Alle inzendingen, jaar 2014, week 29

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

Er was voor die donderdag Wat bewolking voorspeld, Een matig zonnetje, dat Regelmatig achter de wolken Schuil zou gaan, maar niets Bijzonders was er voorzien Op deze doordeweekse zomerdag; Tot het mensen begon te regenen Uit het wolkendek dat zijn water Leek vast te houden, Maar mensen zonder vleugels Kansloos naar beneden zag…

het duurde lang voor ik erachter kwam dat ik geplakt zat achter het behang dacht dat dessin en kleur het leven waren omdat de muren bleven open en bloot sta ik te kijk in het schonen van de wanden alleen met lege handen heb de ruimte verkend meer licht en transparantie helaas gaf mijn behang geen levenslang garantie…

Je kent de regels voor het snelsonnet Het metrum heb je in je hart gesloten De jamben keur je steevast onverdroten Als het niet klopt dan kom je in verzet Genadeloos als snelsonnetagent: In burger echter vast een leuke vent…

Klagers geen nood sprak Oma vroeger, edoch, hoe gevaarlijk is die uitdrukking? Want wanneer men niet klaagt, wanneer men niet vraagt, komt men nergens! Wanneer ze naar de voedselbank loopt, denkt ze aan Oma en haar zinsnede over nood, en weet, dat die vlieger NU niet opgaat!…

Ze schijnt, volop. Verwarmt, nog meer Gezicht opgelicht Gloeiend gericht Maak ik dit kleine Gedicht want O, Wat is ze welkom! Onze heerlijke zon!…

"Poet(r)in international" daar rijmt geen woord op!…

Als de hemel zijn getal heeft rijst de maan ongenadig boven de kim. De pokkelige schijf heerst iel over de desolate vlakte waar tussen varens en wat schriel gewas verdoken leven huivert om wat komen moet. Want als de volle maan het goddelijke oog versluiert ontwaakt het oude bloed en splijt de wig der waanzin het broze breukvlak tussen…

Er waait een heerlijk windje door het bos Als ik probeer gedachten weer te geven Omtrent -hoe kan het anders- dood en leven Te midden van de varens en het mos Het huis ligt zes mijl van het plaatsje Oss In stilte is het dat de bladeren beven Om dennen is het dat libellen zweven En ook een wit, gevleugeld, sierlijk ros Toch heerst er droefenis…

Frans Timmermans uit het goede hout gesneden: vurenhout en Frans zelf een vurig type uit het mooiste hout gesneden!…

Het is niet alleen de stilte die nu langzaam zijn entree heeft gemaakt en de dag indigo kleurt in zwoele streken gestreeld door de nacht Die slaap laat aantreden en ogen doet sluiten Het verkeersgeluid verstomd De lichten dimmen Zacht Niet alleen 't laatste rondje met de hond langs het park wat zo anders geurt in duister en…

Als ik mijn liefde bedrijf, nee niet in bed, maar als ik schrijf kijk ik alleen naar mijn vingers, niet naar de buren, wie weet wat er binnenkomt, als ik echt zou gaan gluren?…

Tot mijn enorme grote verbazing, zat in mijn box een mail of ik rekening wilde houden met de reeds geplaatste werkjes? Met als represaille dat men dit bij mij ook zou kunnen doen, klinkt als een dreigement en daar ben ik niet zo weg van! Moet me van het hart, dat ik, zodra de inspiratie me binnenvliegt, ik niet eerst kijk, wie…

Mand met muurbloemen Zou ik het willen noemen. Omdat het oog het vereist is het ingelijst je hoort de bijtjes zoemen. Hopelijk, blijst Geprijsd.…

De handen broos gevouwen in haar moederschoot Een tere roos voor laatste adem uitgeloot Een open raam met slechts uitzicht op het heden Enkel nog naam 't geheugen al overleden Een twinkeling in haar vermoeide pretogen Als herinnering aan eens uitstekend vermogen Een krimpend net dat haar vangt in vergetelheid Een silhouette in…

Ik weet niet hoe ik je noemen zal, Kind, zoon, diepstgevoelde eigenheid Die voor altijd verloren gaat - Die alleen geleefd heeft voor Je definitief verscheen, En al weer verdwenen was Voor het moment dat je het Levenslicht aanschouwen zou, Eigen, noem ik je, Gewoon eigen, Eigen voor mam en mij We houden van je, voor altijd,…

