Alle inzendingen, jaar 2013, week 4

hoe alert moet je zijn om alles wat zich alleen al hier in Twente voordoet in tastbare woorden te vatten er is helaas al zo'n teveel aan dichters die zich manifesteren als dorpsdichter stadsdichter streekdichter provinciedichter... en dan hebben we het nog niet eens over de dichter des vaderlands o al die dichters met zoveel woorden…

De lat ligt voor prinsesjes heel erg hoog. Met argusogen werden zij bekeken En onderling nauwkeurig vergeleken Door Beatrix’ haar balloterend oog. Oranjesluiertipjes licht men zelden, Maar Lubbers wou zich weer eens laten gelden.…

De leeuw, hij gorgelt, pompt de longen leeg en vol. Slaat de klauwen in de zware klei. Vecht op dijken tegen molens en getijden Valt neer, staat op, stort brullend achterover en sterft even.…

Nadien wist ik het weer jij was dat meisje met groene ogen bruine haren geheimzinnige lach. Juist mooi maar als ik je zoek zoek ik te lang. En als ik ben waar ik moet zijn ben je er niet. Nog even wachten tot ik 'hoi' hoor of iets wat daarop lijkt...…

Zou je weten, hoe een dag door te komen, zou je weten, wat niets doen is? Zou je denken zou je dromen, zou je wennen aan het gemis van altijd werken? Zou je niet vervelen, zou, zou je niet voor of achter de geraniums nou? Zou je weten hoe een dag, door te komen omdat straks je mag, niets meer? Hoeven, niets meer te moeten, geen agenda in te vullen…

De dood is geen vriend van het leven het leven niet dat van de dood maar ze zijn wel zielsverwanten Ze neemt, ze geeft, ze relateren in een blijvende broze verbondenheid in een zogenaamd verstandshuwelijk…

Wat is een mens nu meer Dan een wezen dat slechts Voor één enkel doel wil gaan: Het leven af te sluiten met een Zichtbaar bewijs van zijn bestaan…

Ik heb met jou gewandeld door het koren stilletjes, niemand die ons kon horen wij wandelden door een witte mist zonder dat iemand het ook maar wist wij waren naamloos omdat jij dit verkoos ik ken je lichaam kende ik nu maar je naam.…

In koelte van de avond na een warme zomerdag klinkt ergens een saxofoon en ontlokt een blijde lach luisterend naar de klanken hoor ik woorden en geniet een gedicht vanbinnen de schoonheid van een lied als spreken in gedichten over liefde en poëzie een briesje in de natuur die verre zachte melodie terwijl stralen van de zon achter…

Een mus trippelt van hier naar daar Om voedsel te zoeken voor haar jongen Die onlangs uit het nest zijn gesprongen En afhankelijk zijn van het vogelpaar. Een zwaluw legt haar jongen neer In het kunstig nest dat zij bouwden En waarin ze zich veilig vertrouwden De zwaluwen vliegen heen en weer. Zelfs mussen vinden een huis O, Heer U ziet…

Ik ken de Randstad van de snelwegen de Randstad van de trein ik ken de ochtendspits de meubelboulevards de overvolle metro de verwaarloosde groenstroken Ik eet 's morgens een ei eet vlees op mijn brood neem wat kaas en een glas melk Al die dingen komen natuurlijk van de supermarkt dan krijg ik ook nog air-miles om ooit ver weg te…

zon prijkt door de bomen en prikkelt zintuigen tot en met gretig kijken we stelen uit de zwarte grond tot zij ontluiken zullen geduldig wachtend totdat paardenbloemen weer beblaasbaar zijn…

Ik heb je gevonden op een winteravond de deur ging open en daar zag ik je, ondergedoken in het zachte geel. Ik hoorde je zuchten en vroeg waarom je zo bang was. Je liet me je oorsprong zien - recht tegenover de plek waar je terecht was gekomen. En ik dacht: wat ijzig ver heb jij hier af moeten dalen.…

