tijd. Deze ziekte…

Zo vaak heb je al gezegd Dat onze liefde mateloos is - Adem van vurige hartstocht Waar geen maat op staat, Onuitblusbaar - vandaag lijkt Het wel alsof de maat van alle Dingen ook onze eeuwig lijkende Liefde in zijn greep gekregen heeft Zou het dan zo zijn dat de Lentekriebels die al menigeen Parten hebben gespeeld onze liefde Met…

Op wie zou onze aarde wachten om zich van haar pijn te ontdoen Bevrijdt zij zich al in gedachten, gewapend met menselijk fatsoen Op wie zou de wereld nu hopen om ’t pad naar boven in te slaan; De eindjes aan elkaar te knopen Wie kan met haar op weg gaan? Om wie zou onze aarde draaien om zelfs nog enkel te overleven Allen met elkaar naar…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter waren door de bliksem…

kalk de muren wit de enige kleur die mij nog schikt linten opsmuk snuisterijen laat ik in het niet verdwijnen ongetekend presenteer ik mij de laatste schakels breken vrij schrijf de strijd maar met het bloed dat in deze fase vloeien moet kleur alles in met pijn en ongewis zonder dat er een verdwijnpunt is zal van de daken…

Wat doe je met een wet die niet meer werkt Het spotten met Gods zegen of Gods last Komt iemand ooit voor schennis uit de kast Zijn onze bonnenschrijvers te beperkt? Dat als jij je niet bewust bent wat je doet Voor ‘geestelijke dwaling’ wordt beboet…

Hoe de laster smaal', En door vuige taal, Deugd haar kroon bezwalke, - 't Schendend lipvenijn, Schoon het de aard' verschalke, God verblindt geen schijn! Zie, de nevel zwicht, Voor het zonnelicht, Dat de waarheid bloot leit; En de pest der aard', Staat, in al zijn snoodheid, Naakt geopenbaard. Wat zijn helse tocht, Gruwlijks samenwrocht…

Ik eet het niet zo vaak De vergeten pastinaak. Hij is uit de gratie Maar verdient rehabilitatie. Heeft een zoete anijsachtige smaak. Ik kan je adviseren, Worteltrekken en dan proberen.…

Zo traag gewraakt mijn diepst gevoel mijn liefde dat ik amper trouw kan blijven. Mijn denken door het nevelig brein bezwangerd van verlangen naar zacht morgenlicht. Mijn zicht vertroebeld in duistere nacht kan geen licht verdragen van zon aan heldere hemel.…

Ik verlang zo naar de lente ik verlang zo naar de zon ik zou wel een moord kunnen plegen ik leg die barre koude lange winter om!…

Het waren slechts vermoedens die woekerden in dissonantie toen je mij exploiteerde ten behoeve van jouw gevoelens kwam de horizon dichterbij over het bospad aan de oevers brachten blote burgers proviand voor reuzen die nooit sliepen in jouw vergeten niemandsland ik was vrouw alleen in wildernis van gemakzuchtige mannen die zich verveelden…

Alles ging nog kleurrijk soepel toen we nog regenboogden boven schaduwen van alledag maar nu de zware regen ons landschap teistert zit jij veilig verscholen achter je onweerswolk laat toch je zon weer schijnen verwen mijn koude huid met je warme liefdesgloed zodat de kille winter toch langzaam zal verdwijnen kijk diep in mijn ogen…

Als ik je zo naar lucht zie happen, zo teer en toch nog dapper, wank’lend, terwijl je vroeger vast op flinke benen stond, je zachte stem nog zachter spreekt, en ernst je lach verdringt, je gladde haar nog grijzer glimt, omringend diepe rimpels, die zijn gaan passen bij je; zo zelfs ben je mooi en vrouw. Vanmiddag ruimde 'k je kast op,…

Juicht den Here gij ganse aarde zijn de bekende woorden der gelovigen van het oude Israël deze mensen leefden eenvoudig en gehard kenden niet het verwende bestaan dat thans in de wereld troont zij erkenden zich als kleine medewerkers afhankelijk van God hoeveel te meer mogen wij in deze tijd onze Hemelse Vader lof toezingen!…

Er wordt een net geweven onzichtbaar knellend en langzaam aangetrokken. Verstikkend zou het moeten zijn. De vis glibbert door de maas kieuwt kauwend spartelend. Opluchting...... gevonden onder water. Met bolle ogen zoekt zij haar weg en vindt consorten in de jungle van de zee.…

worden wie we zijn klinkt wijs ik raak er niet uit of in want vandaag is lentesneeuw in mijn ziel veranderd in ijs oude versleten gedragspatronen duizendmaal dolgedraaide CD wekt me tot nieuw in de wereld van springlevend kom kleine paasgele pracht bloemboeketjes, aardekracht maak alles zacht en wacht dan word ik weer wie ik ben…