Goederenwagons die zich langzaam In beweging zetten, het reisdoel Al voorbij; Aan boord dit keer geen Uitgemergelde gezichten Met lege ogen vol valse hoop - Het leed is al voor aanvang Geleden; Russische rebellen lopen Met onze allerdiepste emoties Schaamteloos te koop…

Een zwarte slang, door een oranje bril, Doorkruist ons land, staat nergens stil. Langs ´t grijze pad, door Hollands groen De bloed-wit-blauwe vlag halfstok. Langs oprecht geplengde tranen, bloemen, ongeloof en kippenvel Brengt d'onzen terug van oorlogshel. Een donderslag en iedereen was stil Voor die zwarte slang, door een oranje bril.…

Mijn harmonie zal de harmonie in de wereld bewerkstelligen. De harmonie in lijf en leden geeft zonder enigszins te vragen. De harmonie ademt vanaf mijn geboorte door mijn ziel en is verbonden met mijn hart, mijn geest en handen. Er heerst magie in dit harmonieus geheel waarin ik ontdek hoe het aards leven op evenwichtige wijze geleefd zou kunnen…

Denkend aan Holland zie ik vanaf nu voortaan 40 stille zwarte wagens plechtig door het laagland gaan over wegen en rivieren in dat groene weidse land door een laan vol populieren mensen zwijgend langs de kant ieder in zichzelf verzonken met een scherf van het verdriet met de woede en de beelden uit dat onbekend gebied 40 stille zwarte…

Donderdag 17 juli Gitzwart De dag gegrifd in het geheugen Met levenslange inkt De pluche beer die ontheemd Zijn eigenaar zoekt Maar zijn roep is als een holle klank, Een echo der vergetelheid Wat echter nooit daarin zal geraken Is het gemis dat als Een verwelke roos In een verder onaantastbaar veld De onberispelijkheid tenietdoet Nu en…

er is nog geen ontwaken maar ik ben klaar met vreemde handen die mij raken die zich bruut alles eigen maken wat ik ooit heb liefgehad de dagen zijn verdwenen in een samen wachten op ik ben hier niet alleen maar wel verdwaald tussen emoties die ik niet begrijp in een langzaam ordenen sluit zich de chaos die mij onverhoeds is overkomen…

Het vuil en bloed dat er aan Poetin kleeft Komt van de Krim geniepig binnenvallen, Een vliegtuig naar beneden laten knallen - Nadat hij Ireen Wüst geknuffeld heeft. De standaardvraag bij Poetins januskop: Welk masker heeft de macho nu weer op?…

Je bent niet meer Je praat niet meer Je lacht niet meer Neergeschoten ben je Samen met 297 andere mensen Neergeschoten door een stel idioten uit een ander land Vraag is of je ooit zult worden herkend Zodat men jouw lichaam kan begraven in een eigen graf Vraag is of je lichaam rust zal vinden In dit diepe zwarte gat Je bent niet meer…

je bent gegaan zonder mij als een bloem die het gevecht van wind en regen verloor mijn geliefde, ik herinner me hoe je me in de ochtend je warme mond bood oh, ik mis je zo dat zal nooit veranderen woorden van eeuwige liefde waren van ons op toepassing meisje toch… je hebt me verlaten en ik weet weet niet wat te doen dus…

niets zal sterven hier of in het ongekende land geen vers eindigt er noch de roos gevouwen tot engel in een witte nacht van wolken die met broze handen het leven waar dan ook ogen geeft als een voelbare, glanzende verbinding…

Halfstokse vlaggen ontwimpelen wat was, onhoorbaar spreekt de stilte in het mensenhart verbonden met de ander. Hoe machteloos, lam geslagen. Wind wappert het rouwbetoon, dragend het leed naar waar het wordt gehoord, naar Wie de laatste vijand heeft verslagen.…

Later moest het gaan gebeuren, Voor velen was er nog een droom Vol plannen om ooit in te kleuren Fris groen vulde hun levensboom Later is er nooit gekomen Ze zijn verdwenen, stortten neer 1 wreed moment heeft het ontnomen Een toekomst hebben ze nu niet meer Een mens blijft toch een kwetsbaar wezen Een broze speelbal van het lot 1…

Woensdag 23 juli 2014 16.00 uur Dag van Nationale rouw Nederland is 1 minuut stil Zielloze zeer pijnlijke stilte voor hen: de honderden gestorvenen Begin van een rauwe lange rouw voor hen: de duizenden nabestaanden…

In de verte zag ik jou, eindeloos nieuw zicht betrouwbaar verborgen verlangen vredig rustig bijzonder evenwicht. In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…