Alle inzendingen, jaar 2014, week 36

de morgen is breekbaar langzaam kruipt alles uit de nachtslaap op zoek naar de zon of een gelukkige regen is het toch weer oorlog of een vernietigende depressie in dat licht is elke vrolijkheid niet meer dan een geforceerde ontkenning evengoed fluit ik mee met de vogels maar weet niet of dat een aanbeveling is…

we moeten niets we hoeven slechts te zijn te beschouwen, ons onthouden ons te dompelen in de schittering op het het grensvlak van water en lucht we hoeven slechts de tuin te laten drijven een tong te laten gaan langs beide lijven in het gras van onze honingduinen te zwerven langs blinde muren op geduld van lentebladeren tijd…

Onze gesprekken werden langzaam onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen de dorpen en landerijen in de diepte de vogels bijna verdwijnend in de hemel we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld naar de overbodigheid van onze vragen. ---------------------------------- uit…

jij hebt bloemen bestoven hun zaden geraapt in het oogsten van zomers nog herfst zon door aangeslagen ramen jij vouwt rustig de handen in warme stilte samen terwijl stofjes dansen in schuine banen licht overpeins jij de kansen waarvoor je bent gezwicht soms wat gelaten over zaken die jij niet hebt kunnen maken strevend naar evenwicht…

Geen zomer-schaâuwe is schoon als 't beeld, in volle teilen, der welv'ge melk die ront, van roerig licht ommaald. Mijn schamel huis, waar zoel een geur van peren draalt, weegt teerder in mijn schroom dan 't hele herfst-verwijlen. En, waar van 't winter-dak een schone mane daalt, 'n weifelt ijl een hele lente in hare wijle, o mijn…

Guus kreeg het stevig voor zijn oude kiezen Hij was ‘des duivels’ na de nederlaag En Janmaat vat hij nog wel in zijn kraag ‘Ken je niet winnen… ga dan niet verliezen’ Die kaakbewegingen van Ruud bij ‘t kauwen Moet men ook zeker kritisch nabeschouwen…

Het blad wentelt zich nog even in het licht dat bij de avond past dat het zwaarwichtig is en droog verlangt te vliegen, steel losgeraakt van de boom die goedmoedig wuift de overige bomen buigen Het land dat naar het blad verlangt naar elke nerf en mogelijke kleur Op het water leest een vis de toekomst van het blad die beschreven staat in…

Goedenavond mevrouw Eenzaamhied! Alweer ik en jij onder de blote hemel, op de dansvloer van gebroken harten. En deze dans kiezen de dames, en jij kiest mij. Alleen geen vragen over haar deze story is voorbij. Goedenavond! Jij ziet er goed uit.…

Van Gogh-je met gemengde technieken aquarelletje om van te genieten broos brokje in de wind herkenbaar windekind uit een zwarte krioelende wirwar mierenfeest gelijk, heel bizar ploppen de poppies kleurrijk open als zijden rode doekjes onverdroten heerlijk rood op wit met zwart pentekening van een gebroken hart rode stippen neergedoekt…

vallende blaadjes dwarrelen voor het raam in kleuren van rood tot goud rode lippen kussen de zomer tot ziens op mijn mond opoe herfst haast zich met haar kleurenpalet ik mis je nu al want je hebt besloten de herfst elders door te brengen spoedig hoor ik liedjes ze gaan over de winter maar je weet dat ik je het meest mis tijdens…

Je baart ze en brengt ze groot, je denkt ze je hele leven te kunnen beschermen....ja tot je dood. Helaas gaat het geregeld wel eens mis, en zit er hier en daar eentje tussen die anders is. Je denkt dan "god wat deed ik mis?", maar je weet dat het niet anders is! Niet iedereen leeft zoals men verwacht en heeft de liefde voor elkaar zoals men steeds…

Zal ik spreken over tijdseenheden: uren, dagen, weken, maanden, o jaren wel, gevuld met onbegrepen zinnen, met raaskal, oorlogstrommels, met slachtoffers zonder tal. Of zal ik spreken over tijden van geweest, toen zeden, officieel geknepen, vleselijk gerief ontkenden, terwijl nu als norm moet gelden, geilheid van geest en dorheid van…

Zou je me missen zoals ik jou Zeker op bepaalde uren of als ik in de buurt ben en dan omhoog kijk Zo dichtbij Zou je eens per week nog aan me denken, of twee keer als iets jou herinnert aan mij Misschien als het stortregent en je iemand doorweekt ziet fietsen Ik zal me je stem herinneren en warme hand, zo vertrouwd om die van…

Ook een heel goed mens heeft een verleden er is geen slecht mens zonder toekomst kom binnen kijk naar mijn armen zie mijn tranen voel mijn liefde het was een lange tijd maar ook hieraan kwam een einde altijd brandde ik een kaars wist zeker, dat je terug zou komen kijk om je heen en proef het leven heel veel jaren worden ons nog gegeven…

er klopt er klopt er klopt zo veel van waarde er klopt zo veel van belang luister naar je hart dat zegt, er is een kans van slagen dat ene wat nu niet kloppen kan dat ene waar je later om lachen kan er klopt er klopt er klopt iets niet ik zou het er op wagen…

