Alle inzendingen, jaar 2013, week 7

Jezus, Hij is waarlijk opgestaan Met Pasen mogen we dit gedenken En alle aandacht aan Hem schenken Die alles voor ons heeft voldaan. Jezus heeft de dood overwonnen Hij die voor ons zijn leven gaf Verrees na drie dagen uit het graf Een nieuw leven is begonnen. Nu mogen we vrolijk zingen Want Jezus heeft alles volbracht En aan al zijn schepselen…

Voor Bram haal ik liefst vijf clichés van stal: -Heeft Moszkowicz zijn Waterloo gevonden? -Berouw komt, zo wij weten, na de zonde -En hoogmoed komt gewoonlijk voor de val. -Een vos verliest geen streken maar wel haren, -En wijsheid, waarde Bram, komt met de jaren.…

Met loodzware aktetassen sluipen mijn gedachten door de hersenkronkels. Om met maanlicht in de diepste krochten een vergadering te beleggen. Verjaagd door het stampend leger, dalen ze, het nerveus zenuwachtig getokkel van de zwarte kat negerend, werveltrap na werveltrap naar boezemkamer. Gedreven door het pompend ritme storten…

Mijn buurvrouw was de geleende vuilniszak en af en toe wat vulling voor de kattenbak dieper reikte het contact nooit ik ben enigszins verstrooid Ik kreeg vandaag een kaart dat haar klus was geklaard ik heb spijt als haar op mijn hoofd ik heb haar ooit eens een kopje suiker beloofd.…

in de luwte de dader en de zon drenkt gul met licht…

Ik word vanmorgen maar Moeilijk wakker - mijn Ik wil wel, maar mijn Hoofd wil niet in deze Wereld van graniet Waar elke warmte wordt Tenietgedaan en waar elke Sprankeling van hoop als Een zacht veertje wordt Weggeblazen alsof het er Nooit geweest is - heb ik Me nu daadwerkelijk vergist, Of komt het doordat mijn Hoofd vol zit…

Ik weet niet wat ik voel, Ik weet niet wat ik bedoel. Het gaat goed met me, echt waar, Waarom voelt het dan soms nog zo raar. Alleen is maar alleen, en soms mis ik een maatje, Voor een grapje, een knuffel en een praatje. Vrienden te over, daar kan ik absoluut op bouwen, Maar dat is anders dan een persoon, waar je met liefde van kan houden…

vandaag geef ik mijn stem aan hen die ongehoord blijven niet dat hun verdriet niet hoorbaar is hun bloed is even rood als 't onze verheft de mensheid zich boven alles wat de aarde lief is en eigenen zij zich arrogant alles toe sta op en vecht mee geef de dolfijnen terug aan de zee waar zij thuishoren…

Zoekend in mijn tas naar een zakdoek voel ik water en zwemmende vissen Waar ik Op dat moment in duik mee ga Met de stroming mee ver weg Omdat ik verder wil als een vis En mijn hoofd boven water houd…

ik denk aan jouw tijd mijn gebroken hart opent herinneringen (voor Thea)…

om het uur vertrekt de dagloner voor zijn dagelijkse pendelreis hij maakt zo alle dagen steeds gewoner verruilt ledigheid voor een vaste prijs de pendelaar tussen mensen als de zijne volgt de tegels op het rookvrije perron terwijl het zog van passerende treinen lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon langs afgewende blikken van zwijgzamen…

Stormachtige furie Met veel venijn in Vuur en vlam ontstoken, Door redeloze razernij zo ver Gebracht dat de wereld waarachtig Even stilstond - is nu door Winterkou tot bedaren gekomen En de golven op jouw oceaan Van hartstocht lijken in zichzelf Bevroren - schuimkoppen die nu alleen Uit ijs nog bestaan - zachtjes probeer Ik je…

Er is altijd die ene, die zal wachten die aanwezig is achter mijn rug die speelt in mijn hoofd die leeft in mijn hart, klopt in mijn bloed en vervliegt met mijn ziel.…

Weet je hoe afgrijselijk je je voelt wanneer ieder je voortdurend pest Als elkeen je onafgebroken na joelt geloof mij maar dat voelt niet best Besef je wel hoe ontzettend het is als je almaar buitengesloten wordt Nou dat is waarlijk geen kattenpis dan lijkt ‘t of er iets aan jou schort Snap je hoe eenzaam je dan bent als je absoluut geen…