Een duif zit zich te zonnen op een kale tak één februari…

Vergeef de man zijn agressie; hij had enkel lief in zijn stilste uur.…

De eerde doomt, de biezen leken van de vroege morgenbrand, die, in 't Oosten opgesteken, bijt in 't baardig weideland. Grauw is 't over nacht gevrozen ; over dag, van 's morgens vroeg, viert en vonkt het zonneblozen fel, maar nog niet fel genoeg, om het koele graf te ontsluiten, waarin 't zaad geborgen ligt, wachtende, om opnieuw te spruiten…

takken wuiven trager bladeren groenen donkerder dan het speelse lentelicht met energie beladen strekken zij zich spreidend uit haar bast voelt warm aan mijn huid in ontspannen vloeien krachten door mijn lijf fluister dat ik altijd bij haar blijf kijk op en zie een wonderlijk gebeuren de kruin herneemt zijn voorjaarskleuren…

De nieuwe dichteres van ‘t vaderland Kreeg hier een 6.1 in het verleden Het leesvolk toonde zich zeer ontevreden Ze werd tot op de grond toe afgebrand Vóór haar benoeming kwam ze reeds ten val Hendrik te Paske wist dit echter al…

ik heb vandaag de spade ter hand genomen en het gat gedicht…

Schaatsen is een volkssport, Waar je bij kou snel warm van wordt. Schaats je eenmaal plezierig schaats, Krijgt het in je hart een eerste plaats, Dat zijn de emoties in het kort. Het is nog niet zo lang geleden, Dat ik scheve schaats heb gereden.…

De dames onder hun kappen Zitten er adem te happen Met hun hoofden bedolven Na het wassen en watergolven Nu komen de tongen los Je ziet het aan de rode blos Hier ben je in vergeten tijd Van warmte en intimiteit In het paleis van kort geluk Met de weggevallen druk Zie je warme stranden En koesterende mannenhanden Nog een lotion mevrouw…

schimmen flitsen aan het oog voorbij gaan voor zon noch schaduw opzij - als de mist, die licht doorlaat maar niet helemaal - als de bomen van het bos en het schijnsel van een plek open en kaal - als een geheugen dat herinnert en vergeet zoals een bekend gezicht waarvan je de naam niet weet - als een zonnescherm dat filtert en afwendt…

Het is vandaag dus weer gedichtendag En daar ik elke dag al wat moet schrijven En steeds maar bij de tijd en leuk moet blijven Neem ik een keertje versjesvrij, dat mag Dus Pro Rail, Schultz, die nota, diepe la Daar denkt u nu maar zélf eens over na!…

De dichter verwekt de tekst in stilte, verwerpt de kilte in z’n dicht, verbindt zich met het vrouwelijke, bevlekt de muzen, hij zingt het voort, belooft haar eeuwig trouw, al lijkt dat kort, verkent de verrukking van haar schoot en lende, verdubbelt de hartslag, de uitputting nabij, door kansen die ze hem bood, zonder berouw en soms een…

helmgras glinstert in de zon ik overdenk hoe ik overwon een klim en daling door het duin het tintelt van teen tot kruin dit moment in handen beet ik verlaat het en weet dat ik uiteindelijk vergeet…

De wachtkamer scheidt de wachtenden van hen die op zich laten wachten. Teer onttrekken we ons aan het heden en aan de kamer waarin we verblijven. In het wachten schuilt de hoop. Wachten - urenlang - om uiteindelijk te horen dat het te laat is. We vallen samen met de tijd stil. Dit wachten is voorbij.…

Lijdzaam sleep ik mijn Ballast voort in de hoop dat ik niemand stoor en toch hoop ik stilletjes dat iemand mij hoort...…

IN THERAPIE Geregeerd wordt m'n leven, Lijkt het wel, Door angst, woede en verdriet 't Vreemde is alleen - Ze zijn er wel, maar je ziet ze niet…

Buiten is er zon maar binnen verse koffie noir de noir de noir…

Net als zwarte golven spreeuwen elkaar onzichtbaar door de lucht heen volgen ragfijn verbonden hun zielsverwanten gevonden Net als grote golven scholen sardien die elkaar onzichtbaar door het water volgen ragfijn verbonden hun zielsverwanten gevonden Zo zijn een groep mensen die bij hun sportclub horen als één man juichend als ze een…