Zoals jij walg ook ik van de man die jij van mij gemaakt hebt maar vind de moed niet afscheid te nemen van mezelf.…

De euroskeptici staan allen paf. Ze zijn zojuist, wie had dat ooit gedacht, door Brussel in verlegenheid gebracht. Herr Junker troeft hen allen stellig af. Hij grijpt Europa’s allerlaatste kans op eenwording, met ónze Timmermans.…

Uitdagend behagend klagend doorzagend. Boeiend vermoeiend liefhebbend liefkozend. Spontaan blozend vulgair met een air of gewoon. Vertederend adembenemend spetterend. Plakkend nagellakkend ijdeltuitig guitig lui lenig vreselijk alert adrem assertief teder in satijn of leder wild zacht hartstochtelijk afhankelijk ontoegankelijk zelfstandig…

Dichten is liegen op een hoger plan, van een heggenmus een zwaan maken als deze onschuldige het lijden kan om nonchalant de kosmos raken, nu nog met een uitgestoken vinger in de pap, trekt daarmee een smetteloos laken over de lappendeken van de laatste zomerdag, achter deze spiegel staat een droombeeld wat zich laat herkennen, de hemel…

De werkers op de werkvloer Verdienen de kapitalen Die ze aan de aandeelhouder Via de beurs uitbetalen. De beursvloer Is ook maar een werkvloer.…

Als knaap ben ik er meermaals voor gezwicht om ’s nachts wanneer ik lag te hanewaken mezelf tussen de liezen aan te raken totdat zich er iets fier had opgericht. En fantaserend in het schemerlicht bedacht ik allerhande wulpse zaken die ik vooreerst wel diende mee te maken voor ‘k zeggen kon: ~ Ik ben als man gesticht.~ Maar op een dag, ik…

Ik weet niet waarom Ik huil vandaag Maar ik weet wel waarom Ik schuil vandaag Want ik wil me verstoppen Maar dat kan toch niet kloppen Maar ik wil het echt vergeten Ik wil het even niet weten Ik zoek alleen Maar ik weet echt niet waar Dan voelt dat maar raar Laat me dan ook echt De oplossing zoeken In allerlei boeken En dan Mag je me…

Ik weet dat Zijn Licht over mij zal schijnen bij mijn kracht maar ook bij mijn diepste pijnen.…

Soms voel ik me als de duivel stout, ondeugend en gemeen Soms voel ik me net god Sterk, krachtig en machtig niemand loopt over mij heen Soms voel ik me als een engel goed, lief en aardig voor de mensen om mij heen Maar soms voel ik me zielig gewoon eenzaam en alleen…

Het is een dolle en dwaze wereld en ik doe mezelf een belofte. Deze dag wordt een gouden dag. Alles gaat veranderen. Ik voel dat het mogelijk is. Ongecompliceerdheid wordt een nieuwe troef. Ik stap naar buiten en groet met enthousiasme de mensen die ik tegenkom. Glimlachen vallen me toe. Het enige wat ik hoef te doen, is de dag te plukken…

helemaal alleen, de perfecte stilte, of toch niet? Hier voel ik de kilte. oneindig landschap, eenzame toren verstild ochtend- of avondgloren? de sneeuw heeft het landschap bedekt met witte massa’s bevreemdend bevlekt het zien maakt mij droef te moede alsof het wit het kwade behoedde. de kleuren van de lucht, zacht en pastelgetint begeleiden…

het woord 'ik' moet een synoniem zijn voor een kopie van mezelf, een ontleding van samen een evenbeeld van een kamer, gevuld met schemer die leegte verdrijft door een kaal aanwezig 'ik' iets dat begint met nauwelijks en eindigt met definitief zo onomkeerbaar als een vuurmond uit palagoniet alsnog breekbaar tijdens het uur van onteigening…

De wereld is te klein meneer om oorlogje te spelen. We hebben haast geen ruimte meer om elkaar te kelen. Je kunt gewoon met goed fatsoen geen bom meer laten vallen, één fout in de berekening en je bent er zelf niet meer. De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen…

je spint de waarheid niet uit wollige woorden omdat die in het onderhuidse zijn geboren de tonen kleuren niet in modulatie en gevoel alleen met zachte handen in leiden en begrijpen zullen deze spinsels ooit tot eerlijke ragfijne garens verglijden…

Hoe! met een ganzenschacht, gegrepen in de vingeren, Beveelt ge aan 't vluchtig woord: Rust op dees broze stof! Ge aanschouwt het in de zwaai der dode letterslingeren, En de eigen klank keert weer, die oor en boezem trof. De spreker ging voorbij; zijn adem is gebleven: Hij stierf; zijn adem leeft, zijn ziel kleeft vast op 't blad; Ja,…