Alle inzendingen, jaar 2014, week 2

De alphaman mag van zijn troon Hij zit er al veel te lang Zijn wil voor alles is te groot Grijp de teugels, omarm het bange Het kleine is niet anders De leidsels liegen niet De schaduw van het goede Is niet gevangen Het ligt in de moederschoot De kinderen dragen Hun eigen verlangen Brengen zichzelf waar ze kunnen Verlangen naar grenzen…

Zomaar een gebed Dit jaar heb ik geen vrucht gedragen alleen druppels armoede. Wat heb ik gegeven? De dagen ben ik begonnen met de scherven van gisteren bladeren die geen schaduw geven. Verchroomde woorden gaf ik gespoten over een laag roest. God..... ik ben zo bang dat er mensen zijn die door mij innerlijk van kou zijn gestorven…

Klein roze wilgenroosje, de lente kleurt de zomer op het eerste gezicht heb je leven opzij gestoken ondankst het heerlijke zomerweer verliet langst de zomer, waterkant onder de oude appelboom vertoont het grasveldje enkele groene sprietjes nieuwsgierig op braakliggende velden nauwelijks waard, hier te vermelden, dat ik de schoonheid…

Wat is dat nondeju voor flauwekul, Als ik in het vervolg wat wil gireren Dan willen veel te duur betaalde heren Dat ik vervolgens achttien vakjes vul. Ik houd mijn hart vast voor hun volgend plan, Weg met die bank- en giro-Tal-IBAN !!…

Je weet niet, Is het een geheim of is het verraden? Je weet niet, Is ze verborgen of heeft ze de aarde verlaten? Je weet niet, Welke politici zijn goed en welke zijn slecht? Je weet niet, Welke belevenissen zijn dromen en welke zijn echt? Je weet niet, Komt uit een aap de mens? Je weet niet, Vervult elke regenboog een wens? Ook al…

Een olifant in de woestijn liep al wekenlang te zoeken ze wilde bij het water zijn zocht in alle hoeken Maar die waren daar niet veel en was ze snel mee klaar ze had nu zelfs een droge keel wat een hitte daar Heel de familie was ook mee liepen allemaal achter haar aan zij had het van haar moeder geleerd en wist waarheen te gaan Maar…

mag ik jou lieven van een afstand zeker niet te dicht opdat ik epistels zou mogen schrijven allemaal aan jou gericht mag ik jouw dromen dan betreden in het holst van de nacht om jou te laten weten dat er een lieve naar je lacht…

Door het raam Kijk, trage sneeuwvlokken. Perfecte vergankelijkheid.…

in de zachte winteradem bloeit een paarse lentezucht haar slippen schragen minder kou de lucht wil zomer dragen omringd door lichte zoete blaadjes verschijnt een hart van goud opgefleurd door luwe warmte straalt ze binnen zeven dagen tot de vorst weer van haar houdt een dag, een week een wijle als haar sluier liefde trouwt…

Ruimte in zichzelf Verloren - geen Richting meer Te vinden in De eenkleurige Massa die alles En ook zichzelf Overstijgt - Ook de lijnen Van oneindigheid Zijn prijsgegeven En dan verschijnt Zo uit het niets Die witte duif Met dat groene Takje van de olijfboom Dat leven geeft Waar geen leven Meer te vinden was…

mijn grootpapa de vader van mijn vader die ik niet heb gekend bleek slim te zijn eigenbaat vooraan hij creëerde een stang die te monteren was tussen oma’s rijwiel zodat hij op zijn herenfiets kon karren gaan…

drie oude stronken kijken mij aan met hun noestige doorleefdheid jaren leefden zij van twijgje tot woudreus zij waren goede buren ik hoor hun verhalen over kabouters, vogels elfen en reeën drie oude vrienden die ooit langzaam groeiden in het Deemsterwoud…

er waren rozen daarboven in witte sferen transparante muziek lichtte op bij vluchtig passeren verbaasd naar je lichaam kijken dat alleen het zijn liet zien nog een vage schijn van het aardse zonder vaste materie het mysterie van denken en overal bestaan zonder gaan geen woorden maar weten delen wat ooit is vergeten voor…

Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten, Die leeft in twinkelende vooglen-slag, Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten, Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag Ondergedompeld wezend ganslijk, ach! In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkre spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister zag…

De nacht legt het af tegen het ruw gebonk van mijn Wad, het water vol met handen krioelt in de priëlen van de kwelder geen soldaat zal hier ooit passen in de vrede van het hart doch ik gis slechts met wat woorden want mijn land draagt eeuwenoude wonden in verzet maar ook in oorlogsdaad hoe kan ik leven in de vorens van mijn dromen waar…