Gestorven zijn is niets. In vrede, 't oog geloken, stil sluimren onder geurend mos, van alle leed ontlast, alle aardse zorg ontdoken, alle aardse kommer los, en zalig, onbewust zelfs van 't bedrijvig leven geen klank meer horen, ver of dicht, van 't eeuwig schaduwfloers, als van een wade, omgeven, blind voor het aardse schitterlicht,…

dagen tellen niet meer de stukjes ontbreken waarmee zij tot weken worden geregen niemand puzzelt er nog foto’s verkleuren de echtheid van het gebeuren is slechts herinnering toch schrijnt het gemis huilt het alleen zijn nog bittere tranen om de hand die er niet meer is…

Alweer is de werkloosheid opgelopen De energieprijs vliegt door het plafond De ziektekosten zijn niet meer gezond Uw koopwoning is niet meer te verkopen Eén lichtpunt in dit aardse tranendal Over een jaar is het weer carnaval…

Kovviekringen op kraant, swaarde vingers op deuren, houk van baank daipweg immekoar zeten, niks opschud, aal hangen, aal stinken noar braand. Computerschaarm groeterg, in reten van toetsenbord ales tabak, vlouerklaid dijkaant koamer net zo slim, koal versleten, aaske- graauw. Wat zel je in t ind as ain van de twij lampen t nog…

Welk belang heeft het om te weten, wie ik ben, wat ik ben, als er toch aan alles een einde is. Wat voor zin heeft het om te streven, naar roem, rijkdom, macht en glorie. Als het maar voor even is. Waarom zouden we vechten om roem, rijkdom, macht en glorie, om zielen. Als alles toch ooit verloren zal zijn. Als er toch een einde komt aan…

Voelt u zich ook net Een marionet? Weet u wel, Een poesjenel, Een soort gadget. Trouw Aan het touw.…

Komt u maar! Zonder broek! Vrienden van Leopold Jammer…, voor mij werd het niet wat ik wou Héél snel al stond daar mijn schilderkunstzinnige lullige lichaamsdeel stijf van de kou…

hoe kan ik heel zijn wanneer een helft zich niet vertonen mag als licht moet zijn dat immer danst luider dan het ruisen van regen of ingelijste sneeuwval hoe kan ik mezelf vervolgen wanneer ik de waarheid niet versta en me aan mezelf en aan jou moet voorstellen als een glimlachende zekerheid in een metaforisch hemelbed…

lelieblank genot in dit dal vol bloesemgeuren, duinen vol kippenvel een zachte warme bries verlaat mijn lippen wanneer ik nagloei als na een hete zomerdag…

Ouderen worden wel heel zuur bezongen, we kosten te veel en we leven te lang. Oplossing? Simpel zat! Oprotverzorgenden. Lekkere pilletjes, wees maar niet bang.…

De tijd raast aan ons voorbij ik leg mijn klokje maar opzij het gaat allemaal veel te snel hup weg, een seconde die is niet meer in het spel dagen weken door de snelheid bezweken wat is nu een maand of een jaar vergelijk het maar klokje ik draai je het liefst terug je gaat voor mij net even iets te vlug.…

De keus voor ProRail heeft mij flink verwonderd, Want ProRail stond behoorlijk onder druk. Het kreeg de schuld van menig ongeluk, Bij ProRail liep van alles in het honderd. Hun nieuwe leuze klinkt zelfs wat verkrampt: “Met ProRail zit je bij het spoor geramd.”…

Zacht zie ik ‘t riet langs de waterkant wiegen en golfjes daar hun eigen ritme slaan genietend blijf ik daar aan de oever staan bewonder vogels die over het oppervlak vliegen. Een bootje voor de wind met bolle zeilen trekt zijn voren over het watervlak spiegelt contrasterend met blauwe hemeldak urenlang kan ik hier verwijlen. Rondom wijdheid…

Ik sta op Sunset Boulevard en dacht dat ik het allemaal al gezien had. De zon is uren geleden al onder gegaan. Het besef dat alles altijd maar voorbij gaat, lijkt alles zo zinloos te maken. In de verte komt een donkere lucht aan, de wind flakkert op. Wagens haasten zich op weg naar hun volgende bestemming. Men blijft maar reizen van ergens…

Het is geen verheerlijking van dromen in ‘t loflied of om in dromen iets meer te zien dan werkelijkheid van ‘t loflied eerder een vertroeteling van gedachten tijdens ‘t loflied weemoed en melancholie van het heimweelied in Amsterdamse armoede die verlangt naar jungle tussen Spaanse kastelen onder zomerwolken die verhalen vertellen…

De tijd sluipt met me mee tot aan de woordenmeet het einddoel daar verborg hij in een kuil, voor mij te diep waarin ik half begraven verder sliep , in eigen woorden smeedt hij dit in een zinnelijk gebaar, in jou schiep hij weer een andere taal. Het mooiste woord wat ik mij wens, het maakt me licht en tevens zwaar, een mens tussen…