Alle inzendingen, jaar 2014, week 44

(Berlijn, Beijing en Westoever-Barrière*) Evenwijdig toen aan die Muur reed ik in een taxi allang was die reeds gevallen in mijn gedachten niet Grote blokken bekleed beton zowel gekliederd als oprecht poëtisch beschreven met de mooiste woorden Nieuwe opgetrokken muren scheiden de verhalen kotsen op pure poëzie die zich niet opnieuw…

Hoor de Stem van de Dode Soldaten, en richt je blik naar verre einders, ginds, waar het Dodenrijk ligt. Denk dan aan de Dode Soldaten, en luister naar het lied van namen, duizenden namen dat Zij lijdzaam zingen in smart en droefenis. Gedoog de schrijnende klaagzang van slijk, geronnen bloed, over de hel van oorlogsgeweld en waar…

Rood kleurt de lucht als een gloeiend tapijt naar de eeuwigheid met een zucht verglijdt de tijd de tijd die komt en gaat en nergens bij stil staat de tijd die neemt en geeft de tijd die wordt geleefd oud kleurt de tijd de mensheid oorlog knallende ruzie in het groot uitlopend op bloedtransfusie of dood in de goot voor het "groot"…

mijn ziel tast verder dan jouw lijf en handen omvatten, langs dorpen en steden, akkers en weiden, voorbij wolken, sterren en maan overal huis ik, in struik en bloem, in krekel en spin, zweef boven bergen en wouden adem zon en wind ik toef in de blinde en ziener, bedelaar en vrek speelman en zwijger, wijsgeer en gek schuil in het kind…

Het is een crime, de NAM in Groningen! Verhaal op schade, o hoe wrang, gebeurt in snode slakkengang. Angstwekkend, die gestutte woningen. Ik vrees dat Kamp pas wakker wordt als alles daar is ingestort!…

Zij kwam uit de verte uit diepe armoede. Jong en mooi is ze straatverkoper haar eigen lichaam in een vreemdee straat aan het einde van de stad. "Hoe heet zij"? vraagt iemand. "Zij heet Koningin van de Nacht" fluistert een nieuwe maan…

De aarde is een zeldzaam beest met een gelooide huid gedierte in z’n pluizige beharing z’n wetenschap te ontplooien straffeloos ronddrijven langs de kantlijn van de evenaar geen soort vertrappen onder beide polen van de zon haar leegten te verwarmen spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘ gemaakt in de scheertijd van de maan om nieuwe merktekens…

Verliefd tot in mijn botten was ik op jou, smoor met vlinders op de koop toe, had ik van jou. Dromen, zachte mooie, alleen van jou. Tot ik je verloor, nooit nee nooit meer, zal ik die liefde ervaren, met zachte botten, vlinders en mooie dromen!…

Ken je dat, een stukje delen? Ken je het, samen spelen? Wil je dat eigenlijk wel, dat delen? Wil je eigenlijk wel, samen spelen? Of moet je een stukje delen, moet je samen spelen? Ken je dat, familie hebben maar geen familieband? Ken je dat, nooit geleerd, nooit meegekregen, ken je het? Wat ben je dan een bofkont! Toch?…

Versvorm: Synoniemenrijm In juninachten maakt hij een kabaal nog harder dan míjn overluid gesnork. Ik rep hier vanzelfsprekend van de work; men noemt hem ook wel boerennachtegaal. Al kwaakt ie maar wat aan die kale kikker, en heeft zijn stem niets van een Meistersinger hij is en blijft een leuke oeverspringer vooral bedreven in de Kuitenflikker…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

Woorden waaien eindeloos Voorbij vandaag, wind die niet Meer liggen gaat - Slechts een vraag telt: Welke woorden op te nemen Om er werkelijk iets moois Mee te doen, ze smeden tot Zinnige zinnen, te komen tot een Afgifte waarmee ook de Ander zijn voordeel kan doen…

Je verwarmt mijn Zon binnenin, het vuur brandt, het licht nog lichter, groter, sterker, oogverblindend, breed glimlachend, regenen onze stralen op het natte gras, fluweelzacht groen, waar we de liefde nog eens, en nog eens, oneindig nog eens overdoen.…

Een plek verplaatst niet maar jouw gedachte draait tegen de klok om mij heen. Duizelig leef jij tussen mijn oren in mijn gedachte na het plaatsen van de laatste steen. Jouw naam gegrafeerd je rust gevonden eeuwig op jouw laatste plek. Sierlijk gekarakteriseerd hier ik je uitzwaai vanaf jouw laatste vertrek. Een plek verplaatst…