Met het ritmisch bewegen moet ik op mijn tellen passen ja ik vertel mij wel eens even Zomaar ongehoord dans ik met jou onverstoord Ik ga er helemaal in op met jouw pasjes in mijn kop De manier waarop jij beweegt is zo geweldig elegant Dat het mijn brein leegt ik dans weg bij het verstand je leidt mij met jouw zwieren langs…

begrijp het vroege opstaan van een nieuwe lente wel had er zelf ook een handje van de dag vroeg aan te gaan sprong uit mijn bed na stijfheid van de winter meestal veel te tijdig een stempel op de dag gezet daarom voel ik het gezucht uit bollen van de lente knoppen die op springen staan dat gedonderjaag zit in de lucht…

Stad bij avond en voor de schemering de dag verdringt wat late zon over straten en pleinen alsof het licht slechts mondjesmaat wil wijken... totdat alles nog maar zo 'even' is. Stad bij avond moet nog wennen aan gemis van shoppers, studenten en toeristen. Alleen nog het gedreun van treinen en het geraas over Ring en Boulevards. Stad…

Laat op de Zaterdagavond gaan ze op jacht - de meisjes. Primitief, onbeholpen zoals eens hun verre voorvaderen binden zij zich aan niemand. Jong zijn ze, ook een beetje dood van binnen, struikelend over hun wilde zinnen is hun droom de virus van de daad. De innerlijke geigerteller tikt krankzinnig, hand reikt naar een glimlach tijd…

koffierondje theekransje ksta er vierkant achter alhoewel... de lengte van zo'n rondje of het kransje wordt nog wel eens gehinderd door het tekort aan stof teveel aan lucht een luchtig koffierondje dan maar. pffffff…

Ik ben slechts een toeschouwer van de vertoning van zijn schatten. Zijn lokken nog voller, zijn parels nog blauwer, het valt nauwelijks te omvatten. Maar het mooiste van zijn collectie is niet meteen zichtbaar. Het is het toonbeeld van schoonheid en perfectie en hij is daarmee rijker dan menig keizer of tsaar. Het is zijn prachtig wit ivoor…

schuifelend door de jaarbeurs kom ik in hal 10 tot stilstand bij de stand Noorwegen daar sla ik een aquavit achterover... daarna door onrustige bezoekers gedreven naar hal 11 hier staat tot mijn plezier al een wit wijntje uit de Bourgogne op mij te wachten na een lange omzwerving in file dwars door verre bestemmingen in de hallen 2, 3…

Ik span jou voor mijn karretje. Ik zit ontspannen op de bok. Jij spant mij voor jouw karretje. Ik zwoeg. Zo spannen we elkaar in voor elkaars karretjes, die over zandwegen gaan. Heb je ook zo'n zin? Zin om te gaan wandelen? Samen.…

ik heb geleerd om rechtop te lopen hoe zwaar de last ook is ik buig niet mijn hart draagt de hoop mijn geloof is sterk en ik draai me van treurwilgen weg het zijn net klaagmuren je hebt er niets aan ik zie een bijna oranje maan met mijn hoofd geheven zie bittere mensen om me heen klagen over de politiek, over religie, vooral over…

Laten hun afgekloven Botten, de aangevreten Pizza's in opengeklapte Dozen achter op De royale ruimte Waar zij gratis Konden parkeren - Waar deze niet Mogen zijn, maar Waar zij wel zijn - Ondersoort die Gelijkertijd ongedierte Aantrekt, immers soort Zoekt soort, want zo is het, En zal het altijd zijn…

Zwijgen legt het middel van het leven bloot onder de zon die jij hebt aangeboord. daarin te krimpen te of worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in oude teksten waarvoor we tol betalen. Bestudeer de tranen waarin het antwoord drijft het ooit en ginder was de middenweg naar een veiliger oord. We zijn de prooi…

De kans om in je leven intrinsiek te veranderen is flinterdun Maar heb je zelfs met afgekloven nageltjes een strohalmpje vast: bijt dan door zet dan door zet alles opzij wis het verhinderen negeer het hinderen Voel je als herboren met de ervaring van een leven en wellicht zelf eerdere levens leef je, jouw nog gegeven leven zo dicht…

Wat kan zaliger zijn dan de staande ovatie die je liefkozend boetseerde uit mijn verlangen ? Als je met gulzige mond de rijpe vrucht oogst kantelt het genot in de stroomversnelling en wordt ik dankbaar vloeibaar Je kreeg het voordeel van het voorspel maar straks scoor ik feestelijk gelijkspel…

Onvergelijkelijk panorama kust bij ochtenddauw half doorzichtig door het ijs, breekt zon als diamanten nevelsluiers dringen door, vroeg de morgen aanschouwd, schel verlicht door de opgaande zon komt stil de winter op als een waakzaam schildwacht. Roodborstjes, pikken zaadjes op velden, groen van vilten tapijt laatste krommingen…

Het is nacht En het zwart zit je aan te gapen Onderweg Zonder maar een woord te laten Blijf je rennen Druppels vallen, vanwaar? Ver weg, nee, dichtbij.. Tranen vullen je lege handen Altijd nacht En het zwart wil je niet loslaten Bedwelmd Zonder vaart te minderen Blijf je rennen totdat de zwaartekracht Je neerdrukt in het gras Loodzwaar…