Netgedichten

netgedicht (nr. 50.597):

Altijd nacht

Het is nacht
En het zwart zit je aan te gapen
Onderweg
Zonder maar een woord te laten
Blijf je rennen
Druppels vallen, vanwaar?
Ver weg, nee, dichtbij..
Tranen vullen je lege handen

Altijd nacht
En het zwart wil je niet loslaten
Bedwelmd
Zonder vaart te minderen
Blijf je rennen
totdat de zwaartekracht
Je neerdrukt in het gras
Loodzwaar op je borstkas

Het wordt dag
Als de zon het gras doet glinsteren
Daar lig je
Uitgeput onder de tedere zon
Diep in slaap
Tot de nacht valt en de kou je wekt
Het zwart maakt weer jacht
Op jou, altijd nacht.