De rekke staat stil, kijkt dan telkens om, naar mij: heerlijk twijfelen.…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

sta jij wel echt in de schaduw als je anderen laat praten of houdt jouw ego alles in de gaten ten bate van je eigen heil is het ware interesse in wat mensen zeggen of een entree naar meer vaak draai jij om als een blad naar de zon koester je aan warmte en licht jij zal duidelijker moeten zijn in het tonen van je eigen gezicht…

De NAVO heeft een flitsmacht gecreëerd, die wereldwijd paraat staat voor de strijd en die inzetbaar is in korte tijd. De vrede wordt pas zó gegarandeerd. De mysticus weet waar de vrede start en vindt die binnen, in zijn eigen hart.…

'Dag Ober, wat heeft u als vismenu?' 'Als voorgerecht raad ik u aan garnalen Die ik uit Azië heb laten halen Daarna maak ik Talapia voor u Verlaat u straks ons etablissement Bent u voor ieder kuurtje resistent.'…

Misschien is het vooruitzicht mooier dan je eigenlijke komst. Nu heb ik tijd te zoeken naar je gezicht, je stem, te kijken naar mijn spanning en geduld. Ik kan jou en mij nog kneden, kruiden, vormen en versieren, doen en laten. Want wat zijn twee uurtjes twee en zeventighonderd tikken van een klok? Door je tijd, zo spaarzaam, voel ik me in…

Vannacht in mijn droom met Kopland gewandeld langs beken en weilanden We spraken niet want de woorden waren oud en leeg aan het worden oud als het brood dat we braken en leeg als de glazen waaruit we dronken We dachten aan die wonderlijke wereld van het vergeten hoe je altijd vergeet wat je je herinnert en hoe je je herinnert wat…

Racisme is in feite een naar narcisme…

Die kleure verander en die warmste maand uit honderd jaar verdwyn as mis, wat sonder wind hang bly Die maan is aan die kwyn en daar klink die krake van blad en slakkehuis, dat in die oorschelpen van mense klim Dit vorm hom tot kristalle, slaan neer versamel in verstrengel herinneringe word vas nog eens uitgebrei vertel…

Zo veel jaren zonder Ook maar een probleem Het levendig licht Verschaft over ons Sprankelende pianospel, De noten zuiverder Te voorschijn doen komen Dan ooit voor mogelijk Werd gehouden - en nu Is het draadje in je diepste Kern gesmolten, Het licht gestorven Boven het toetsenbord - Muziek die zonder dit Licht, zonder dit…

zwemmend in 'n zee van pijn die onophoudelijk lijkt scheurt de dag open zo lijkt deze nog langer dan dat hij geschreven wordt kleurt het de ochtend grijs in de zoektocht naar verlichting is er niets zo helend als 'n liefdevolle omhelzing van jou…

ik heb je handen gelezen kringen rond je pols bekeken maar in je ogen zie ik een heel ander beeld de jaren hebben stempels op je huid gedrukt om het bestaan te structureren uit opvoeding en verder leren maar in ervaren met liefde en verstaan diepen lijnen minder uit laten sporen schaduw gaan ik lees het speelse voel de warme kracht…

Er is een schoonheid in 't armoedigst kleine, Die zich in stilste droom slechts openbaart. Gelijk somtijds een zwerver eenzaam staart Naar een Moors venster, sierlijk rijk van lijnen, Zo boeit dit nietig ding betoovrend mijne Ontroerde blik: hoe speels en toch hoe klaar 't Riet zich verwindt en tot een steel zich paart: Geringde palmenstam…

Er is een nieuwe soort gesignaleerd Een vink die zegt dat het bericht gespot is En als het antwoord daarop niet zo vlot is Dan voelt de afzender zich genegeerd U bent gewaarschuwd – of het moet al wezen Dat u dit snelsonnet niet hebt gelezen…

Het kastje met haar trouwservies, de sofa en de oorfauteuil zijn gisteravond van de wand geschoven. Kranten op de vloer. Een tafel, uitgerold behang, de witte achterkant naar boven, de lijm in waaiers uitgestreken. En staande op het keukentrapje reikt zij omhoog met nat en zwaar papier vol roze veldboeketten. Zij schuifelt naar de recreatie…

Ik volg jou. Jij volgt mij. Een kudde, steeds groter. Iedereen die doet zo blij. Meningloos door het leven. Tikt jullie tijd voorbij. Democratie is waar wij voor staan. Het O zo belangrijke vrije woord is ver van ons vandaan. Meningloos... Gedachteloos... Hopeloos..…